Saçma bir şey mi istiyorum?

missburc · 14 Nisan 2016

darkmore .!.:
Haksizlik oldugunu sanmiyorum
Anne psikolojik olarak iyi degilse zaten sutu bile olmayabilir, kaldi ki mamayla buyuyen birsuru bebek var, bu bence mutsuz bir anneden ve mutsuz bir bebekten daha iyi
Konu sahibi zaten manen bebegine bakamayabilecek olan annesi icin cozum uretmeye calisiyor zorla ceke ceke almayacak cocugu

Annem emzirebilir mi bilmiyorum çünkü torba torba ilaç kullanıyor ve bunların şu an yarısını bile almıyor olması onu kötü yapıyor. Bebek doğar doğmaz devam edecek, ben almasam da o emzirmeyecek zaten.
İşte, ben de fikir sunuyorum aileme, kabul etmeseler çocukken yollasalar da olur, ben her şeye açığım :)

aalizzwell · 14 Nisan 2016

missburc .!.:
Benim değil de annemlerin kararı önemli. Hem buradaki bazı fikirler kafama yattı, onları annemle konuşuyoruz, okul yaşı gelince onu okutmak için de alabilirim, daha iyi olur.

Yani bu dediginiz bi nebze daha mantikli, en azindan cocuk da isteyip istemedigini dile getirebilir o zaman.

darkmore · 14 Nisan 2016

missburc .!.:
Annem emzirebilir mi bilmiyorum çünkü torba torba ilaç kullanıyor ve bunların şu an yarısını bile almıyor olması onu kötü yapıyor. Bebek doğar doğmaz devam edecek, ben almasam da o emzirmeyecek zaten.
İşte, ben de fikir sunuyorum aileme, kabul etmeseler çocukken yollasalar da olur, ben her şeye açığım :)

Ne mutlu sana :)

shapee · 14 Nisan 2016

Bosuna endiselenme bence.
Annem 52 yasinda. Torunu olmadan once hergun hastaydi. Kullanmadigi ilac yoktu o kadar soyluyorum.
Hatta dalga gecerdik :)
Bir gun yanlislikla tip konferans salonuna girsen tum doktorlar ayaga kalkar
Oooo x hanim sizde mi burdaydiniz der diye :)
Oglum dogdu. O bakiyor.
Kadin sanirsin 20 yasinda.
Yasama sevinci tavan.
Ruhuna iyi geldi herseyden once.
Kipir kipir. Cunku cocuk bakmak demek hareket demek.
Harekette enerji olarak donuyor bir sekilde.

Hic bakamaz edemez diye umutsuzluga kapilma.
Bir dogsun.
Bakamaz diye dusundugun annen harikalar bile
Yaratabilir :)

gebito · 14 Nisan 2016

missburc .!.:
Merhabalar herkese.. Son günlerde aklımı kurcalayan bir soru var. Şimdi benim annem 4 aylık hamile, Allahın izniyle 5 ay kadara doğuracak.
Yaşı genç ama, sağlığı pek iyi değil, enerjisi hiçbir şeye yetmiyor artık. Babam deseniz bayağı yaşlı, aslında ikisi de bebeği istemiyor ama kıyamıyorlar aldırmaya, doğuracak annem. Ben de ilk başta kızdım ettim korunma konusunda, ama Allah vermiş tedbirlerini tam alamamışlar demek ki o an, zaten ben de yavrumu öyle doğurmadım mı... :)

Şimdi oğlum 1 haftalık, annem doğurunca 5 aylık olacak. Ben diyorum ki, kardeşimi de alayım, ikisi hem kardeş hem arkadaş olarak yoldaş olsunlar, ben de ikiz büyütür gibi büyüteyim. Annem de babam da koşamazlar peşine, kara kara düşünüyorlardı. Bizimkilere teklif ettim, hem yurtdışına taşınıyoruz gücümüzün yettiğince iyi eğitimler aldırırız gözünüz arkada kalmaz dedim. Aslında onlar da biliyor ki bebeğin hayatı daha iyi olur, her saat ilgilenen birileri olur, hem yaşıtı dengi bir bebek var. Bunun ileri yaşları da var.

Annem vicdan yapıyor sanırım kötü anne miyim ben diye, açıkça kabul ettim diyemiyor ama istiyor o da belli. Hem ablalar abiler kardeşlerini alır okutur da büyütür de, onu da emziririm hem ablası hem süt annesi olurum dedim.
Saçma bir şey mi istiyorum, bana çok da mantıksız gelmedi. Siz ne düşünüyorsunuz, annem babam rıza gösterirse güzel bir şey olmaz mı? Eşim de bayılır çocuklara, sen istiyorsan ben ayırt etmem beraber büyütürüz, hem eve bir nefes daha olur dedi. Bana çocuk olsun yeter dedi. O da razı yani.

Edit: Henüz kesin verilmiş bir karar yok, kesin olacak bir şey yok, sadece teklif ettim.

Ben kardeşinizin psikolojisi büyüyünce nasıl olur onu bilemedim. Sizin elinizde büyüyünce sizi anne bilecek ama diyeceksiniz ki ben senin annen değil ablanım, baban değil enişten. Sonra acaba annemler beni istememiş ablamlar bakmış gibi bir psikolojiye bürünür mü? Bunu tramva bilirse ömrü boyu mutsuz olup sorunlar yaşayabilir çünkü. Bi uzmana danışılabilir.

atessila · 14 Nisan 2016

Kardeşinizi, bebek ya da çocuk farketmez, illa ki alacak misiniz? Neden bu kadar ısrar? İlkokul çağı dahi olsa bu hiç ama hiç iyi bir fikir değil. Sayfaları okuyorum sözlerimden, başkalarının yazdıklarından hakikaten bir şey anlayıp anlamadığınızı görmek için ama anlamamışsınız. Bunu hakaret olarak yazmıyorum. En azından size verilen öneriler üstünden soru sorabilirdiniz. Yahut neden ve niyesini açıklamalarını isteyebilirdiniz. Ama hiçbirini yapmadınız. Siz burada kendinizi destekleyen fikirler bekliyorsunuz. Haklı haksız ya da akıllıca, saçma bir fikir olması "doğru" olacağı anlamına gelmez.

Bir insanın kardeşini elzem durumlar hariç emzirmesi bana göre iğrenç. Benim midem bulanırdı. Ve insanda bazı şeylerden tiksinme, mide bulantısı bir emniyet subabıdır bilir misiniz? Örneğin leş, insan eti yeme ya da bir canlıyı hala hayattayken yeme gibi. Bunlar sırasında öğürme bizim "insanca" yaşayabilmemiz içindir. Emin olun kardeşiniz de kendisini emzirenin siz olduğunu öğrendiğinde iğrenecektir. Ve sizden uzaklaşıp belki ömür boyu görmek istemeyecektir. Üstelik kardeşiniz erkek olursa bu daha da iğrenç bir hal alacaktır.

Bazen düşünülmeden alınan vicdani kararlar, aslında vicdansızlığın ta kendisidir. Kendi çocuğunuz için yapamayacağımız hiçbir şeyi başka bir bebek için istemeyin. Siz yalnızca ablasınız ve eşiniz de enişte. Asla ve asla anne babanın yerini tutamazsınız, bu rolü üstlenemezsiniz. Ergenlik de dahil hiçbir yaşta duygusal gelişimi, sunulan fiziksel ortam koşulları ile kıyaslayamazsınız.

missburc · 14 Nisan 2016

goha .!.:
kimin garantisi var ki ben anlamadım, konu sahibi siz baya yaşıyorsunuz 60lara 70lere kadar sanırım.
bir de çocuk sevmek başkadır çocuğun sorumluluğunu almak başkadır.
2 yaş 3 yaş sendromları hastalıklar, falan filan... 2 yaş sendromu bizi ailecek o kadar sarstı ki mesela.

bir de sanırım teklifiniz şu 2 yaşa kadar bende kalsın sonra anneye geri dönsün, yanlış mı anladım o kısmı bilmiyorum.
tam tersi teklif olsa daha mantıklı gibi, 2 yaşa kadar zaten çocuk evden çıkmadan da büyüyor, peşinde koşacak enerjiye ihtiyaç yok ki.

bir de nasıl enerjisizlik onu anlamadım, çocuk nasıl oldu peki? geçen haber başlığında mı başka yerde mi konu vardı, bir şirketin CEO su kadın 51 yaşında ilk çocuğunu kucağına almış, bir iki yıl sonra da 2. yi. bu örnekler varken 44 yaşında kadının çocuğuna bakamayacağını söylemek de biraz atıp tutmak oluyor bence.
her şey yapılıyor da 3 kg lik bebek mi bakılamıyor.

ben gerçekten buradaki iyi niyeti anlamıyorum, kimseyi de kırmak istemiyorum.
konu sahibi sizi seviyorum, umarım verdiğiniz karar ailenize mutluluk getirir.

Hiçbir yerde 2 yaşına kadar bakıp vereceğimi söylemedim ki :)

aalizzwell · 14 Nisan 2016

darkmore .!.:
Haksizlik oldugunu sanmiyorum
Anne psikolojik olarak iyi degilse zaten sutu bile olmayabilir, kaldi ki mamayla buyuyen birsuru bebek var, bu bence mutsuz bir anneden ve mutsuz bir bebekten daha iyi
Konu sahibi zaten manen bebegine bakamayabilecek olan annesi icin cozum uretmeye calisiyor zorla ceke ceke almayacak cocugu

Sutu olmazsa, enerjisi yetmezse, mutsuz olursa gbi ihtimaller uzerinden ustelik de bebegin olasi psikolojisi goz ardi edilerek verilebilecek kadar basit bi karar oldugunu dusunmuorum.

Alys · 14 Nisan 2016

missburc .!.:
Hiçbir yerde 2 yaşına kadar bakıp vereceğimi söylemedim ki :)

bana da saçma geldi zaten, yanlış anladım diye düşündüm ben de :)

yani benim görüşüm yazdığım şekilde, senin teklifin bana doğru gelmedi.

diğer yorumlarındaki yaşı büyüyünce alma fikri çok daha uygun bence, hem tatillerde anne-babasının yanına giderek kimlik sorunu da yaşamaz.

bir de o kadar güzel örnekler var ki ileri yaş hamileliklerde, annem bakamaz demen (elbette anneni tanıdığın için bu cümleyi kuruyorsun) bana biraz kırıcı geldi, yani anneniz açısından, sanki daha desteklemeniz gerekir diye düşünüyorum. "yaparsın edersin, sen neleri yaptın anne, hem biz de destek oluruz, ..." tarzını daha doğru buluyorum.

yine de dediğim gibi, bu kadar zor bir kararda etkim olsun hiç istemem, umarım son karardan herkes memnun olur.

missburc · 14 Nisan 2016

atessila .!.:
Kardeşinizi, bebek ya da çocuk farketmez, illa ki alacak misiniz? Neden bu kadar ısrar? İlkokul çağı dahi olsa bu hiç ama hiç iyi bir fikir değil. Sayfaları okuyorum sözlerimden, başkalarının yazdıklarından hakikaten bir şey anlayıp anlamadığınızı görmek için ama anlamamışsınız. Bunu hakaret olarak yazmıyorum. En azından size verilen öneriler üstünden soru sorabilirdiniz. Yahut neden ve niyesini açıklamalarını isteyebilirdiniz. Ama hiçbirini yapmadınız. Siz burada kendinizi destekleyen fikirler bekliyorsunuz. Haklı haksız ya da akıllıca, saçma bir fikir olması "doğru" olacağı anlamına gelmez.

Bir insanın kardeşini elzem durumlar hariç emzirmesi bana göre iğrenç. Benim midem bulanırdı. Ve insanda bazı şeylerden tiksinme, mide bulantısı bir emniyet subabıdır bilir misiniz? Örneğin leş, insan eti yeme ya da bir canlıyı hala hayattayken yeme gibi. Bunlar sırasında öğürme bizim "insanca" yaşayabilmemiz içindir. Emin olun kardeşiniz de kendisini emzirenin siz olduğunu öğrendiğinde iğrenecektir. Ve sizden uzaklaşıp belki ömür boyu görmek istemeyecektir. Üstelik kardeşiniz erkek olursa bu daha da iğrenç bir hal alacaktır.

Bazen düşünülmeden alınan vicdani kararlar, aslında vicdansızlığın ta kendisidir. Kendi çocuğunuz için yapamayacağımız hiçbir şeyi başka bir bebek için istemeyin. Siz yalnızca ablasınız ve eşiniz de enişte. Asla ve asla anne babanın yerini tutamazsınız, bu rolü üstlenemezsiniz. Ergenlik de dahil hiçbir yaşta duygusal gelişimi, sunulan fiziksel ortam koşulları ile kıyaslayamazsınız.

Annem doğumdan sonra ilaçlarını almak zorunda, o ilaçlara gebe diye ara vermiş olması bile tehlikeli, doğunca kendi emziremeyecek zaten.
Demek ki her yorumu okumamışsınız, bunu belirttim.
Ayrıca illa alacağım, başka çıkar yok da demiyorum.
Burada verilen fikirleri de göz önünde bulundurup bir çocuk psikoloğuna danışacağız uygun yaş için. Annem atıyorum lise yaşı gelince yanıma yollamak isterse, neden olmasın?

sevde_ · 14 Nisan 2016

Birkaç sayfa okudum ama yazılmamış. Daha sonraki sayfalarda soruldu mu bilemiyorum. Ben şunu merak ettim. Anne ve babanızın yaşı kaç, ve doğacak bebeğe bakmak konusunda nasıl hissediyorlar? Burada önemli olan onların düşüncesi ve kendilerini yeterli hissetmesi. Eğer onların bakmaya dair sorunları yoksa, bu bebeği verecek adres aramıyorlarsa, sizin böyle bir şeyi teklif etmeniz bile yakışıksız zira.

Alys · 14 Nisan 2016

missburc .!.:
Annem doğumdan sonra ilaçlarını almak zorunda, o ilaçlara gebe diye ara vermiş olması bile tehlikeli, doğunca kendi emziremeyecek zaten.
Demek ki her yorumu okumamışsınız, bunu belirttim.
Ayrıca illa alacağım, başka çıkar yok da demiyorum.
Burada verilen fikirleri de göz önünde bulundurup bir çocuk psikoloğuna danışacağız uygun yaş için. Annem atıyorum lise yaşı gelince yanıma yollamak isterse, neden olmasın?

bence de uygun, yani o yaşlarda hatta biraz öncesinde insanlar yatılı okula gidiyorlar, siz de ablasısınız zaten.

zaten o yaşta çocuk istemezse veya anneniz istemez ve dinç olursa gerek de kalmayacak, gerek olursa da herkes yerini biliyor olacak.

missburc · 14 Nisan 2016

sevde_ .!.:
Birkaç sayfa okudum ama yazılmamış. Daha sonraki sayfalarda soruldu mu bilemiyorum. Ben şunu merak ettim. Anne ve babanızın yaşı kaç, ve doğacak bebeğe bakmak konusunda nasıl hissediyorlar? Burada önemli olan onların düşüncesi ve kendilerini yeterli hissetmesi. Eğer onların bakmaya dair sorunları yoksa, bu bebeği verecek adres aramıyorlarsa, sizin böyle bir şeyi teklif etmeniz bile yakışıksız zira.

Annemin yaşında sıkıntı yok ama sağlığında sıkıntı var, babam çok yaşlı, 60'ını geçti. Annem kıyamadığı için aldırmıyor, yoksa ikisi de istekli değiller. Babam zaten kendine hiç güvenmiyor. Annemin endişelerini görmesem teklif etmem zaten. Hem şartlar daha oluşmadan böyle bir plan yapamayız, ben sadece ister okul çağı ister bebeklik çağı eğer istiyorsa bakabileceğimi söyledim.

accessdenied · 14 Nisan 2016

ben bebek olsam annemle kalmak isterim, imkanı varsa bi bakıcı tutsunlar, enerjisinin yetmediği yerde destek olur

atessila · 14 Nisan 2016

missburc .!.:
Annem doğumdan sonra ilaçlarını almak zorunda, o ilaçlara gebe diye ara vermiş olması bile tehlikeli, doğunca kendi emziremeyecek zaten.
Demek ki her yorumu okumamışsınız, bunu belirttim.
Ayrıca illa alacağım, başka çıkar yok da demiyorum.
Burada verilen fikirleri de göz önünde bulundurup bir çocuk psikoloğuna danışacağız uygun yaş için. Annem atıyorum lise yaşı gelince yanıma yollamak isterse, neden olmasın?

Be

missburc .!.:
Annem doğumdan sonra ilaçlarını almak zorunda, o ilaçlara gebe diye ara vermiş olması bile tehlikeli, doğunca kendi emziremeyecek zaten.
Demek ki her yorumu okumamışsınız, bunu belirttim.
Ayrıca illa alacağım, başka çıkar yok da demiyorum.
Burada verilen fikirleri de göz önünde bulundurup bir çocuk psikoloğuna danışacağız uygun yaş için. Annem atıyorum lise yaşı gelince yanıma yollamak isterse, neden olmasın?

Annenizin emzirmesine dair herhangi bir yorumda bulunmadım. Ve evet tüm yorumları okudum. Çok gençsiniz. Belki duydunuz, bazı uzmanlar ergenlikten çıkış yaşının artık 25i bulduğunu söylüyor. Kısmen katılıyorum bu görüşe. 24 yaşında böylesine ciddi sorumluluklara kendinizi atıyor olmanız aslında çok da olgun olmadığınızı gösterir. Kendinize zaman tanıyın, anneniz denesin. Diğer üyeler bir bakıcı tutulmasını önermişler. İnanın bu okuduğum en akıllıca öneri. Bir canın hele ki emanetken, sorumluluğunu almak çok ciddi bir karar. Umarım iyice düşündüğünüzde gerçeği görebilirsiniz.

oh_ne_ala · 14 Nisan 2016

missburc .!.:
Merhabalar herkese.. Son günlerde aklımı kurcalayan bir soru var. Şimdi benim annem 4 aylık hamile, Allahın izniyle 5 ay kadara doğuracak.
Yaşı genç ama, sağlığı pek iyi değil, enerjisi hiçbir şeye yetmiyor artık. Babam deseniz bayağı yaşlı, aslında ikisi de bebeği istemiyor ama kıyamıyorlar aldırmaya, doğuracak annem. Ben de ilk başta kızdım ettim korunma konusunda, ama Allah vermiş tedbirlerini tam alamamışlar demek ki o an, zaten ben de yavrumu öyle doğurmadım mı... :)

Şimdi oğlum 1 haftalık, annem doğurunca 5 aylık olacak. Ben diyorum ki, kardeşimi de alayım, ikisi hem kardeş hem arkadaş olarak yoldaş olsunlar, ben de ikiz büyütür gibi büyüteyim. Annem de babam da koşamazlar peşine, kara kara düşünüyorlardı. Bizimkilere teklif ettim, hem yurtdışına taşınıyoruz gücümüzün yettiğince iyi eğitimler aldırırız gözünüz arkada kalmaz dedim. Aslında onlar da biliyor ki bebeğin hayatı daha iyi olur, her saat ilgilenen birileri olur, hem yaşıtı dengi bir bebek var. Bunun ileri yaşları da var.

Annem vicdan yapıyor sanırım kötü anne miyim ben diye, açıkça kabul ettim diyemiyor ama istiyor o da belli. Hem ablalar abiler kardeşlerini alır okutur da büyütür de, onu da emziririm hem ablası hem süt annesi olurum dedim.
Saçma bir şey mi istiyorum, bana çok da mantıksız gelmedi. Siz ne düşünüyorsunuz, annem babam rıza gösterirse güzel bir şey olmaz mı? Eşim de bayılır çocuklara, sen istiyorsan ben ayırt etmem beraber büyütürüz, hem eve bir nefes daha olur dedi. Bana çocuk olsun yeter dedi. O da razı yani.

Edit: Henüz kesin verilmiş bir karar yok, kesin olacak bir şey yok, sadece teklif ettim.

Onu da emzirip sutannesi olmaniz cok guzel olur. Ilerde de bu sekilde soylersiniz ona. Bence mantiksiz değil esiniz sorun etmiyorsa.

Redrose3030 · 14 Nisan 2016

Karışık bi durum ama uygun olan bir bebeğin annesi ile büyümesi diye düşünüyorum kardeş evlat çok farklı kavramlar ve duygular.Kardeşinizinde psikolojisi için annesiyle büyümesi daha doğru olur.

darkmore · 14 Nisan 2016

aalizzwell .!.:
Sutu olmazsa, enerjisi yetmezse, mutsuz olursa gbi ihtimaller uzerinden ustelik de bebegin olasi psikolojisi goz ardi edilerek verilebilecek kadar basit bi karar oldugunu dusunmuorum.

Herkesin dusuncesi.

sevde_ · 14 Nisan 2016

missburc .!.:
Annemin yaşında sıkıntı yok ama sağlığında sıkıntı var, babam çok yaşlı, 60'ını geçti. Annem kıyamadığı için aldırmıyor, yoksa ikisi de istekli değiller. Babam zaten kendine hiç güvenmiyor. Annemin endişelerini görmesem teklif etmem zaten. Hem şartlar daha oluşmadan böyle bir plan yapamayız, ben sadece ister okul çağı ister bebeklik çağı eğer istiyorsa bakabileceğimi söyledim.

Bence burrada bırakın. Yani olayı "destek" boyutunda bırakın. Eğer böyle bir şeyin gerekli olduğunu görürseler, sizin destek tavrınızı hatırlasınlar. Ben sizin önceki konunuzu da okumuştum, annenizin hamileliğini yazdığınız. Yorum yapmamıştım, ama sizin annenizin hayatına olması gerekenden daha fazla dahil ve baskıcı olduğunuzu düşünmüştüm. Şimdi yine aynı şeyi yapıyorsunuz veya yapmak üzeresiniz. Elinizi annenizin hayatından biraz çekin bence. Çünkü baskı yapmaya giriyor artık sizinkisi. Bırakın çocuğunu istediği gibi dünyaya getirip baksın. Yaşının 40larda olduğunu hatırlıyorum annenizin, tam emin değilim. O konuda da yazılmıştı, zaten siz de yazmıştınız. Yaşında bir şey yok. O yaşta bebek sahibi olanlar, hele de günümüzde, çok. Bir bırakın insanları kendi haline, çok müşkül vaziyete düşerlerse destek olacağınızı hissettirin yeter. Anneniz adına kararlar almaya çalışıyorsunuz. Daha ortada bebek bile yok. Bu konuyu ailenize karşı fazla uzatmayın bence.

Ceril · 14 Nisan 2016

Kardeş emzirilir mi yahu bu durumda sizin çocuğunuzla aynı zamanda süt kardeş olur

Saçma bir şey mi istiyorum?

Ben kalender mesrebim

no more monkeys jumpin' on the bed:p

Her dedigi cikan Nostradamus-more

Nirvana

Nirvana

Kuşkunun olduğu yerde, özgürlük vardır.

Ben kalender mesrebim

no more monkeys jumpin' on the bed:p

Nirvana

Ben kalender mesrebim

Sokak hayvanlarına su, yemek ve şefkat."Sevap"tır

Nirvana

Ben kalender mesrebim

Nirvana

Kuşkunun olduğu yerde, özgürlük vardır.

Aktif Üye

Yeni Üye

Her dedigi cikan Nostradamus-more

Sokak hayvanlarına su, yemek ve şefkat."Sevap"tır

Üye

Benzer Konular