15 aylık evliyim 1 aylık anneyim 6 aydır da eşimden ayrıyım.. ayrı olmamızın sebebi de eşim işi için yurt dışında olmak zorunda.. bu ayrılık başlarda daha az zor geliyordu, ama şu lohusalık döneminde öyle bir noktaya geldimki herşeyi terkedip kimsenin bilmediği bir yerlere kaçmak istiyorum.. doğum yaptığımdan beri eşim, ne halimi hatrımı soruyor ne bir tatlı söz söylüyr, sesinde azcık bir özlem sevgi şefkat emmaresi dahi yok.. çocuğa şunu yap bunu et demekten başka birşeyler konşmuyor.. kalbim ona o kadar kırgınki çok mutsuzum.. doğru dürüst sütüm gelmiyor bebeğim mamayla beslemek zorunda kalıyorum, anne olarakta yetersiz beceriksiz hissetmeye başladım.. sanki yavruma hiç iyi bakamayacakmışım gibi hisediyorum.. ailemle kalıyorum artık onların bile küçücük sözleri çok derinden yaralıyor.. hiç bir şeyden memnun olamıyorum ve eşim sesimin soğukluğunu anlayıpta neyin var nasılsın bile demiyor daha beter kahroluyorum.. beni sev bana sevdiğini söyle demek zoruma gidiyor.. inanılmaz mutsuzum şu günler çabucak geçse... artık iyi hissetmek istiyorum...
açık açık soyle demıssınız de ama eşi onun demesıyle soyluyecekse bence hıc soylemesın daha iyi,canım sen de sureklı soguk soguk konusursun adam aramak bıle ıstemeyebılır,ozledım senı felan de bebısınle ben senı beklıyoruz de taş kalplı degıl ya o da farkına varcaktır elbet
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?