Merhaba. Benim derdim biraz uzun ama buradaki insanları sıkmamak adına özet geçmek istiyorum. Şöyle ki ben 2018 Temmuz ayında çok sancılı ve uzun süreli bir ilişkimi kendi isteğimle bitirdim. Bu ilişkimi bitirdiğimden beri kimse ile konuşasım gelmiyor, mesela internetten birileri beni ekleyip tanışıp/görüşmek istediği zaman sürekli zoraki konuşuyorum ya da konuşmayı kendi kendime kesiyorum. Ama bir yandan hayatımda biri olsun, ciddi bir ilişkim de olsun istiyorum. Fakat sanki içim resmen dışarıya karşı buz kesmiş gibi, konuştuğum kişinin diyelim ki kriterleri bana uydu ama konuşmayı devam ettirmek gelmiyor içimden. Yani bir yandan düzgün bir ilişkim olsun isteyip, bir yandan içsel çatışmalar yaşamam bana doğru gelmiyor. Gün içinde sürekli geçmişe kızarken buluyorum kendimi. Aslında olaylara karşı bakış açım ve farkındalığım yüksek ama aşamadığım bazı şeyler var. Sizce bu durumda bir psikolog desteği iyi gelebilir mi? İçten içe bir psikolog ile görüşmem gerektiğini hissediyorum. Size sorma nedenim aynı yollardan geçen varsa bu hissettiklerim normal mi yoksa dediğim gibi psikolog desteği gerekebilir mi? İş hayatım istediğim gibi düzene girdiği zaman bir psikolog ile görüşmeyi deneyebilirim. Görüşleriniz için teşekkür ederim şimdiden.