- 20 Ocak 2013
- 1.131
- 955
- 448
- Konu Sahibi sevdaveysel
- #1
benim derdim biraz farklı sizinkilerden.. sadece 20 gün sonra babaevinden ayrılıyorum.. içim paramparça.. sizler nasıl aştınız bu durumu. ben ne yemek yiyebiliyorum ne oturabiliyorum hiçbir yere sığamıyorum çok kötüyüm annemin babamın kardeşlerimin yüzüne baksam kendimi tutamayıp ağlamaya başlıcam. çok zor bir şeymiş evlenmek yeni yeni dank ediyor sanırım, anne babadan ayrılmak.. evimden odamdan, kavga edipte beş dakika sonra unuttuğum kardeşlerimden..şuan bile ağlıyorum yazarken.. çok zor geliyor bu kapıdan çıkarken babama hakkını helal et baba diyememki ben konuşamamki.. her zamanki gibi herşeyi içime atıp güle oynaya şakalaşarak çıkmaya çalışmak,babam kalp hastası üzüntüye hiç gelemez, bizede çok düşkündür bir gün görmese çocuk gibi ağlar. Allahtan aynı şehirdeyizde ama aynı ev gibi olur mu? çok zormuş bunu gördüm anladım.. bir kız için hem en şerefli en gurur verici hemde en zor günmüş..