psiklojik rahatsızlıklar;STRES,SİNİR ANLARI,OLAYLARI PAYLAŞIYORUZ

kadesa .!.:

bende de depresyon başlangıcı var teşhisimi kendim koydum :)

ama biliyorum yani,ruh sağlığım hiç bu kadar kötü olmamıştı sanırım.

Genişletmek için tıkla...

Hamilelikten olmasın canım o? :)
Bence teşhisi kendin koyma bir uzmandan yardım al :)

justholdmetight .!.:

Hamilelikten olmasın canım o? :)
Bence teşhisi kendin koyma bir uzmandan yardım al :)

Genişletmek için tıkla...

hamilikten ama hamilelik fobim var benim :) gerçekten var,ilk hamilleliğim çok berbat geçtiği ve ölümlerden döndüğüm için biliyorum sebebini..her an kötü birşey olacakmış korkusuyla yaşamaya çalışıyorum..

psikiyatrist değilim ama psikolojik danışmanım o yüzden az-çok anlayabiliyorum yaşadığım şeyi.ama uzman yardım almayı düşünüyorum gerçekten.

kadesa .!.:

hamilikten ama hamilelik fobim var benim :) gerçekten var,ilk hamilleliğim çok berbat geçtiği ve ölümlerden döndüğüm için biliyorum sebebini..her an kötü birşey olacakmış korkusuyla yaşamaya çalışıyorum..

psikiyatrist değilim ama psikolojik danışmanım o yüzden az-çok anlayabiliyorum yaşadığım şeyi.ama uzman yardım almayı düşünüyorum gerçekten.

Genişletmek için tıkla...

Yaşadıklarının doğal bir sonucu o zaman bunlar depresyon olarak adlandırma hemen, korkman, kaygılanman çok doğal ama İnşallah bu hamilelik tüm korkularını silip süpürecek şekilde güzel geçer :)

Bu arada meslektaşmışız ben de çok bilmişlik ediyorum kendimce uzmandan yardım alın diye :)

justholdmetight .!.:

Yaşadıklarının doğal bir sonucu o zaman bunlar depresyon olarak adlandırma hemen, korkman, kaygılanman çok doğal ama İnşallah bu hamilelik tüm korkularını silip süpürecek şekilde güzel geçer :)

Bu arada meslektaşmışız ben de çok bilmişlik ediyorum kendimce uzmandan yardım alın diye :)

Genişletmek için tıkla...

amin İnşallah..

demek meslektaşız ama terzi kendi söküğünü dikemiyor orası bir gerçek :) bilmişlik değil ki doğruyu söylüyorsun.

kadesa .!.:

amin İnşallah..

demek meslektaşız ama terzi kendi söküğünü dikemiyor orası bir gerçek :) bilmişlik değil ki doğruyu söylüyorsun.

Genişletmek için tıkla...

Orası kesin bir önceki sayfadaki yazdıklarıma bakarsan anlarsın zaten canım ne haldeyim...

Kızlar benimde psikolojik sıkıntılarım var.başta takıntılarım tabii.çoğu sizinkine benzer ama en garibi mesela bir saate yaklaştığında bilgisayar başındaki sürem ya da tv karşısındaki sürem radyasyondan başım hep ağrıycak diyorum ağrıyor zaten migrenm de var çok fena baş ağrısı çekiyorum.sonra çok sabırlıyım ya da salağm bilmiyorum birisyle münakaşaya girmeden önce susuyorum susuyorum en sonunda çok kötü patlıyorum.ve yaz tatillermde o kadar sıkılıyorumki annem ve babamda çalışıyor annemn işi çok yoğun haftasonu bile mesaisi olurdu hep.küçüklüğümden beri tek kalırdm hep evde daha dört beş yaşmda evde tek başıma melemen yapmaya çalışırdım o kadar yani.ünverstem bitti eve döndüm belli bir süre evde kalıcam kaç yaşnda kızım ama o kadar mızmızlanıyorumki anne işe gitme diye hatta bu yaz fark ettm okumak için seçtiğim meslekte bile çocuğuma çok vakit ayırıcam diye seçmişim.o kadar hassaslaşıyorumki bazen anne ve babam için geceleri ağladığım bile oluyor onlara bir şey olmasın vs diye.sebeplerini biliyorum bu hassaslığımın ama nasıl çözeceğimi bilmiyorum.lütfen kızlar çocuklarınız var ya da olmak üzere onlarla çok vakt geçirin.annem beni doğurup ananeme bırakıp işe gidermş sizler imkanınız varsa en azndan üç yaşına kadar hep yanında olun çünkü çocuktaki güven duygusu bu yaşlarda oluşuyor.hepimiz bian önce daha iyi oluruz umarım :) bu arada ilaç kullanan arkadaşlar için belki bitkilerin faydası vardr araştırın derim tabii doktorunuza sormadan kullanmayın sıkıntı olmasın :))

sahlep .!.:

Kızlar benimde psikolojik sıkıntılarım var.başta takıntılarım tabii.çoğu sizinkine benzer ama en garibi mesela bir saate yaklaştığında bilgisayar başındaki sürem ya da tv karşısındaki sürem radyasyondan başım hep ağrıycak diyorum ağrıyor zaten migrenm de var çok fena baş ağrısı çekiyorum.sonra çok sabırlıyım ya da salağm bilmiyorum birisyle münakaşaya girmeden önce susuyorum susuyorum en sonunda çok kötü patlıyorum.ve yaz tatillermde o kadar sıkılıyorumki annem ve babamda çalışıyor annemn işi çok yoğun haftasonu bile mesaisi olurdu hep.küçüklüğümden beri tek kalırdm hep evde daha dört beş yaşmda evde tek başıma melemen yapmaya çalışırdım o kadar yani.ünverstem bitti eve döndüm belli bir süre evde kalıcam kaç yaşnda kızım ama o kadar mızmızlanıyorumki anne işe gitme diye hatta bu yaz fark ettm okumak için seçtiğim meslekte bile çocuğuma çok vakit ayırıcam diye seçmişim.o kadar hassaslaşıyorumki bazen anne ve babam için geceleri ağladığım bile oluyor onlara bir şey olmasın vs diye.sebeplerini biliyorum bu hassaslığımın ama nasıl çözeceğimi bilmiyorum.lütfen kızlar çocuklarınız var ya da olmak üzere onlarla çok vakt geçirin.annem beni doğurup ananeme bırakıp işe gidermş sizler imkanınız varsa en azndan üç yaşına kadar hep yanında olun çünkü çocuktaki güven duygusu bu yaşlarda oluşuyor.hepimiz bian önce daha iyi oluruz umarım :) bu arada ilaç kullanan arkadaşlar için belki bitkilerin faydası vardr araştırın derim tabii doktorunuza sormadan kullanmayın sıkıntı olmasın :))

Genişletmek için tıkla...

Kendinde anormal gördüğün çoğu şey normal göründü canım bana (hoş bana anormal görünen bir şey var mı artık o da meçhul ) Mesela migreninin tutacağını düşünmen anormallik olamaz ki gayet aklı başında bir davranış hatta doğru bile yapıyorsun çok zaman geçirince benim de tutuyor çünkü, susup susup sonradan patlaman da bir kişilik özelliğin senin anormal görme bunu

eLmayRa_ .!.:

Hepimizin takıntıları var ama bunların boyutlarına bakıyorlar. Evden cıktınız, geri dönüp ocağı kontrol ettiyseniz bu pimpirikli bir insan olduğunuzu gösterim. Ama evden cıkıp 100 km sonra kapadığınızı bilmenize rağmen geri dönüyorsanız OKB siniz demektir

Genişletmek için tıkla...

evet iiyi tanım ve benim tanımım ....

metallive .!.:

Selectra ve Dideral. Zor bir durum ya bu. Acaba iyileşme olur mu yoksa ilaçlara bağlı mı kalacağız hep?

Genişletmek için tıkla...

sorma bende hep bunu soruyorum ve bende hamile kalmayı düşünüyorum ilaçda alamıyorum dimdik durmaya calısıoyurm lütfen bana dua edin

sevgicankurt .!.:

Bilmiyorum maalesef. Birde evliyim, çocuk düşünüyorum. Hamile kalmadan önce ilacı bırakmam lazım. Nasıl olacak bilmiyorum

Ben 1 ilaç kullanıyorum, rem... 2 ile başladım, çeyreğe kadar düştüm. Ama çeyrekte olsa bırakamıyorum.

Genişletmek için tıkla...

Allahım bize ve tüm hastalıklara Şafi ismiyle şifa versin

eLmayRa_ .!.:

Obsesif Kompülsif Bozukluk var bende de.

Arabayı kilitlediğimi bildiğim halde, yarıyoldan geri dönüp defalarca kapıyı kontrol ediyorum mesela :)

Daha bir sürü takıntım var ama yazmayayım, takıyorum yani Kafayı

Genişletmek için tıkla...

Merhaba canım psikoloji ögrencısı olarak nacızane bır tavsıyede bulunmak istedim.bu tip durumlarda ev ve ya arabayı kıtledım mi utunun fısını cektım mı dıye tereddut ettıgınızde yanınıza bır kalem kagıt alın kontrol ettiginizde evet arabayı kılıtledım hatta acmaya calıstım acılmadı gıbı notlar yazın arabayı kıtledım mi acaba dıye dusundugunuzde geri dönmek yerine cıkarıp bu nota bakın kendinizi engelleyin :)

Anksiyete bozukluğum var şu sıra ilaç kullanıyorum. İlk kez anti depresan içiyorum hayatımda. İyi geldi sanırım şimdi biraz daha iyiyim. Klostrofobim var birde. Ben sık sık ilahi dinliyorum. Bana çok iyi geliyor. Birde Kuran ın Türkçe Meali iyi geliyor. Bu sene Kuran Kursuna gitmiştim. Orada Hocanın anlattıkları en iyi terapisti solda sıfır bırakır. Sık sık Hocanın anlattıklarını düşünüyorum. Kendimi iyi hissettiriyor.

ben ilaç kullanıyordum 5 ay kullandım..kendi kafamdan bıraktım..yıne kotuyum içerkend super olmuyordum ama suan azcık daha kotuyum

ema1 .!.:

ne alaka namazında niyazında olupta depresyonda olanda var bunu dini vazifelerlni getirmiyor diye oluyor diyenlewri anlamıyorum
bu gibi insnlarde hasta olabiliyor

Genişletmek için tıkla...

Bende onu diyorum istersen dini dort dortluk yAsa sorunlar oluyr...ancak dini olsn ailevi olsun bi sanatla ugrasmak olsun maneviyata yonelmek lazim bn onu deerim...lutfen yanlis anlasilmayalim ))

gizzemksk .!.:

Anksiyete bozukluğum var şu sıra ilaç kullanıyorum. İlk kez anti depresan içiyorum hayatımda. İyi geldi sanırım şimdi biraz daha iyiyim. Klostrofobim var birde. Ben sık sık ilahi dinliyorum. Bana çok iyi geliyor. Birde Kuran ın Türkçe Meali iyi geliyor. Bu sene Kuran Kursuna gitmiştim. Orada Hocanın anlattıkları en iyi terapisti solda sıfır bırakır. Sık sık Hocanın anlattıklarını düşünüyorum. Kendimi iyi hissettiriyor.

Genişletmek için tıkla...

Maneviyata sarilmak en guzeli...sabir etmk lazim...kalitli zaman gecirmek lazim

justholdmetight .!.:

Kendinde anormal gördüğün çoğu şey normal göründü canım bana (hoş bana anormal görünen bir şey var mı artık o da meçhul ) Mesela migreninin tutacağını düşünmen anormallik olamaz ki gayet aklı başında bir davranış hatta doğru bile yapıyorsun çok zaman geçirince benim de tutuyor çünkü, susup susup sonradan patlaman da bir kişilik özelliğin senin anormal görme bunu

Genişletmek için tıkla...

Evet canm belki de öyle.ama şöyle bir şey var ben hep başkalarını düşünüyorum yani karşımdaki kırılmasın vs diye hep kendmden taviz veriyorum.ama bunu ne yazıkki aileme yeternce gösteremiyorum.işte karşımdaki kişilerde eğer bunu kullanırsa yani benim kendimce kıymet değer dediğim bu karşımdakni kırmama huyumu yani çok fena oluyorum affedersin enayi gibi hissediyorum kendmi ve bir patlıyorumki toz duman

bende de kronik depresyon var.neredeyse kendimi bildim bileli depresyona eğilimliyim.denemediğim ilaç kalmadı.psikanaliz,bilişsel,davranışçı gitmediğim terapi de kalmadı.psikologlara gide gide psikoloji eğitimi aldım ve sonunda gerçekten psikolog oldum:)bazılarımız genetik olarak şansızız ve psikolojik rahatsızlıklara daha meyilliyiz.tabii yaşadıklarımız,deneyimlerimiz de bunu tetikliyor. şu an halen ilaç kulanıyorum,ilaç varken iyiyim ama bırakmaya göreyim iki ay sonra bir bakmışım içimde bir şeyler kaynamaya başlamış.insanın kendiyle mücadelesi öyle zor kii.

sahlep .!.:

Evet canm belki de öyle.ama şöyle bir şey var ben hep başkalarını düşünüyorum yani karşımdaki kırılmasın vs diye hep kendmden taviz veriyorum.ama bunu ne yazıkki aileme yeternce gösteremiyorum.işte karşımdaki kişilerde eğer bunu kullanırsa yani benim kendimce kıymet değer dediğim bu karşımdakni kırmama huyumu yani çok fena oluyorum affedersin enayi gibi hissediyorum kendmi ve bir patlıyorumki toz duman

Genişletmek için tıkla...

Bende de bu var neredeyse ayni durum ama bunun ozguvenle alakali oldugunu cozdum bu surecte.sanki fedakarlik yaptikca sevilecekmisim gibi hissetmisim hep tabii kendimce yaptigim fedakarliklar anlasilmayip kisiler tarafindan kullanilinca aklim basima geldi.artik benim icin birseyler yapmayan kimseye eyvallah etmiyorum.yapima gore zor olsada istemeyi,beklentiye girmeyi ogrendim.beni boylece sevip beni cekenlere de sevgimi emegimi harcamaktan cekinmiyorum.ama mutlaka herkese bir duvar koyuyorum artik annem bile olsa.

kayacans .!.:

nilüfeer haklısın vallahi..çok doğruu..benm de nişanlım ilaç kullanmamı istemedi...sen kendin yapabilirsin dedi...ancak ben pasif çıktım..onu şaşırtmam lazım daha doğrusu özverisinin sıcaklığının karşılığını vermem lazım .... Sen neler yaptınm ilaç dışında üdzelmek için

Genişletmek için tıkla...

İnsanlarla beraber olmak ben de işe yarıyor. Kolay arkadaş edinemem ama olan arkadaşlarımla daha çok buluştum. Dert anlatmak değil ama sadece vakit geçirmek için. Nişanlın varmış seninde, ben de sevgilimle farklı şeyler yapmaya çalıştım. öyle uçuk kaçık şeyler değil güzel bir yemeğe gitmek, sevdiğim filmi izlemek vs. Yeni elbiseler denemek beni terapi ediyor. Çarşıya çıkıp dükkanlarda kıyafetler baktım, denedim :) Ve beni kötü etkileyen kişileri bir süre görmedim. Sosyal olayım derken onları görüp iyice canımı sıkmadım. Yani biraz zor hem kendimi insanlardan tecrit ettim hem de enerjik, pozitif arkadaşlarımla birlikte olup kendimi rahatlattım. Bol bol dua ettim, Allah'a sığındım. Bir de hem 30 kilo vermem de hem de bu depresyonu yenmem de yürüyüş çok faydalı oldu. Bana çok çok iyi geliyor. Sevgilim her gün yürüyüş yapardı benimle, benim yapım sinirlenince özellikle hızlı hızlı yürürüm o bile yetişemezdi :) Ama kötü olduğum günler uzun uzun yürürdük. Allah razı olsun onunda çok faydası oldu, bağırıp çağırırdım dinlerdi sonra rahatladın mı der gülerdi :) Bir de canım sosyal paylaşım facebook, twiter gibi alanlardan uzak durdum. İnsan başkalarını mutlu göre göre tek sorunlu insan kendi zannediyor daha çok üzülüyor. Bir de çevremdekilerin sıkıntılarını dinlemeye çözmeye çalıştım, öyle ki öğrencilerim ne olsa yanıma koşar bunu kesin siz çözersiniz derdi. :) Sıkıntı ne türlü olursa olsun, uğraş bulmak lazım, Şimdilerde de sevgilim askerde çok zor atlatırdım diye düşünüyordum; ama uğraş bulmaya çalışıyorum örgü örmek mesela :) Günlük tutmak çok faydalı geldi, öyle her gün yazmak değil duygu durumum kötüleştiğinde. Öyle sorununu paylaş falan bu dönemde yaramıyor işe. Sorundan uzaklaş sadece. Geceleri uyuyamıyordum, gün boyunca yorulmaya çalıştım ki gece rahat uyuyabileyim. Beni üzecek her şeyden uzak durdum, dizi, müzik, ortam ne olursa. Önemli kararlar almamaya çalıştım ki beynimi iyice zorlamayım ve yanlış bir karar alırsam iyice işin içinden çıkamam diye. Bir de bazen insana yaptığı her şey hastalığından gibi geliyor. Halbuki herkese oluyor o yüzden hasta olmayan kişilerin nasıl olduğuna baktım, yakınlarla tabi konuştum, en olmadı anneme sorardım ben böyle yapıyorum herkeste mi böyle diye. İçe kapanmamak, kendini kaptırmamak, sorundan ziyade hayatın akışına dua ile sarılmak gerek bence. Ne kadar zorlarsa eve kapan diye ben o kadar zorladım kendimi kapanmamak için. Çok zor ilk başta ama zamanla bir bakmışsın her şey düzelmiş. Allah'a şükür.
Sorunun neydi unutmuşum canım ama ben depresyonu böyle atlattım, inşallah yardımcı olur sana da başkalarına da.

Bende son zamanlarda cok agliyorum
Huzursuzum ve surekli asik suratliyim.
Etrafimdaki insanlarida biktirdim tahammulduzlugum ile.
Bir de cok kotu ruyalar goruyorum uyku duzenim bozuldu ve herseyi takiyorum kafaya
Bunlar neyin belirtisi bilmiyorum ama, kotuyum bu aralar.

ilk öncelikle herkese geçmiş olsun.bende panik atak rahatsızlığı geçirdim.tipik kalp çarpıntısı nefes alamama sevdiklermi kaybedeceğim korkusu bunun gibi bir çok şey.hiç kurtulamıcağımı düşünürken 6 ay ilaç tedavisinden sonra kendim daha doğrusu eşimin ve benim tüm sevenlerin insanların desteğiyle ilacı bıraktım kendiliğimden.doktoruma kalsa en az 1 yıl içmemi önerdi.dinlemedim.ilk başlarda ilacı bırakırken başa döndüğümü sandım vücuduma sanki ilacı içtiğim saatlerde elektrik veriyorliyomuşça his yaşadım çok ürküttü bu beni ama pes etmedim beynimle yendim allaha çok şükür.şu varki pskoloji öyle bir şeyki sanki hep yaşıyor bizimle geldiği zaman gitmicek gibi geliyor ama inanınki geçiyor.zaman zaman hala oluyoır olmuyor değil ama ben göndermesini biliyorum mesala otobüslerde çok sıkılıyorum bazen hemen müzik dinliyorum yada sevdiğm bir kitap okuyorum 5 dakika bile sürse bu yol yapıyorum bunu kısacası kendimi oyalamayı ve en önemlisi bu rahatsızlığın beni öldürmeceğini öğrendim.benim doktorum tüm bu sıkıntılarının arkasında tek sebep ölüm korkusudur demişti.çok şükürki geçti darısı tüm bu rahatsızlığı yaşayan herkesin başına

dygnyn .!.:

bende de kronik depresyon var.neredeyse kendimi bildim bileli depresyona eğilimliyim.denemediğim ilaç kalmadı.psikanaliz,bilişsel,davranışçı gitmediğim terapi de kalmadı.psikologlara gide gide psikoloji eğitimi aldım ve sonunda gerçekten psikolog oldum:)bazılarımız genetik olarak şansızız ve psikolojik rahatsızlıklara daha meyilliyiz.tabii yaşadıklarımız,deneyimlerimiz de bunu tetikliyor. şu an halen ilaç kulanıyorum,ilaç varken iyiyim ama bırakmaya göreyim iki ay sonra bir bakmışım içimde bir şeyler kaynamaya başlamış.insanın kendiyle mücadelesi öyle zor kii.

Genişletmek için tıkla...

imtihanımız bu bizim bende aynı dedigin gibi okb liyim ve zaten çok meyilliyim. Allahımdan imtihanımda yüzümü kara çıkarmaması için dua ediyorum sürekli