Herkese selam. Evet önceki konumdan sonra psikiyatriye gittim bu sabah. Sıra direkt bana geldi içeri girdim oturdum. Doktor sordu sorun nedir diye bana bir ağlama geldi bir ağlama geldi sesim değişti kendi sesimi tanıyamadım. Doktor peçete verdi sonra. Sorunlarımı anlatamadım bile. Sadece saçmaladım bir oradan bir buradan anlattım. Her şeyi de anlatamadım. Kendimi ifade edemedim. Kendimi çok aciz hissettim b*k gibi hissettim işin özü. Annemle birlikte tekrar gelmemi söyledi. Çıktım ben de... Hala ağlayasım var içim soğumuyor sadece anlatmak istedim...
-
-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Psikiyatriye gittim
- Konu Sahibi mastoid
- Başlangıç Tarihi
- 11 Haziran 2014
- 2.509
- 3.292
- 158
Geçmiş olsun. Emin ol görüştüğün psikiyatristin de kendini ezik, b.k gibi hissettigi zamanlari olmustur ve hatta agladığı. Normal ya, ne iyi etmişsin aglamakla ve hatta icinden geldikce de agla gitsin valla ben aglayinca acayip rahatliyorum.
Umarim görusmelerden fayda saglarsin ama sanirim devlet hastanesi gittigin yer ve fazla vakit ayiramiyorlar di mi. Tam bi terapi olur mu sanmam ve hemen tabii ilac veriyorlar. Sana ilac verdi mi?
Umarim görusmelerden fayda saglarsin ama sanirim devlet hastanesi gittigin yer ve fazla vakit ayiramiyorlar di mi. Tam bi terapi olur mu sanmam ve hemen tabii ilac veriyorlar. Sana ilac verdi mi?
Aslında burası çok rahattı evet devlet hastanesi. 25 dk gibi bir sürem vardı ama 7 dk falan durmuşum anlatamadım ki bir şey. Tanı koymadı ilaç vermedi yetersiz gördü anlattıklarımı sanırım.
- 2 Kasım 2015
- 710
- 1.426
- 113
bir daha gelmenizi istedi mi peki? ben de gitmeyi düşünüyorum da...
- 13 Temmuz 2018
- 2.203
- 5.080
- 158
Bir kere bende gitmistim gitmek zorunda kaldığım zaman çok zor bir dönemden geçmiştim. Konu açıldığında daha ağzımı açmadan ağlamaya başlıyordum o sebepten psikiyatriye gitmeden önce bir kağıda anlatmak istediğim her şeyi yazmıştım. Doktor aynı sizin ki neyiniz var dediginde ağlamaya başladım ve yazdigim kağıdı verdim okudu. Iyi olmuştu. Yoksa bir seans boşa gidecekti.
- 11 Haziran 2014
- 2.509
- 3.292
- 158
Ve seni tekrar gel diye gonderdi. Anladim. Bi dahaki sefere anneni yaninda getir demesi de sanirim sen anlatamazsan yine anneni konusturmak icin.
Tatlim ben olsam gitmeden once ne anlatmak istiyorsam yazardim. Hani olaki yine aglarsam da anlatamazsam diye verirdim doktora ve lutfen yuksek sesle okuyun bunlar anlatmak istediklerim derdim. Yanimda okumasini isterdim ki , okudugundan emin olayim.
Ama bir psikiyatrist aglayan ve derdini anlatamayan hastaya alisik olmali ya madem 25 dakikan vardi niye 7 dakikada gitmene izin verdi ki biraksaydı sure bitene kadar aglasaydin belki bi ara durur derdini anlatmaya baslardin. Ne biliyim bana boylesi daha makul geldi ama tabii bilemem.
Cok gecmis olsun canim emin ol gececek paylastikca, anlattikca, zamanla, sen iyi olmaya karar vermissin onemli olan bu. Doktora gitmen de ilk adim bak hersey cok daha guzel olacak...
- 14 Şubat 2012
- 6.205
- 8.823
- 448
Canım annenle gitsen bile anlatacaklarını madde madde yazıp git bundan sonraki görüşmeye. Ben hiç ağlamadığım ya da duygulanmadığım halde öf yine tam anlatamadım kendimi hissiyle çıkıyordum her psikiyatristten. Not defteriyle görüşmeye gitmek işime yaramıştı.
Bir de psikiyatrist, psikolog hatta yaşam koçu, kişisel gelişim seminerleri ve kendine yardım kitapları denemiş biri olarak şunu söylemek istiyorum kamu spotu olarak. Psikiyatristten korkmayın. 15 dk dinleyip ilaç yazıp gönderiyorlar işime yaramaz diye düşünmeyin. 20 dklık bir görüşme sonucunda nihayet bana uyan ilacı bulduğumuzda bende olumlu etkisi inanılmaz oldu. İlaca başladıktan sonra 15 kilo verdim hala vermeye devam ediyorum. Çok uzun bir süre yalnızlıktan sonra ciddi bir ilişkiye başladım. Sosyal hayatım gelişti. Eski arkadaşlıklarımı toparladım. Yeni arkadaşlıklar kurdum. Ailemle bağlarım sıkılaştı. Saydığım diğer herşey farkındalık sağlamak için bana yardımcı oldu hatta zaman zaman pratik çözüm önerileri sundu ama psikiyatristin verdiği ilaç olmasa ben hayatımı toparlayacak tahammüle, özgüvene ve motivasyona sahip olamazdım.
Bir de psikiyatrist, psikolog hatta yaşam koçu, kişisel gelişim seminerleri ve kendine yardım kitapları denemiş biri olarak şunu söylemek istiyorum kamu spotu olarak. Psikiyatristten korkmayın. 15 dk dinleyip ilaç yazıp gönderiyorlar işime yaramaz diye düşünmeyin. 20 dklık bir görüşme sonucunda nihayet bana uyan ilacı bulduğumuzda bende olumlu etkisi inanılmaz oldu. İlaca başladıktan sonra 15 kilo verdim hala vermeye devam ediyorum. Çok uzun bir süre yalnızlıktan sonra ciddi bir ilişkiye başladım. Sosyal hayatım gelişti. Eski arkadaşlıklarımı toparladım. Yeni arkadaşlıklar kurdum. Ailemle bağlarım sıkılaştı. Saydığım diğer herşey farkındalık sağlamak için bana yardımcı oldu hatta zaman zaman pratik çözüm önerileri sundu ama psikiyatristin verdiği ilaç olmasa ben hayatımı toparlayacak tahammüle, özgüvene ve motivasyona sahip olamazdım.
- 11 Mayıs 2015
- 809
- 1.575
- 113
ne ilacı verdi peki,
- 14 Şubat 2012
- 6.205
- 8.823
- 448
İlaç ismi vermek yasak forumda. Ki zaten aynı tip ilaçlar farklı farklı etki edebiliyor kişiden kişiye. Önemli olan size uyan dozu ve etken maddeyi bulabilmek sanırım.
- 3 Nisan 2013
- 595
- 444
- 103
- 43
Vallaha ben çoknilac kullandim ve hiç birinde kendimi mutlu hisetmedim .
Beni ayakta tutdu ,yaşamak işlerimi yapmak için güc verdi ama birde içime hissizlik verdi .Artik ne güle biliyirum ne ağlaya biliyorum .
Monoton bir insan oldum ,robot gibi .
- 20 Ağustos 2015
- 6.549
- 15.774
- 448
- 19 Aralık 2010
- 912
- 1.269
- 303
- 3 Eylül 2012
- 21.884
- 57.710
- 798
- 14 Şubat 2012
- 6.205
- 8.823
- 448
Sizin sıkıntınız ne tam olarak bilmiyorum. Ben son psikiyatristime gitmeden önce çok alıngandım. Hem çok kolay sinirleniyordum hem en ufak lafa hemen gözlerim doluyordu. Kendimi çirkin, pasif ve her anlamda yetersiz hissediyordum. Yaptığım en ufak hata ne kadar gerizekalı olduğumun kanıtıydı. Öyle ki psikiyatriste bende teşhis edilmemiş bir çeşit otizm olabilir mi şüphesiyle gitmiştim ki şuan düşününce komik geliyor.
Böyle hissettiğinde insanın herhangi birşey yapmak için enerjisi ve isteği kalmıyor tabiki. Hayattan uzaklaşıyorsunuz. Zamanımı kendimde memnuniyetsizlik hissettiğim konularda kendimi ailemi ve hatta toplumu filan suçlayarak geçiriyordum.
Şuan ise kendi hayatımı son derece tatmin edici buluyorum. Olduğum kişi olmaktan memnunum, kim olduğumu, yeteneklerimi vs. Yeniden hatırladım ve bunları çekinmeden ortaya koyabiliyorum. Eskiden en keyifli aktivitelerde bile bitse de gitsek modunda olurdum. Şuanda hayattan zevk alıyorum eskisi gibi gülüp eğleniyorum.
İlk mesajımda da söylediğim gibi ben sadece psikiyatri desteği almadım. Endokronolojiye gidip vitamin+hormon takviyeleri de aldım. Kendine yardım kitapları da okudum. Kişisel gelişim seminerlerine de gittim. Yaşam koçuyla da çalışmaya başladım. Ki bu üç şeyi de inanılmaz küçümserdim eskiden. Her türünün tamamen para tuzağı olduğuna inanırdım. Şuanda da mucize yaratıyorlar diyemem ama kendi üstünüzde çalışıp sorunlarınızı çözme konusunda size kaynak sunabiliyorlar. İlaç ise size sorunlarınızı çözmek için gereken enerjiyi ve dayanıklılığı sağlıyor bu yüzden önemli.
Aynı durumu ben de yaşamıştım, doktorun karşısında gerçek duygularım ortaya çıktığı ve mutlu rolü yapmadığım, o an sadece kendim gibi olduğum için dakikalarca ağladım, merak etmeyin doktorunuz hiç konuşmasanız, hiçbir şey anlatmasanız da hislerinizi anlamıştır, ağlamanız yanlış bir hareket olmamış tam tersi duygularınızın derinliğini çok net göstermişsiniz, en kısa zamanda iyi olmanızı diliyorum
Duygularınızı kağıda dökmekle çok iyi yapmışsınız ama yazmasanız da seansınız boşa gitmiş olmuyor, doktor ne kadar acı çekiyor olduğunuzu görüyor.
- 17 Ağustos 2011
- 25.645
- 163.327
- 798
Kesinlikle katılıyorum
Nedense ülke olarak hep geri duruyoruz psikolojik destek almaktan.
Ben de yıllar once tüm sosyal hayatımi etkileyen bir sorun için 'gecer,gecer' diyordum. Ama tabii ki geçmiyordu:) en son sosyal psikoloji dersinde sosyal fobileri işlerken agorofobiden bahsetti hocamız. İnsanın çıkamayacağını bildiği ortamlarda (şehirler arası otobus - sınav - kuralcı bir hocanın dersi-tiyatro-toplanti vs) vücudunun oradan çıkabilmek için elinden geleni yapmasi (mide bulantısı,tuvalete koşma istegi,baş dönmesi vs) durumuna agorofobi deniyormuş ve ilaç almadan kesinlikle duzelmezmiş.
Bu bilgiden sonra ertesi sabah erkenden psikiyatriye gittim. Adam benimle on dakika konuştu ve agorofobi dedi. Çok yaygın birsey olduğunu söyledi,bir ilaç verdi.
İlacı iki ay kullandım sadece ama (şükürler olsun) sorunum geçti gitti.
Hatta geçen senelerde yirmi günlük bir otobüs yolculuğuna katılmıştım. Öncesinde ne olur ne olmaz diye tekrar gittim psikiyatriye. 'Atak gelirse içersin' diye bir ilaç verdi ama şükür ki hiç bir problem yaşamadım,ilaç kutusunu açmadım bile
Korkmamak lazım psikiyatrilerden, terapilerden. Hayat kalitesini arttırıyor gecrekren de
- 1 Haziran 2012
- 7.357
- 25.816
- 798
O ilaçların birçoğunun işlevi o zaten,hissizlik.
Ben de kullandığım dönem aşırı hissizleşmiştim,ne gülerdim ne ağlardım,dediğiniz gibi bir robota dönüştüm.Ama takıntılarımı yenmeme yardımcı oldu mu,hem de fazlasıyla.Çok önemli bir durum söz konusu olmadığı sürece takıntı yaptığım şeyler artık umurumda değil.
Bir de o ilaçların kullanımı çok önemli.Alınan miktar,alınan saat bunlar hep etkiliyor.Ben maalesef ilacı 2 gün unuttuğum için alamamıştım,ondan sonra da ''aman iyi oldum zaten'' deyip tümden bıraktım ( birkaç haftalık daha vardı ),sonra aptal bir boşluğa düştüm.Bazen ilaçlar değil de,kullanımın yanlış oluşu da etkiliyor yani ruh halini.Doktorun söylediği miktar ve zamanlarda almak gerekiyor.
