tam olarak benim durumum işte
psikologa gidersen soylenenleri sonra banada yaz bende uyguluyayim bari
kiloyu dert etme,sınavını atlat hayırlısıyla da gerisi kolay.rejim yaparsın,alırsın kiloları.
ayniyiz seninle ya 
senin yaşlarındayken bende çok zayıftım 42 kiloydum:) ama hamilelikte aştım kendimi,bebişler ikiz olunca daha bi şiştim ve şimdi zayıf değilim
ama benim boyum 160 kilom 48 49 :26:55 olasim var
ama benim boyum 160 kilom 48 49 :26:55 olasim var
bak canım benimde boyum 1.65 ve kilom 43 tü yani çok zayıftım. ben yesem de alamıyodum. zaten yesemde diye bişey yok yiyemiyosunki miden bulanıyo canın istemiyo. bu cidden iyi bi durum değil ben fiziksel görüntüye çok önem verdiğim için kafama çok takmıştım. yani eğer psikoloğun bi işe yarayacağını düşünsem giderdim. diyetisyende hiç bi işe yaramıyo saçma sapan ödev programı gibi liste veriyor insan robot değilki ona uysun. sonra migren tedavimde kullandığım ilaçlarımla kilo aldım şuan 51 kiloyum kendimi müthiş mutlu ve güzel hissediyorum. yani psikolojin için kilon önemli ailen biraz da sınav stresin için psikoloğu düşünmüş olabilir ben herşeye rağmen bi seferlik git derim bakarsın iyi gelir
merhaba kızlar
sinir ettiler beni
annem psikoloğa gitmem için baskı yapıyor bana teyzemle birlikte
psikoloğa gitmemi gerektirecek bir şeyim olduğunu düşünmüyorum
gerek duymuyorum yani
zayıflık problemim var, yemek yemeyi sevmiyorum pek fazla, bazı günler hiç yemek yemek aklıma gelmez. işte bu yüzden de psikoloğa gitmem gerekiyormuş....
zayıflığımın bilincindeyim, nasıl kilo alabileceğimi de biliyorum, almam gerektiğini de. ama sınavımın geçmesini bekliyorum. tamam azimli biri değilim bazen çok erteliyorum bunu ama büyütülecek bir şey de değil. anoreksik değilim çok şükür, yani kendimi şişman görmüyorum, ya da kusarak zayıflamaya çalışmıyorum. zayıflığımdan rahatsızım ben de.
bi de annem ve babam 3 yıldır ayrı, işte boşanma yüzünden de sıkıntılarım varmış falan filan, boşanmalarına en çok sevinen ben olmuştum halbuki. etkilenmedim bile hiç, kötü ayrıldılar baya ve ayrılmaları benim için daha iyi oldu diye düşündüm hep.
bir diğer sebepse benim sessiz, sakin, içime kapanık biri olmam. yani dünyada çeşit çeşit insan var, hepsi bir olmak zorunda değil, hepsinin ayrı bi karakteri var. ben de böyleyim yani napayım. sıcakkanlı konuşkan biri değilim işte, ama yakın arkadaşlarıma karşı farklıyım tabi, neredeyse bütün arkadaşlarım benim için hep, eğlenceli, komik gibi şeyler söyler.
ama pek bir şey paylaşmadığım insanlarla öyle muhabbet etmeye, konuşmaya gerek duymuyorum basit bir şey yani bu. işte ailem bunu tuhaf algılıyor.
bi insanı zorla psikoloğa götürmeye çalışmak diye bir şey olur mu ya..
asıl kendilerinin gitmesi gerek ama neyse.
yine de gidicem en azından söylenmezler daha fazla.
vallahi gülüyorum bu olanlara.
hayır ne anlatacağımı da bilmiyorum ki doktora
gitcem orda sus pus
Yarına randevu aldım haberleri yok diğer insanlarda olan hırsın çeyreği bende olsa, hemmmen alırım ama yok ki hırs yok azim yok
benden daha zayıfı yoktur heralde
