- Konu Sahibi hidennisko
-
- #1.341
kızlar merhaba yarın 22.07.2013 yani yarın mucizelerimin doğum günü tam 1 yıl geçti üzerinden daha dün gibi gözümün önünde herşey henüz düzeltilmiş ay olarak hesaplansalarda 1 sene oldu miniklerim doğalı size o günü kısaca yazmak istedim bugün çünkü hiç yazma fırsatım olmamıştı buraya...
22 temmuz sabahı doktorumuz cenk bey geldi sinem açılma varmı die bakıcaz dedi ve muayneden sonra hiçbirşey söylemeden hemşiresine osman hocayı ararmısınız dedi ters giden bişeyler vardı benim doğum aklımın ucundan bile geçmezdi bebeklerime bişey oldu sandım ve kısa bir süre sonra osman hoca geldi sinem elimizden geleni yaptık bugün doğuma alabilirler seni dedi ve beynimde şimşekler çarptı o an tek söyleyebildiğim kelime peki yaşıcaklarmı hocam dedim elimizden geleni ypıcaz dua etmekten başka yapabileceğimiz bişey yok dedi allahım oan ki duygularımı anlatamam daha çok küçüklerdi 26 haftalık ben başladım anne yaşamıcaklar die ağlamaya kendimden geçtim dışarda herşey hazırlanmış benim haberim yok sabahtan beri küvez hazırlıyorlarmış ve saat 17.30 gösterdiğinden sinem hanım sizi ameliyathaneye alıyoruz die bi ses yankılandı kulaklarımda vurulan sakinleştiriciden sonra donup kalmıştım konuşamıyordum bile tek dediğim kelime anne dua et bize şuan bile gözyaşlarımı tutamıyorum.... ameliyathaneye indiğimde 10 15 kişilik bi gurup vardı ve aralarından cenk bey gelip elimi tuttu elimizden gelen herşeyi yapıcaz dedi sakin ol bebeklerin için dedi birçok bebek doğuyor bu şekilde inşallah seninkilerde atlatıcaklar dedi ve bana narkozu verip bayılttılar saatler 18.00 gösterdiğinden benim cadı kızım hayata erkenden merhaba dedi ve 3 dakika sonra canım oğlum kardeşine eşlik etti uyandırılarken duyduğum tek kelime bebeklerden biririn dururmu iyi değilmiş diyordu hemşirenin biri ve benim uyandığımı görünce sustular ve ben bunu duyduktan sonra tekrar bayılmışım kanım 5 e düşmüş ve hemen kan aranmaya başlandı ve o gece göstermediler benim miniklerimi bana sabah onlarla arşılatığımda okadar korktumki kendimi okadar suçlu hissettimki keşke elimden daha çok şey gelseydide biraz daha benimle kalsaydınız die ama rabbime şükürler olsun 1 seneyi atlattık yavrularım herkesi şaşırtarak annelerine kavuştu bu yolda olan herkeze bu mubarek günlerin yüzü suyu hurmetine rabbim yardım etsin sabır versin şimdi biz çok mutluyuz onlarsız hayat imkansız rabbim herkese taddırsın evlat kokusu....
22 temmuz sabahı doktorumuz cenk bey geldi sinem açılma varmı die bakıcaz dedi ve muayneden sonra hiçbirşey söylemeden hemşiresine osman hocayı ararmısınız dedi ters giden bişeyler vardı benim doğum aklımın ucundan bile geçmezdi bebeklerime bişey oldu sandım ve kısa bir süre sonra osman hoca geldi sinem elimizden geleni yaptık bugün doğuma alabilirler seni dedi ve beynimde şimşekler çarptı o an tek söyleyebildiğim kelime peki yaşıcaklarmı hocam dedim elimizden geleni ypıcaz dua etmekten başka yapabileceğimiz bişey yok dedi allahım oan ki duygularımı anlatamam daha çok küçüklerdi 26 haftalık ben başladım anne yaşamıcaklar die ağlamaya kendimden geçtim dışarda herşey hazırlanmış benim haberim yok sabahtan beri küvez hazırlıyorlarmış ve saat 17.30 gösterdiğinden sinem hanım sizi ameliyathaneye alıyoruz die bi ses yankılandı kulaklarımda vurulan sakinleştiriciden sonra donup kalmıştım konuşamıyordum bile tek dediğim kelime anne dua et bize şuan bile gözyaşlarımı tutamıyorum.... ameliyathaneye indiğimde 10 15 kişilik bi gurup vardı ve aralarından cenk bey gelip elimi tuttu elimizden gelen herşeyi yapıcaz dedi sakin ol bebeklerin için dedi birçok bebek doğuyor bu şekilde inşallah seninkilerde atlatıcaklar dedi ve bana narkozu verip bayılttılar saatler 18.00 gösterdiğinden benim cadı kızım hayata erkenden merhaba dedi ve 3 dakika sonra canım oğlum kardeşine eşlik etti uyandırılarken duyduğum tek kelime bebeklerden biririn dururmu iyi değilmiş diyordu hemşirenin biri ve benim uyandığımı görünce sustular ve ben bunu duyduktan sonra tekrar bayılmışım kanım 5 e düşmüş ve hemen kan aranmaya başlandı ve o gece göstermediler benim miniklerimi bana sabah onlarla arşılatığımda okadar korktumki kendimi okadar suçlu hissettimki keşke elimden daha çok şey gelseydide biraz daha benimle kalsaydınız die ama rabbime şükürler olsun 1 seneyi atlattık yavrularım herkesi şaşırtarak annelerine kavuştu bu yolda olan herkeze bu mubarek günlerin yüzü suyu hurmetine rabbim yardım etsin sabır versin şimdi biz çok mutluyuz onlarsız hayat imkansız rabbim herkese taddırsın evlat kokusu....