Potansiyelini Harcamak

yenGEnC .!.:

Evet ama kimin karşısına (arkadaşın dediği gibi) beyaz atlı işi düşer ki?
Esas olan insanın mücadele etmesi lazım. Ama bende bu yok.
Aslında hiç öyle çok parada pulda da gözüm yok:) ben zaten az para ile de yaşarım hayatımi.
İstediğim iş sadece online olarak çalışacağım, kendimden bir şeyler katabilecegim bir şey. Böylece ben de misal Tayland'da ısrarla beni davet eden kişinin (üç kuruş) kirasına ortak olup tüm kışı orada kumsalda gecirebilirim.
İstediğim bu kadar netken isteğim için hiç bir şey yapmamaktan, nasıl başlayacağımı bilmemekten mutsuzum .
İnşallah konu bu açıdan bana yol gösterir.
Bir onceki konumda gelen onerileri dinledim ve neredeyse kronikleşmiş sorunum sihirli değnek değmiş gibi çözüldü. Bu konuda da aynı performansı bekliyorum

Genişletmek için tıkla...

Bence bi ikilemin içindesin. Şöyle ki; senin istediğinle bilinç altında “ama olması gereken bu” farklı.
Örneğin yaz tatilini kurtaracak bir iş yapıp sonrasında dilediğince gezmek ve deneyimlemek senin istediğin şeyse, ne iş yapıyorsun sorusuna doğru düzgün bir cevap vermek zorunda hissetmek bir şekilde toplumun bize dayattığı şeylerden biri.
Aslında şuanki durumundan mutlusun ama aynu zamanda 32 yaşıma geldim elle tutulur işim yok vs derken kendi sesinle değil annenin, toplumun, olması gereken şeylerin artık adı her neyse onun sesiyle konuşuyorsun. Bunu bilinçli yaptığını düşünmüyorum. Bence seyehat danışmanlık sayfası gibi (tam olarak böyle mi bilmiyorum) açmalısın. Bunun yanında yine seni kotaracak işler yaparsın. Sayfayı bile açmana engel olan şeyin insanlara açıklama yapmaktan kaçınmak olduğunu düşünüyorum.
Umarım anlatabilmişimdir

Hiperaktivite ve dikkat eksikligi olabilir. Bir de kadinlarda bu olay daha yaygin. Ne kadar basarili da olsan derinlerde bir ses hep yapamazsin beceremezsin bosuna ugrasma diyor. Uzun sure bir ise konsantre olamiyorsun. Universitede derslerde sinavdan sinava calisan biriyseniz tembellik ve erteleme sorunlari da vardir. Yani benim tecrubelerim bunlar.

Üleym yengeç bence senin çalışasın yok .. yani çalışası olanlar her şeyden önce oturup iş arıyor. sen aramıyorsun, yokluğunu hissetmiyorsun orda burda gezmek istiyorsun. Burda okuduğum kadarıyla sen zaten özgür birisin, yani ofiste oturup 1 hafta bir yere gitmeden çalışsan bayarsın:)))

Yok çalışıcam illa da dersen startup sana göre olabilir, ara o adamı iş teklifi hala geçerli mi de sonra vınla. Otur kendinde sor ciddi ciddi çalışmak istiyor muyum diye.

Forumda en çok saygı duyduğum üyelerden birisiniz. Girişeceğiniz işlerin çoğunda başarılı olma potansiyeli fazlasıyla var sizde. Ataleti yenmek adlı kitabı öneriyorum size. Bir göz atın isterseniz faydası olacağından eminim.

Yengenc aslinda senin 'hayati kaciriyorum, calismak icin mi yasiyorum' farkindaligi bana 30 yasinda geldi :) Mukemmelliyetci ebeveynlerle buyumek, DEHB falan derken hayatimin buyuk cogunlugunu kariyer odakli yasadim. Evet iyi bir konumdayim su an ama 29 yasinda yasinda doktorami aldim, oncesinde zaten ekip lideri olmustum. Baktim yas 30 oldu eee simdi? dedim. Benim avantajim maddi olarak avantajli bir ailede buyumek oldugu icin gezme konusunda bir sorun yasamamak oldu. Uygun fiyatli ucus kovalayacagima, bana uygun tarih kovalamak zorunda kaldim, ama yine de 40'tan fazla ulke gezebildim.

Ama simdilerde kendimi daha yavas moda almaya basladim. 20 sene sonra ne kadar hirsli oldugu mu hatirlamak istiyorum, yoksa kendime daha iyi davrandigim :) bir hayat mi hatirlamak istiyorum diye dusunerek hareket ediyorum.

Belki kariyerimde doyum noktasina ulasip aslinda matah bir sey olmadigini fark etmem, belki de farkindaligimin artmasi bilmiyorum ama hayati kacirmamak cok daha onemli diye dusunuyorum artik.

Oyle iste ama hic yardimci olamadim dimi

MissCherryBlossom .!.:

Üleym yengeç bence senin çalışasın yok .. yani çalışası olanlar her şeyden önce oturup iş arıyor. sen aramıyorsun, yokluğunu hissetmiyorsun orda burda gezmek istiyorsun. Burda okuduğum kadarıyla sen zaten özgür birisin, yani ofiste oturup 1 hafta bir yere gitmeden çalışsan bayarsın:)))

Yok çalışıcam illa da dersen startup sana göre olabilir, ara o adamı iş teklifi hala geçerli mi de sonra vınla. Otur kendinde sor ciddi ciddi çalışmak istiyor muyum diye.

Genişletmek için tıkla...

Aslında ben zaten hep çalışıyorum.
İlk işimde 2,5 sene çalıştım.
Sonra 1,5 senelik bir boş dönemim oldu ama onda bile boş kalmadım, dönemlik işlere girdim çıktım, 7 ayı falan çalışarak geçmiştir (aslında en sevdiğim kısım bu zaman dilimiydi, ne güzel mesela 3 ay festival organizasyonunda çalışıp sonra birkaç ay bostum, sonra birkaç ay Y şehrine çalıştay düzenleyip yine birkaç ay boştum falan ama işte sürdürülebilir bir yaşam tarzı değil). Sonra işe girdim,bir 3 sene de orada çalıştim. Yani hiç çalışmıyor,hep yatıyor değilim:)
Ama bulduğum işler potansiyelimin çok altında kalıyor. Gönlümden geçen , kendimden bir şey katacagim işler değil de takvimden yaprak kopartıp "şükür bugün de geçti" diyecek , sıkıcı işler
Beni en mutlu edecek şey dijital nomad olarak hayatımı sürdürmek, online bir iş ile kendimi idare edecek kadar para kazanmak. Ama benden ne olur , ne yapabilirim, nasıl yapabilirim, kendime ne katarsam bunu yapabilirim falan yok bende.
Kendime sinir olduğum nokta burası.
Bu arzu bende çok uzun yıllardır var, hatta turist gezdirirken açıklama kısmında 'dijital nomad' olduğunu yazanları seçerim genelde, ufkumu açsın diye. Ama malesef ki hala başlangıç noktasındayim aslında bir adım atsam belki devamı gelir ama işte o adımı atamıyorum

yenGEnC .!.:

Aslında ben zaten hep çalışıyorum.
İlk işimde 2,5 sene çalıştım.
Sonra 1,5 senelik bir boş dönemim oldu ama onda bile boş kalmadım, dönemlik işlere girdim çıktım, 7 ayı falan çalışarak geçmiştir (aslında en sevdiğim kısım bu zaman dilimiydi, ne güzel mesela 3 ay festival organizasyonunda çalışıp sonra birkaç ay bostum, sonra birkaç ay Y şehrine çalıştay düzenleyip yine birkaç ay boştum falan ama işte sürdürülebilir bir yaşam tarzı değil). Sonra işe girdim,bir 3 sene de orada çalıştim. Yani hiç çalışmıyor,hep yatıyor değilim:)
Ama bulduğum işler potansiyelimin çok altında kalıyor. Gönlümden geçen , kendimden bir şey katacagim işler değil de takvimden yaprak kopartıp "şükür bugün de geçti" diyecek , sıkıcı işler
Beni en mutlu edecek şey dijital nomad olarak hayatımı sürdürmek, online bir iş ile kendimi idare edecek kadar para kazanmak. Ama benden ne olur , ne yapabilirim, nasıl yapabilirim, kendime ne katarsam bunu yapabilirim falan yok bende.
Kendime sinir olduğum nokta burası.
Bu arzu bende çok uzun yıllardır var, hatta turist gezdirirken açıklama kısmında 'dijital nomad' olduğunu yazanları seçerim genelde, ufkumu açsın diye. Ama malesef ki hala başlangıç noktasındayim aslında bir adım atsam belki devamı gelir ama işte o adımı atamıyorum

Genişletmek için tıkla...

Peki o adımı atmama sebebin nedir yengeçcan? yeterince motive misin, gerçekten istiyor musun? Yoksa seni tutan başka bir şey mi var?

Enerjin gerçekten harika Senin yorumlarını görünce okumadan hiç geçmiyorum.
Sanırım benim gibi, risk almayı sevmiyorsun. Tembel değilim demişsin ama risk aldığında yapman gerekenler için üşeniyor olabilir misin? Kurulu bir düzen bana da daha cazip geliyor. Mesela ben tekrar çalışmaya başladım. Aslında yaptığım işi ben de şirket açıp yapabilirdim, ama risk almıyorum işte. Risk dediğim şey de sonunda ne olabilir ki gibi bir risk. Sermaye bile gerektirmeyen bir iş yapıyorum.
Başkalarının hayallerini gerçekleştiriyoruz hep. Tam sorumluluk almak istemiyoruz sanırım.
Bu nasıl düzelir tam olarak bilmiyorum. Ben de iş anlamında hiç tuttuğunu koparan biri olmadım. Böyle kodlandık belki.

MissCherryBlossom .!.:

Peki o adımı atmama sebebin nedir yengeçcan? yeterince motive misin, gerçekten istiyor musun? Yoksa seni tutan başka bir şey mi var?

Genişletmek için tıkla...

Nereden başlayacağımi bilemiyorum belki de.
Mesela grafiker arkadaşım var, ona 3 yabancı popüler sitede üyelik açtırdım, işinin yanında yurtdışından freelance teklif alsın diye (onlardan değil henüz ama yerli sitelerden iş almaya başladı) . Hani grafiker olsam , yazılımcı olsam, tercüman olsam falan belki böyle bir başlardım ama kendim için başlangıç yolunu bulamıyorum, neyi nasıl yapabileceğim hakkında bir fikrim yok. Malesef etrafımda benzeri yollardan gitmiş , bana akıl verebilecek bir arkadaşım da yok.


Eski sevgilim şey demişti, onun evinde konaklayan bir turist kızın meslegi şeymiş, insanlar ayrılınca konusacak- devamlı arayıp darlayacak birinin eksikliğini hissediyor ya,özellikle Avrupa'da,bireyselligin yoğun olduğu yerlerde. Bu kızdan randevu alıyorlarmış, parayı ödüyorlarmis, online olarak kız onları dinliyormuş, bazen akıl veriyormuş. Ayrılık / ya da benzer kendini yalnız hissettiği sürecine yardımcı oluyormus.
Bana 'tam senlik bir is' demişti - bdv müdavimi olduğunu bilmeden mesela bayıldım bahsettiği kıza, hem fikri çok güzel hem de bunu bir şekilde iş haline getirebilmis.
Bende bu yok maalesef

Gerçekten enerjisi yüksek birisiniz ya. Burada yorumlarınızı okurken bile enerjiniz geçiyor. Kullanıcı adını tanıyabildiğim 3-4 üyedensiniz.

Başarısız olmaktan ya da boşa emek harcamaktan çekiniyor olabilir misiniz? Ben de bu başarısızlık korkusunu kendimde çok görüyorum. Yaratıcı ve açık fikirli olmak insana bir şeyleri planlatabiliyor ama başarısızlıktan çekinince sanırım insan hep bir "ihtimal", hep bir "potansiyel" kalmak istiyor. Bu potansiyel sonunda başarı da getirebilir başarısızlık da. Oysa işlenmezse hep bir köşede durur, hayal olur, umut olur. Bazen insan işlemeye korkabiliyor

Ben sorunun aslında dipte yatan yetersizlik hissi olduğunu düşünüyorum. Yetersizlik hissi yaşayan insanlar iki şekilde oluyor genelde, ya “ben zaten hiçbir şey yapamam” diye hayattan vazgeçmiş dışarıdan özgüvensiz görünenler ya da “tuttuğumu koparırım, kimseye ihtiyacım yok” gibi çok özgüvenli ve başarılı gözüken insanlar. Bu ikinci gruptaki insanların özelliği kendi başlarının çaresine bakabilip, başaramama riski gördükleri alanlardan uzak durmak. Bu bazıları için eğitim, bazıları için duygusal ilişkiler, bazıları için de girişimcilik olabilir. Kritik nokta “denemezsem başarısız olmam ve tuttuğunu koparan imajım bozulmaz” düşünce şekli. Bu imaj diğer insanlara karşı korunan imajdan ziyade kendimize karşı yarattığımız imaj.

Verilen örneklerden ilk otel stajı farklı örnek ama diğer konuşmalar hep bir karşı tarafın görüp etkilendiği yeteneğin riske atılmamasına örnek. Yazılara bakarken dominant anne geçmiş, öyle olsaydı “ben yanlış düşünmüşüm” diyecektim. Annenizin de başarı bekleyen, inancı yüksek olduğunu görünce tahminim daha da güçlendi.

Bu boş beleş işler rahat geliyor muhtemelen. Ben “ya önemsememe ve gerçekten denememe rağmen başarılı olamazsam” korkusunun harekete geçmeyi engellediği izlenimine kapıldım.

Bence tamamen burçla ilgili ben de bu kişiyi tanıyorum, hatta bizzat bu kişiyi yaşıyorum çünkü

Konuyu pür dikkat takipteyim

Bu arada şema testinin sonucunu ikidir alamıyorum kızlar muvaffak olabilen var mı? son ekranda mail ve isim kutucuğuna tıklamama rağmen yazı yazılmıyor

monoi .!.:

Bence tamamen burçla ilgili ben de bu kişiyi tanıyorum, hatta bizzat bu kişiyi yaşıyorum çünkü

Konuyu pür dikkat takipteyim

Bu arada şema testinin sonucunu ikidir alamıyorum kızlar muvaffak olabilen var mı? son ekranda mail ve isim kutucuğuna tıklamama rağmen yazı yazılmıyor

Genişletmek için tıkla...

Yaaa, 90 soru iki kere mi çözdün?
Ben şimdi baktım, adres çubuğuna yazılıyor bende. Siteden kaynaklı sorun değil. Bence bir başka tarayıcıdan tekrar dene, ama uzun uzun okumadan önce random şık ve devam tuşu şeklinde hızlı hızlı bak bakalım, sorun çözülürse tekrar çözersin

Ciela .!.:

Gerçekten enerjisi yüksek birisiniz ya. Burada yorumlarınızı okurken bile enerjiniz geçiyor. Kullanıcı adını tanıyabildiğim 3-4 üyedensiniz.

Başarısız olmaktan ya da boşa emek harcamaktan çekiniyor olabilir misiniz? Ben de bu başarısızlık korkusunu kendimde çok görüyorum. Yaratıcı ve açık fikirli olmak insana bir şeyleri planlatabiliyor ama başarısızlıktan çekinince sanırım insan hep bir "ihtimal", hep bir "potansiyel" kalmak istiyor. Bu potansiyel sonunda başarı da getirebilir başarısızlık da. Oysa işlenmezse hep bir köşede durur, hayal olur, umut olur. Bazen insan işlemeye korkabiliyor

Genişletmek için tıkla...

Eksi_Elma .!.:

Ben sorunun aslında dipte yatan yetersizlik hissi olduğunu düşünüyorum. Yetersizlik hissi yaşayan insanlar iki şekilde oluyor genelde, ya “ben zaten hiçbir şey yapamam” diye hayattan vazgeçmiş dışarıdan özgüvensiz görünenler ya da “tuttuğumu koparırım, kimseye ihtiyacım yok” gibi çok özgüvenli ve başarılı gözüken insanlar. Bu ikinci gruptaki insanların özelliği kendi başlarının çaresine bakabilip, başaramama riski gördükleri alanlardan uzak durmak. Bu bazıları için eğitim, bazıları için duygusal ilişkiler, bazıları için de girişimcilik olabilir. Kritik nokta “denemezsem başarısız olmam ve tuttuğunu koparan imajım bozulmaz” düşünce şekli. Bu imaj diğer insanlara karşı korunan imajdan ziyade kendimize karşı yarattığımız imaj.

Verilen örneklerden ilk otel stajı farklı örnek ama diğer konuşmalar hep bir karşı tarafın görüp etkilendiği yeteneğin riske atılmamasına örnek. Yazılara bakarken dominant anne geçmiş, öyle olsaydı “ben yanlış düşünmüşüm” diyecektim. Annenizin de başarı bekleyen, inancı yüksek olduğunu görünce tahminim daha da güçlendi.

Bu boş beleş işler rahat geliyor muhtemelen. Ben “ya önemsememe ve gerçekten denememe rağmen başarılı olamazsam” korkusunun harekete geçmeyi engellediği izlenimine kapıldım.

Genişletmek için tıkla...

Aslında haklı olabilirsiniz.
Bana hep eğer istersem, kendi iş fikrimi bulup laptopum yanımda diyar diyar gezebilecegim bir geleceğim varmış gibi geliyor. Ama yeterince yetkin birisi değilim, belki ciddi ciddi bu işe eğilsem bana iş verecek kimse bulamayabilirim. Ya da hevesle yazdığım proje onay almayabilir, ya da kendi buldugum - masraf edip playstorea yüklediğim applicationum indirilmez, bana pasif gelir getirecek kadar para kazandırmaz.
Yaparsam başarısız olma ihtimalim var. Ama yapmazsam her zaman hayal dünyamda canlı bir sekilde "aslında istesem şunu şunu yapabilirdim ,bende o potansiyel var" olarak duracak.
Erkeklerin hep "babam notlarım düştü diye almasa su an ünlü futbolcu olabilirdim" fantezisi gibi
Peki sizce buna nasıl bir çözüm bulabilirim?
Yerimde olsanız ve bu durumdan biksaniz ne yapardiniz?

yenGEnC .!.:

Aslında haklı olabilirsiniz.
Bana hep eğer istersem, kendi iş fikrimi bulup laptopum yanımda diyar diyar gezebilecegim bir geleceğim varmış gibi geliyor. Ama yeterince yetkin birisi değilim, belki ciddi ciddi bu işe eğilsem bana iş verecek kimse bulamayabilirim. Ya da hevesle yazdığım proje onay almayabilir, ya da kendi buldugum - masraf edip playstorea yüklediğim applicationum indirilmez, bana pasif gelir getirecek kadar para kazandırmaz.
Yaparsam başarısız olma ihtimalim var. Ama yapmazsam her zaman hayal dünyamda canlı bir sekilde "aslında istesem şunu şunu yapabilirdim ,bende o potansiyel var" olarak duracak.
Erkeklerin hep "babam notlarım düştü diye almasa su an ünlü futbolcu olabilirdim" fantezisi gibi
Peki sizce buna nasıl bir çözüm bulabilirim?
Yerimde olsanız ve bu durumdan biksaniz ne yapardiniz?

Genişletmek için tıkla...

Başarısız olma ihtimalini kabullenip, “asla başarısız olmaması gereken özel kişi” olmamayı seçmek çözümü. Başarısız olmama garantisi asla olmayacak.

O fantezi sadece kafamızda çekici geliyor. İleride “iyi ki kendimle ilgili imajımı hiç yıkmadım” demiyor kimse ama “olmasa da denemişim iyi ki” diyor insanlar. Bunu fark etmek lazım.

Ölümlü dünya, gerçekten sağlığı, sevdiğin insanları riske atmadıktan sonra hiçbir şey “risk” değil. Çözüm “hangisi başarılı olur” diye düşünmektense, “olmasa bile hangisini denemekten zevk alırım” denileni bulmak.

Yoksa mesela “grafiker olsam olurdu” diyorsan, bugün oturup kararını versen taş çatlasa 1-2 yıla o iş de öğrenilir gayet iyi şekilde.

yenGEnC .!.:

İnsan kaynaklarını seviyorum ya, muhasebe bizde degildi. İzin günleri,fazla mesai ayarlardık, insanlarin sorunlarıni çözerdik,motivasyon etkinlikleri düzenlerdik. Keyif almıştım orada olduğum sürece.

Genişletmek için tıkla...

Bak kilit cümle bu. “Muhasebe bizde değildi” Sen paranın döndüğü bir işi sevmiyorsun. Emlakçılık kesinlikle olmaz senin için. Bir ürünü satmak-pazarlamak sana uygun değil. İnsan odaklı bir iş yapmalısın sen. İletişimle alakalı herşey olabilir.
Basiretinin neden bağlandığına gelirsek bence girdiğin işte özgürlüğün kısıtlanacak diye endişe edip, girişim yapmıyorsun. Yoksa kafana cidden takmlş olsan hiçbir gücün seni durduracağını sanmıyorum. Yanlış hatırlamıyorsam hali hazırda çalıştığın işi sırf gezmek için bırakmıştın.
Tur rehberliği senin için biçilmez kaftan. Benim arkadaşım vardı. Çocuk Türkiye’nin en iyi okullarından birinden bilgisayar mühendisliği mezunuydu. Çalışma hayatına girince masa başı işin kendine uygun olmadığını fark edip, tur rehberliğine başladı. Küba’ya heralde bir 20 sefer filan gitmiştir.
Hobi olarak keyif aldığın şeyi işin yapmaya çalış. O zaman uzun süreli olur.

Belki de bu kadar neşe dolu kalabilmenizin sebeplerinden biri de bu zamana kadar sahiplendiğiniz bir iş yapmamanız olmasındandır :d ben hep aynı sektörde çalıştım mesela ve bir sorun olduğunda rüyalarıma bile giriyor :d aynı anda okuyorum da ama ders falan da çalışırken arka planda hep işi düşünüyorum. Sadece bir defa alakasız bir departmanda yardım amaçlı çalışmıştım mesela bir süreliğine, hiç umrumda bile değildi ne olmuş ne bitmiş, işi işte bırakabiliyordum :d bunun farkında olabilir misiniz? Sonuçta çevreniz çok geniş ve ister istemez sizde bunun farkındalığı da bir ürkeklik yaratmış olabilir.

Kendi istediğiniz şeyleri yapınca hayatta ilk önceliğiniz o zaman gerçekten iş oluyor. Belki de böyle kökten bir değişikliğe hazır değilsinizdir.

Sizi iyi tanimadigim icin konuyu okudugum kadariyla yorum yapacagim. Bana ne istediginizi bilmiyorsunuz gibi geldi. Verdiginiz orneklerde ilk dikkatimi ceken, bahsettiğiniz islerin birbirinden tamamen farkli olmasi fakat bir ortak ozelligi var. Bu firsatlar iyi insan iliskilerine sahip olmanız neticesinde dogmus. Bu sebeple yapacaginiz is insan iliskileri ile baglantili olursa basarili olursunuz diye dusunuyorum. Kendinizi taniyip degerlendirerek, is konusunda istekleriniz beklentileriniz neler, karakterinizle uyumlu mu sorumluluk alacaginiz bir is mi yoksa ekibin parcasi oldugunuz bir is mi, sıkıcı olmayan, sabit olmayan, emir almayacağınız, hem gezip hem eglenip hem para kazandiracak, gibi gibi. Ne istediginize karar verdikten sonra adim atmaya da istekli ve heyecanli olacaginizi dusunuyorum.

Bir de eklemeyi unutmusum, tembel olmadiginizi soylemissiniz, tembellik degil fakat potansiyelinizi kullanamamanizin sebebi zaman tuzaklari olabilir, bir arastirin isterseniz. Once bu konuya egilip cozmeniz gerekiyor olabilir.

Kişiden Kaynaklanan Zaman Tuzakları:
Öz disiplin yokluğu,
Bireysel hedeflerin belirsizliği,
Erteleme, oyalama ve kararsızlık,
Kendine aşırı güven veya güvensizlik,
Hayır diyememe ve aşırı sosyallik
Hafife alma ve ön yargılar,
Önceliklerin belirsizliği,
Stres ve zaman baskısı,
Olumsuz kişisel tutum,
Alışkanlıkların kontrolünde olmak,
Güç olandan kaçınmak.

bence gönlünde asıl bir iş yatıyor yengeçcim onu bulsan yada teklif gelse yok demezsin diye düşünüyorum ket vurma nedenin bu olabilir

Yorumları okumadım yazan var mı bilmiyorum da acaba bilinçaltında özgürlüğünün kısıtlanacağı düşüncesi mi var?
İş=sorumluluk. Hangi işi yaparsan yap üstünde bi sorumluluk olacak ve kafana göre hareket edemiceksin. Bu olabilir mi?