- 31 Mayıs 2016
- 57
- 31
- 18
- Konu Sahibi kugununagiti
-
- #1
Merhaba Arkadaşlar
Erkek arkadaşımın umursamazlığını anlatmış, kötü bir durumda olduğundan bahsetmiştim. Çoğu kişi seni sevmiyor demişti, onu kendine bırakmam konusunda birliğe varılmıştı. Üstüne gitmedim denildiği gibi. Bu sürede ben zor bir zamandan geçtim ve onunla paylaştım, hassasiyetimi anlamadı üzerime geldi. Tabiki beni dinledi konuşurken destek oldu ancak sonrasında hassas insana davranilmayacak şekilde davrandı ve ben biraz çıkıştım. Üzerine bir şey yazmadı konuşmak istemiyorum dedi ve kapattı.
Birkaç gün geçti ve onun durumunu da baz alarak aradım. O konuyu konuşmadık ancak tavrı çok tuhaftı. Onun için sıradan bir insanmışım gibiydi. Dayanamadım konuyu açtım ve yaptığında bir şey olmadığını benim abarttığımı, yanlış yapanın ben olduğumu ama onun benimle konuştuğunu söyledi. Küsecek yer arıyormuşum kaosu seviyormuşum bu sebeple bunlardan bıkmış uzak kalmak istemiş. Bir yerde konu ayrılığa geldi ve bir şey demedim üzerine bıkmak konusu devam edince ya düzelsin ya da bitsin her şey dedim. Ben böyle bir insanım değişmem dedi. Ayrılık konuşmalarına başladı ve kapattım.
Yine aradı bunun ortak karar olduğunu böyle gitmediğini söyledi. Bir noktaya takılmış gibi konuşuyordu, ben de alttan alayım dedim olabildiğince yumuşak konuştum. Ancak son noktada o kadar çirkinleşti ki... Hakaret kötü söz vs. yoktu ancak söyledikleri nefret söylemiydi adeta dayanamadım ve telefonu kapattım. Orada da kaldı zaten.
Yanlış yaptığımı düşünmüyorum. Ikimizi de gayet iyi tanıyan bir arkadaşımla konuştum ve o da net bir şekilde üzülmeme bile gerek olmadığını söyledi ancak ben kaldıramıyorum. Onun davranışlarını ben yapıyormuşum gibi bilenmesi bu kadar nefret dolması beni gerçekten üzdü. Ayrılık acısı olayını yaşayacak değilim ancak bayağı bir sarsıldım. Silkenlenmek istiyorum.
Okuyan herkese şimdiden çok teşekkür ediyorum, ıyi günler:)
Erkek arkadaşımın umursamazlığını anlatmış, kötü bir durumda olduğundan bahsetmiştim. Çoğu kişi seni sevmiyor demişti, onu kendine bırakmam konusunda birliğe varılmıştı. Üstüne gitmedim denildiği gibi. Bu sürede ben zor bir zamandan geçtim ve onunla paylaştım, hassasiyetimi anlamadı üzerime geldi. Tabiki beni dinledi konuşurken destek oldu ancak sonrasında hassas insana davranilmayacak şekilde davrandı ve ben biraz çıkıştım. Üzerine bir şey yazmadı konuşmak istemiyorum dedi ve kapattı.
Birkaç gün geçti ve onun durumunu da baz alarak aradım. O konuyu konuşmadık ancak tavrı çok tuhaftı. Onun için sıradan bir insanmışım gibiydi. Dayanamadım konuyu açtım ve yaptığında bir şey olmadığını benim abarttığımı, yanlış yapanın ben olduğumu ama onun benimle konuştuğunu söyledi. Küsecek yer arıyormuşum kaosu seviyormuşum bu sebeple bunlardan bıkmış uzak kalmak istemiş. Bir yerde konu ayrılığa geldi ve bir şey demedim üzerine bıkmak konusu devam edince ya düzelsin ya da bitsin her şey dedim. Ben böyle bir insanım değişmem dedi. Ayrılık konuşmalarına başladı ve kapattım.
Yine aradı bunun ortak karar olduğunu böyle gitmediğini söyledi. Bir noktaya takılmış gibi konuşuyordu, ben de alttan alayım dedim olabildiğince yumuşak konuştum. Ancak son noktada o kadar çirkinleşti ki... Hakaret kötü söz vs. yoktu ancak söyledikleri nefret söylemiydi adeta dayanamadım ve telefonu kapattım. Orada da kaldı zaten.
Yanlış yaptığımı düşünmüyorum. Ikimizi de gayet iyi tanıyan bir arkadaşımla konuştum ve o da net bir şekilde üzülmeme bile gerek olmadığını söyledi ancak ben kaldıramıyorum. Onun davranışlarını ben yapıyormuşum gibi bilenmesi bu kadar nefret dolması beni gerçekten üzdü. Ayrılık acısı olayını yaşayacak değilim ancak bayağı bir sarsıldım. Silkenlenmek istiyorum.
Okuyan herkese şimdiden çok teşekkür ediyorum, ıyi günler:)