Valla ben sizi hakli buluyorum.
Benim de bir arkadasim var, kolunda kafam kadar vitiligo var, bana diyor ki hayattan mutlu degilsin, psikologa git. Tamam eyvallah mutlu olmayabilirim ama insan hayatta her zaman mutlu olamaz ki, mutsuzluk da hayatin bir parcasi. Mutsuzluk yaratan durumlarin karsisinda Polyanna cilik oynamak saglikli bir sey degil. Mutsuz olma zamaniysa, mutsuz olacaksin kardesim, ne var bunda ? Evet mutsuz oldum ama otemde berimde vitiligo, egzama cikaracak sekilde kafama da takmadim, strese girmedim. Uzulmem gerektigi ayarinda uzuldum, bitti, gitti. Bu is bence insanin kendisinde biter, psikolog ne yapacak ki, mutsuz oldugum durumu ortadan mi kaldiracak? Kimsenin elinde sihirli degnek yok, olaylara s.. yim bu isi deme gucu bizim elimizde. Beni mutsuz eden her kim, ne varsa hepsi s..sin gitsin demek gerekiyor, insan samimi olarak bu cumleyi kendine kurabilmeli.
Simdi sosyal medyaya geleyim, tanidigim akraba bir hatunun evliligi berbat, surekli kavga dovus patirti. Facebook u kocasiyla eglence fotosu, sevgi sozcukleri vs den gecilmiyor. Bence hayatlarindan memnun insanlar sosyal medyayla fazla ugrasmiyor, bknz ben :) Yani zaten kendime gore guzel bir hayat suruyorum, kime ispatlamak, gostermek ihtiyacim olsun ki? Ben guzel vakit gecirdiysem, ne guzel bu anlar benim yanima kar kaliyor, millet gorse ne, gormese ne ? Nedir bu caka satma meraki anlamadim.
Sorsan herkes mutlu zaten, sosyal medya kocisim, sevgi pitircigim bilmem ne fotolarindan gecilmiyor, kimse ettigi kavganin videousunu, aldatildigi kadinin/erkegin fotosunu internete koymaz zaten.
Sorunca herkes mutluyum diyor, eee bunca antidepresan i kim tuketiyor Allah askina?! Samimi olarak mutlu insanlari tenzih ederim tabi.
Karisik daldan dala atlaya atlaya yazdim kusura bakmayin :) (amma doluymusum be?! )