Sadece anlatıp rahatlamak istiyorum

muhrube

ayşenin neşesi
Kayıtlı Üye
25 Şubat 2011
5
0
36
Konya
15 aylık evliyim 1 aylık anneyim 6 aydır da eşimden ayrıyım.. ayrı olmamızın sebebi de eşim işi için yurt dışında olmak zorunda.. bu ayrılık başlarda daha az zor geliyordu, ama şu lohusalık döneminde öyle bir noktaya geldimki herşeyi terkedip kimsenin bilmediği bir yerlere kaçmak istiyorum.. doğum yaptığımdan beri eşim, ne halimi hatrımı soruyor ne bir tatlı söz söylüyr, sesinde azcık bir özlem sevgi şefkat emmaresi dahi yok.. çocuğa şunu yap bunu et demekten başka birşeyler konşmuyor.. kalbim ona o kadar kırgınki çok mutsuzum.. doğru dürüst sütüm gelmiyor bebeğim mamayla beslemek zorunda kalıyorum, anne olarakta yetersiz beceriksiz hissetmeye başladım.. sanki yavruma hiç iyi bakamayacakmışım gibi hisediyorum.. ailemle kalıyorum artık onların bile küçücük sözleri çok derinden yaralıyor.. hiç bir şeyden memnun olamıyorum ve eşim sesimin soğukluğunu anlayıpta neyin var nasılsın bile demiyor daha beter kahroluyorum.. beni sev bana sevdiğini söyle demek zoruma gidiyor.. inanılmaz mutsuzum şu günler çabucak geçse... artık iyi hissetmek istiyorum...
 

ah canım benim yaaa
sen lohusasın şimdi
ondan böyle hissediyorsun
ayrıca sütün gelmese de emzir
mama verme hepten gider sütün
evli değilim ama 7 yiğenim var
hepsinin de büyüme zamanlarında yanındaydım:)
tatlım ayrıca benim eniştem de
yurt dışında olmak zorundaydı
ablam doğum yaptığında
üstelik yiğenim de çok hastaydı
tatlım yaaa
öncelikle sakin ol
bu kötü düşüncelerden kendini uzaklaştır
sen böyle düşündükçe batar daha çok
herşey hemde
 
cnm bu yasadıklarını aynen yasadım hemde benım esım yanımdaydı yanındayken ılgısız olması daha da bı koyuyo ınsana ama emın ol kı bunlar sadece logusalıgından kaynaklanıyo ınanılmaz bı duygu yogunlugu yasıyo ınsan ben hayatımın en kotu donemı dıye soyluyorum logusalıgımı sırf o yuzden 2. bebekten korkuyorum aynı duyguları yasarım dıye muhtemelen dogum sonrası depresyonda gecırıyosun.. konusup dertlesebılıcegın arkadasın vs yoksa eger mutlaka bi psıkologa gorun.. ılac tedavısı dııl ama.... durumun agırlasmadan onlem almanı tavsıye ederım.. su an ne kadar ummursa desemde bi işe yaramıcak...ama kendıne en cokta bebegıne dıkkat et ben sadece bebegımden guc kuvvet alarak atlattım ... hatta bazen oyle anlarım oluyodukı ya kendıme yada bebegıme zarar verebılıcegımı dusunuyodum bu duygularıda bol bol sık sık dua ederek kendımı telkınleyerek aştım...cok cok gecmıs olsun ....
 
Bilhassa lohusalık döneminde daha fazla ilgi beklemen normal..
Ama kimi zaman erkekler sevgisini, ilgisini göstermekte aciz kalıyor.
Açıkça söylemeye çekiniyorsan, bir ima veya sitem ile söyleyebilirsin incindiğini.
Ama mutlaka söyle bence.
 
Bence açık açık konuşun,aynen bize yazdığınız gibi dugularınızı üzüntülerinizi paylaşın.

Hassas bir dönemde olduğunuzu,daha fazla sevgiye ilgiye,güzel sözlere ihtiyaç duyduğunuzu

anlatın...Sanırım anlayacaktır sizi.
 
bu çok özel biir dönem
böyle hissetmen çok normal
hiç anlamıyorum neden insanlar bu dönemlerde
daha nazik ilgili olamazlarki yazık o bebeğede
bende aynı şeyleri yaşadım eşim borçlar ve annemin dırdırından
bana karşı soğuktu annem herşeye karışırdı bir evde bir sürü insan
deliricek gibi oluyordum oyüzden kızımı sadece 4 ay emzirebildim
üzülme hiçbişeye inan sütün kesilince daha çok vijdan azabı çekiceksin
eşinle konuş anlat sıkıntını oda farkında değildir erkekler zaten kadın söylemeden
onun derdinii sıkıntısını anlamaz canım sen söyliyeceksin bir de uzaktasınız
takma hiçbişeyi sadece bebeğini düşün bu dönemde
 
Canim ben de hemen hemen ayni seyleri yasadim, benim esim dogum sirasinda ve bebek 3 aylik olana kadar yanimdaydi, ancak 3 aylik olduktan sonra o da yurt disina is icin gitti ve ben de simdi kendi ailemin yanindayim. Ben de dogumdan sonra kendimi cok yalniz ve caresiz hissettim, ben de esimiin benimle yeterince ilgilenmediginden yakiniyordum, ayni sekilde bana cocuga soyle yap boyle et demesi canimi sikiyordu. Bir de kayinvalide ve avanesinin uzerime gelmesi ve bebegi kendi mallari gibi gormeye isi bastan siki tutmaya calismalari vardi, esim ailesine hic toz kondurmuyor, her durumda onlari kayiriyordu ve bu zamana kadar oyle birsey olmadigi icin ben de deliriyordum. Ancak bunlari esimle konusup durumumun ne kadar nazik oldugunu ve kendimi hic iyi hissetmedigimi anlattigimda ve bunun sutu etkileyecegini soyledigimde esim hareketlerine daha cok dikkat etmeye basladi. Bir sure sonra hormonlarim normale donup sinirlerim yatisinca ben de olaylarin bana oldugundan daha agir gorundugunu farkettim, asil mesele cocuktan sonra hayatimin eskisi gibi olmayacagina yonelik korkularimdi, asla vazgecmemem boslamamam gereken sorumluluklarimin olmasi fikri beni korkutmus ve tepki vermeye baslamistim. O psikolojiyi duzeltmeden esimi yurtdisina ugurlasaydim, saniyorum cok zorlanirdim. Yazmak konusmaktan her zaman daha kolaydir, eminim esin de sen de mail kullaniyorsunuzdur. Oturup uzunca halini anlatan bir mail yazip gonder, yazdikca acildigini ve kendini daha iyi ifade ettigini goreceksin, esin de o maili okuduktan sonra eminim daha fazla ozen gosterecektir.

Bir de bana 1 saat icin bile olsa cocugu annemlere birakip tek basima ya da kafa dengi birisiyle disari cikmak, 3. ayi doldurduktan sonra kilo vermek icin uzman kontrolunde diyet ve spor programina baslamak cok iyi geldi. Madem ailenle birlikteymissin, sen de emzirmeyi bir duzene koyarak, ornegin bazi ogunleri sagip vererek bu dediklerimi yapabilir, disarida bir hayatin oldugunu kendine hatirlatabilirsin.

Her durumda hic endise etme, 1-2 aya kadar hersey yoluna girecek ve emin ol kendini cok ama cok daha iyi hissedecek, anneligin tadini doya doya cikartmaya baslayacaksin.
 
eşine açık açık söyle ondan sevgi ilgi güzel söz beklediğini neden çekiniyorsun ki
ayrıca hassas bir dönemdesin biliyorum ama yine de fazla kafana takma herşeyi bebeğini düşün mutlu ol
stresten sütün çekilmesin o zaman daha çok üzülürsün biraz umursamaz ol canım
 
canm haklısın en yakın olması gereken zamanda en uzak olduğu için hafif depresyonda geçiriyo olabilirsin özlemde çekiyosun belli ama bebişininde sana ihtiyacı var biran evvel toparlan anne olmak öyle kolay değil hele lohusayken ALLAHbiran evvel sıkıntılarından kurtulmayı nasip etsin
 
açık açık soyle demıssınız de ama eşi onun demesıyle soyluyecekse bence hıc soylemesın daha iyi,canım sen de sureklı soguk soguk konusursun adam aramak bıle ıstemeyebılır,ozledım senı felan de bebısınle ben senı beklıyoruz de taş kalplı degıl ya o da farkına varcaktır elbet
 
ya bu erkeklere eşleri doğum yapınca bişi oluyor ha
ben 18 yaşındayım annem 2010 kasımda normal doğumla sağlıklı bir erkek bebek dünyaya getirdi ilk hafta annemin sütü hiç yoktu. doktorunun söylediğiğne göre ne kadar çok emizrirsen sütün de o kadar çok artarmış neyse.
annem doğumdan çıkmış onun anlatmasına göre .(o sırada ben bebekle ilgileniyordum )annem odada yatarken babamın telefonu çalmış. annemde kim diye sorunca babam birden bembeyaz kesilmiş. tabi annem o günden sonra çok canını sıktı acaba biri mi var dye falan.(işin kötüsü babamın çok açığını yakaladım annemin haberi yok ) annemin bu sıkınıtılı ruh hali sütünün azalmasına da neden oldu. sütü gelse bile çok az geliyor göğüslerinde dolgunluk yok. sütünün de rengi dupduru koyu değil.yani canınızı sıkmayın diyecem ama zor bir durum. belki de lohusa olduğunuz için böyle düşünüyorsunuzdur
 

Eşine ilgi göstermek adamın içinden gelmiyorsa zaten, o zaman eşi bunu bizzat dile getirse de göstermeyecektir..
Çünkü bu söyleye söyleye elde edilebilecek bir şey değil..
O nedenle ben söylemesi gerektiğini düşünüyorum.
Bir ihtimal eşi durumun farkında olmayabilir, çok seviyor ama bunu ifade etmeyi arka plana atıyor olabilir. Bunun eşindeki tesirini fark etmemiş olabilir. vs.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…