- 16 Mart 2020
- 1.235
- 2.195
- 53
- 31
- Konu Sahibi Cokokuyanbilir
-
- #1
Merhaba herkese iyi geceler dilerim
mühendisim, bekarım ailemle yaşıyorum ve fena sayılmayacak bir maaş alıyorum. Ama birikim asla yapamıyorum.
Düşünmekten artık psikolojim bozuldu. Ben böyleysem asgari ücretle yaşamaya çalışan abilerim, ablalarım veya kardeşlerim nasıldır diye düşünüyorum. Hayat çok adaletsiz geliyor.. Bir yerlerde çok büyük yanlışlar var. Önceden market arabasını doldurduğum zaman öderken bu kadar şaşırmıyordum. Şimdi ise alacağım bir şey için standın önünde kendime 2 3 kez soruyorum. "Bunu almalı mıyım? " diye.
Markete giriyorum bir yaş pasta aldıktan sonra kafamda matematiğini yapmaya başlıyorum. Bir misafir ağırlamak için bile günde kaç saat çalışmam gerekiyor diye. Artık herseyde böyle hesaplamalara girdiğim için işin içinden çıkamıyorum.
Justin timberlake 'in bir filmi vardı "Zamana karşı " diye. Alacakları yapacakları her harcama için ömürlerinden harcıyorlardı. Aynı böyle hissediyorum. Ömrümüzü asgari düzeyde yaşayabilmek için çalışmakla harcıyoruz..
Her gün bir intihar haberi okuyoruz, insanlar artık akıl sağlıklarını yitirdiler. Her gün herşeye ayrı bir zam geliyor..
Bir mal mülk sahibi olmakta eskidenmiş artık 1 kendine 1 bankaya 1 'de devlete alıyorsun ne alırsan.. Sosyal medyada yaşam pahalılığına tepki veren insanlara yapılan yorumları okudukça bu ülkeye inancımı daha çok kaybediyorum. Peyniri neden migros yerine bimden almadın diye azarlayanlar dahi var. Artık insanları sarsmak yeter artık demek istiyorum bağıra çağıra.. Nasıl bu kadar kör olabilirsiniz demek istiyorum. Hepimiz aynı gemideyiz demek istiyorum..
Konuyu çok karmaşık anlattım farkındayım ama artık isyan noktasına geldim. Bunları bencilce düşüncelerle yazmıyorum elbette. Benim kadar şanslı olamayan milyonlarca insan var ve bunları düşünmek artık beni çok üzüyor.
Siz psikolojinizi nasıl koruyabiliyorsunuz
mühendisim, bekarım ailemle yaşıyorum ve fena sayılmayacak bir maaş alıyorum. Ama birikim asla yapamıyorum.
Düşünmekten artık psikolojim bozuldu. Ben böyleysem asgari ücretle yaşamaya çalışan abilerim, ablalarım veya kardeşlerim nasıldır diye düşünüyorum. Hayat çok adaletsiz geliyor.. Bir yerlerde çok büyük yanlışlar var. Önceden market arabasını doldurduğum zaman öderken bu kadar şaşırmıyordum. Şimdi ise alacağım bir şey için standın önünde kendime 2 3 kez soruyorum. "Bunu almalı mıyım? " diye.
Markete giriyorum bir yaş pasta aldıktan sonra kafamda matematiğini yapmaya başlıyorum. Bir misafir ağırlamak için bile günde kaç saat çalışmam gerekiyor diye. Artık herseyde böyle hesaplamalara girdiğim için işin içinden çıkamıyorum.
Justin timberlake 'in bir filmi vardı "Zamana karşı " diye. Alacakları yapacakları her harcama için ömürlerinden harcıyorlardı. Aynı böyle hissediyorum. Ömrümüzü asgari düzeyde yaşayabilmek için çalışmakla harcıyoruz..
Her gün bir intihar haberi okuyoruz, insanlar artık akıl sağlıklarını yitirdiler. Her gün herşeye ayrı bir zam geliyor..
Bir mal mülk sahibi olmakta eskidenmiş artık 1 kendine 1 bankaya 1 'de devlete alıyorsun ne alırsan.. Sosyal medyada yaşam pahalılığına tepki veren insanlara yapılan yorumları okudukça bu ülkeye inancımı daha çok kaybediyorum. Peyniri neden migros yerine bimden almadın diye azarlayanlar dahi var. Artık insanları sarsmak yeter artık demek istiyorum bağıra çağıra.. Nasıl bu kadar kör olabilirsiniz demek istiyorum. Hepimiz aynı gemideyiz demek istiyorum..
Konuyu çok karmaşık anlattım farkındayım ama artık isyan noktasına geldim. Bunları bencilce düşüncelerle yazmıyorum elbette. Benim kadar şanslı olamayan milyonlarca insan var ve bunları düşünmek artık beni çok üzüyor.
Siz psikolojinizi nasıl koruyabiliyorsunuz