Haber takip ettigim zaman stresten her yerim agriyor, herkesin derdini dert edinen biriyim ve bunun icin gunlerce uzulebilirim. Tahammulum kalmiyor yokluk, aclik, ölüm haberlerine.
Magazin sayfalarinda bile azicik bir sey olsa hemen politize olmus insanlarin, saplantili, sorgulamayan fikirleri.
Tartissam edebimi birakmam gerekecek cunku sinirleniyorum.
Hayat cok pahali ve insanlar bunu o kadar normallestirmis ki gecen bir marketin bilmem ne ilinde acilisi gibi bir seyin reklamin sesini duydum (YouTube uzerinden bazen kanallarin canli yayinlarini izliyorum o ara reklam acik) tanitimi en ucuz alisverisin adresi artik bu sehirde. Yani insanlarin parasi yok, alim gucu dusugun altinda. Daha iyiyi, daha kaliteyi alabilecek gucu yok, secici olmak lüks ve bunun propagandasini ekranlardan bangir bangir veriyorlar xxxx market simdi burada.
Niye? cunku Ayse hanim gidip de evine yakin marketten alamaz, tercih hakkini ucuz olandan yana kullanmak zorunda. Saglikli mi, sagliksiz mi, uretim kosullari ne, markasina bakamaz, etiket onceligi.
Ve maalesef ki hepimiz ayni gemide degiliz, bizler yayan kalanlariz onlar kanat takip ucanlar. Sabirla cakilacaklari gunu bekliyorum.