çare bulunacak gibi bir derdim yok. kimseyle konuşamıyorum içimdekileri dökmem gerekiyordu ben de burayı seçtim.
işsizlikle kıvranıp duruyorum. 3 yıldır yaşadığımı hissetmiyorum allahın beni unuttuğunun farkındayım çünki hayatımda hiç bir değişiklik hiçbir ilerleme yok. her şey 3 yıl öncesinden başladı. 2. üniyi okumak isteği yaktı beni puanımı kazanmıştımda ve okula başladım çok mutluydum zaten erkek arkadaşım da ordaydı. ne olduysa başlamamla birlikte oldu. başlamadan önce burs başvurusu yapmıştım çok enteresan b ir şekilde benim olan bursu ordaki bir hocanın kızına verdiler maddi olarak çöküntye uğradım 1 yıl ailem yardım etti sonra devlette öğrenim çıktı onu alıyorum. benimle birlikte kardeşimde üniversitede bu durum ailemi çok zorladı 2mize birden yetişemediler bana gönderdikleri harçlıkları kesmelerini istedim elimdeki bursla idare ederim dedim. ve ettimde kendim kendime az buz kavruluyordum. ve olan oldu erkek arkadaşımın beni aldattığını öğrendim ve bunun üstüne bana binlerce hakaret ederek terk etti. güçlü bir kızdım ben yılmamalıydım yıkılmamalıydım. iş arayışlarına başladım olduğum şehirde bana uygun iş yoktu. bir şirkete girdim artık ne iş olursa dedim ve sekreterlik yapmaya başladım bunun üzerine daha 3 gün geçmeden patronum bana sarkıntılık yaptı ve tacizde bulunmaya çalıştım hemen ayrıldım. artık hiç bir erkeğe güvenim yok erkek arkadaşımın içimde bıraktığıu boşluk ve derin yara benle birlikte 3 yıldır yaşıyor hiç kapanmadı o boşluk hiç dolmadı. maddi olarak çok daha kötü duruma geldim artık ailem ev almak istiyor ve benim okulu bitirip işe girmemi bekliyorlar oysa daha 1,5 yılım var. okulu bırakmayı da denedim. okulu bıraktım bir dönem eve döndüm işe girerim diye. başvuru yapmadığım fabrika şirket sınav vs. kalmadı. ama sonuç 0 oldu. ya hiç bir yerden kabul görünmez mi? evet belki biraz yüksek hedifm oldu ama donanımlı olduğumu herkes biliyordu. 6 ay sonunda baktım olmuyor iş güç yok evde iyice depresyona giriyorum okuluma geri döndüm. geri döndüm ama tüm yük sorumluluk ve acı içimde. en son allaha ne zaman yalvardığımı bile unuttum artık. unuttum çünki 3 yıldır duam hiç değişmeedi hep aynıydı ve duamın karşılığı da aynı oldu. elimdeki kısmetler sürekli alın sürekli çalındı. torpilliler geldi ezdi beni. bazen kendimi alkole vurmak istiyrum yine de dur diyorum kendime dur ve sabret. ama biiliyorum artık o sabır yok bende. ve eski azmim ve allaha olan güvenim artık içimde hiçbiri yok. kendimi o kadar yanlız ve çaresiz görüyorumki bir tarifi yok. belkide içimi en çok acıtan o pislik herife karşı güçlü kalamam hayatın içinde yok olmam oldu. oysaki o o kadar güzel yaşamına devam ediyorki. tüm pisliklerini hala o kadar güzel etrafa saçıyorki. hayat bana birgün güler mi bilmem ama güldüğünde de eski ben olmayacağımı biliyorum. o yardım sever paylaşımcı inançlı kişi gitti çünki. gitti çünki paylaşacak hiçbir değeri kalmadı artık. allah benim gibi durumda olan herkese yardım etsin. ben ne yapacağımı bilmeden sürükleniyorum.
işsizlikle kıvranıp duruyorum. 3 yıldır yaşadığımı hissetmiyorum allahın beni unuttuğunun farkındayım çünki hayatımda hiç bir değişiklik hiçbir ilerleme yok. her şey 3 yıl öncesinden başladı. 2. üniyi okumak isteği yaktı beni puanımı kazanmıştımda ve okula başladım çok mutluydum zaten erkek arkadaşım da ordaydı. ne olduysa başlamamla birlikte oldu. başlamadan önce burs başvurusu yapmıştım çok enteresan b ir şekilde benim olan bursu ordaki bir hocanın kızına verdiler maddi olarak çöküntye uğradım 1 yıl ailem yardım etti sonra devlette öğrenim çıktı onu alıyorum. benimle birlikte kardeşimde üniversitede bu durum ailemi çok zorladı 2mize birden yetişemediler bana gönderdikleri harçlıkları kesmelerini istedim elimdeki bursla idare ederim dedim. ve ettimde kendim kendime az buz kavruluyordum. ve olan oldu erkek arkadaşımın beni aldattığını öğrendim ve bunun üstüne bana binlerce hakaret ederek terk etti. güçlü bir kızdım ben yılmamalıydım yıkılmamalıydım. iş arayışlarına başladım olduğum şehirde bana uygun iş yoktu. bir şirkete girdim artık ne iş olursa dedim ve sekreterlik yapmaya başladım bunun üzerine daha 3 gün geçmeden patronum bana sarkıntılık yaptı ve tacizde bulunmaya çalıştım hemen ayrıldım. artık hiç bir erkeğe güvenim yok erkek arkadaşımın içimde bıraktığıu boşluk ve derin yara benle birlikte 3 yıldır yaşıyor hiç kapanmadı o boşluk hiç dolmadı. maddi olarak çok daha kötü duruma geldim artık ailem ev almak istiyor ve benim okulu bitirip işe girmemi bekliyorlar oysa daha 1,5 yılım var. okulu bırakmayı da denedim. okulu bıraktım bir dönem eve döndüm işe girerim diye. başvuru yapmadığım fabrika şirket sınav vs. kalmadı. ama sonuç 0 oldu. ya hiç bir yerden kabul görünmez mi? evet belki biraz yüksek hedifm oldu ama donanımlı olduğumu herkes biliyordu. 6 ay sonunda baktım olmuyor iş güç yok evde iyice depresyona giriyorum okuluma geri döndüm. geri döndüm ama tüm yük sorumluluk ve acı içimde. en son allaha ne zaman yalvardığımı bile unuttum artık. unuttum çünki 3 yıldır duam hiç değişmeedi hep aynıydı ve duamın karşılığı da aynı oldu. elimdeki kısmetler sürekli alın sürekli çalındı. torpilliler geldi ezdi beni. bazen kendimi alkole vurmak istiyrum yine de dur diyorum kendime dur ve sabret. ama biiliyorum artık o sabır yok bende. ve eski azmim ve allaha olan güvenim artık içimde hiçbiri yok. kendimi o kadar yanlız ve çaresiz görüyorumki bir tarifi yok. belkide içimi en çok acıtan o pislik herife karşı güçlü kalamam hayatın içinde yok olmam oldu. oysaki o o kadar güzel yaşamına devam ediyorki. tüm pisliklerini hala o kadar güzel etrafa saçıyorki. hayat bana birgün güler mi bilmem ama güldüğünde de eski ben olmayacağımı biliyorum. o yardım sever paylaşımcı inançlı kişi gitti çünki. gitti çünki paylaşacak hiçbir değeri kalmadı artık. allah benim gibi durumda olan herkese yardım etsin. ben ne yapacağımı bilmeden sürükleniyorum.