Sağlıklı hissetmek, beslenmek ve süreci paylaşmak:

miyuvv · 1 Ağustos 2022

Merhaba,

Ergenliğimden bu yana süren diyet, beslenme problemleri, kilo alıp verme döngülerinin 23. yaşımdaki bölümüne geldim. Giriştiğim sayısız bilinçsiz diyet ve yaptığım onca hatalı davranışın neticesinde yine sağlıksız ve idealimden uzak bir beden ve rutindeyim. Olabildiğince dengeli ve sağlıklı bir sürece başlamaya ihtiyacım var.

Bu yeni kararlar ve uygulama süreçlerinde paylaşımda bulunabilmek, destek görmek çoğumuz için kıymetli. Neler istediğimi, düşündüğümü ve yaptıklarımı sizlerle buradan paylaşmak istiyorum, tekrar merhaba. :)

miyuvv · 1 Ağustos 2022

Öncelikle bugün, bu bütüncül kararlarımın ilk günü, ne tesadüftür ki bir pazartesi

İlk minik ama anlamlı hedefim günü şekersiz geçirmek. Özellikle akşamki doğum günü kutlamasında bu kararım, olası faciaları önleyeceği için çok mutluyum.:d

Yarın tartılıp son durumu biraz daha netleştireceğim ama tahminen 52’ye doğru dayandı kilom.

Bu durum için kalbim kırık ama toparlayacağım, hissediyorum.

miyuvv · 1 Ağustos 2022

Öğle yemeğim günün ilk öğünüydü benim içinn, 12.30 gibi yedim. Dün akşam geç ve fazlaca yediğim için öğleye kadar yeterince acıkmayı istedim. Gerçek açlığı hissederek onu gidermek için yediğimde, kendimi yediklerime karşı suçlu ve pişman hissetmiyorum.

miyuvv · 1 Ağustos 2022

Birer adet domates ve salatalık yedim 17.30’da. Mesai çıkışına doğru iyice acıktım ve tansiyonumun düştüğünü düşündüm. Ani bir açlık geliyordu ve eve dönmeyi beklemek istemedim bir şeyler yemek için. Şu an saat 18.10 ve yattığım yerde midemin açlık gurultuları ve kazıntısını hissedebiliyorum. Salatalık ve domates peek tok tutmuyor, yine de anlık kurtarıcılıkları için teşekkürler mevsime.

miyuvv · 1 Ağustos 2022

19.00 Akşam yemeğimden before/after :d karnımı doyurana kadar, hatta biraz fazla doyurana kadar, yedim. Doymama rağmen masada oturmaya devam ettikçe domateslerden “otlandığımı” fark ettim ve kalktım.

Doymamıza rağmen yemeye devam ediyoruz.

Bunun sebebi çoğunlukla tabağında yemek bırakmama kültürüyle büyümüş olmak ve bazıları için de tüm porsiyonu bitirmeye şartlanma durumu. Ben ikinci kategorideyim.

Önceleri, üniversitenin bir dönemi özellikle… Öğünlerimi “tokluk” hissinin ilk basamaklarına geldiğim anda hatta bazen henüz tokluğa varmamışken bile yarıda keserdim ve devam etmezdim kilo verme, almama isteğimden ötürü.

O zamanlarda, hemen hemen her öğünümde benim yemeğimin kalan kısmını da yiyebilecek bir arkadaşım oluyordu, yani benim porsiyonum bizzat benim tarafından olmasa da bitiriliyordu. Anlayacağınız, porsiyon kontrolümü sağlayabiliyorken bile bir şekilde o tabağın dibi görülüyordu. Hı tabii ben sadece ihtiyacım olan veya arzuladığım kadarıyla masadan kalkabiliyordum fakat şimdi bunu yapmayı çoğunlukla başaramıyorum.

Tabağımı yiyecek biri yok diye mi? Tabağımdakilerin bitmesi bir zorunluluk mu?
Kesinlikle değil.

Bugün, toparlanma kararımın ilk akşam yemeğini yerken bunu tekrar yapabilmek beni iyi hissettiriyor. Ne kadar yediğim şu noktada önemli değil, önemli olan tabağımdan “yeteri kadarını” yiyip kendimi durdurabildiğimi görmek, hala umut var.

miyuvv · 1 Ağustos 2022

İlk geceden doğum günü pastası, miis gibi kokan haşlanmış mısır ve cola zero -tek oturuşta bir litre içmişliğim çoktur- arasından hiçbirini tüketmeden yoluma özgüvenli bir başlangıç yaptım. Kendimi gerçekten tekrar tebrik ediyorum.

“ben yapamam”, “kendimi tutamam” gibi sözler kolaya kaçmaktan başka bir şey değil benim için.

Evet ben yaparım, kendimi tutarım. Bunları daha önce de yaptım, bizzat gördüm. Zor değil, kötü bir şey yapmıyorum. Vücuduma gereksiz yere, sindiremeyeceği saatte ağır yiyecekler yüklemedim bu gece, irademe teşekkürler.

Elbette bunları yaptığım günler de olacak nihayetinde insanım fakat sürekli hale getirdiğim gece atıştırmalarından kopmak için güzel dirayet gösterdim.

Kendimi gururlu, biraz aç ve huzurlu hissederek uyuyacağım şimdi. Umuyorum ki bu yol, başladığı kadar güzel ilerleyecek. Bana şifa getirecek.

miyuvv · 2 Ağustos 2022

Günaydıın,

2. günden selam

Sabah 1 günlük sakin beslenmeden sonra tartıldım, sandığım kadar 52’ye yaklaşmadığıma sevindim açıkçası. Çevremdeki birçok kişi için bu bahsettiğim 50’li kilolar “düşük” kategorisine girdiği için “Kilo vermene ne gerek var?” sorgularıyla anlayışsız ve yüzeysel düşüncelerle karşılaşıyorum.

Benim boyum 1.54 arkadaşlar ve kısa olduğum için sağlıklı, ideal boy/kilo oranım Türkiye ortalamasına göre daha ufak sayılar ile sağlanabiliyor.

Örneğin 1.65 kilo biri 51-52 kiloda gerçekten ince ve fit görünürken benim boylarımda biri için bu kilodaki görüntü daha kalın hatlar ve yağlı bi’ görünüm sağlıyor. Yine bu kişi halinden memnunsa hala “sağlıklı” sınırlar içerisinde sayılıyor tabii(!)

Kişinin olası yan hastalıklarını, genetik durumunu bu sağlıklı/sağlıksız değerlendirmesinde ise gözardı ediyoruz maalesef. Örneğin ben 51 kilo dolaylarında olmama rağmen kolesterolüm gerçekten yüksek seviyelerde.(Dünkü kavurmaya buradan selam olsun, insanız neticede can çekiyor.:d) 6 kişilik ailemde benim dışımdaki tüm bireyler normal ve ileri derecede obeziteli bireyler, genetik olarak buna oldukça yatkınız.

Bir de bireysel idealler, istekler mevcut ve yine toplum gözünde hiçe sayılan, “Senin fazlalık neyin var?” diye sözde soru cümleleri ile reddedilenler…

Sağlık çerçevesinde ulaşabileceğim daha ince bedene ulaşma arzum bana ait ve saygı duyulması zaruri. Sağlıksız şeyler yapmakta dahi “özgürüz” ve bunun kadar da umursanmıyor sanki?

miyuvv · 2 Ağustos 2022

Saat 08.50

Sade türk kahvesi
Bol bol suuu
2 tane tarçınlı tatlandırıcılı sakız, geçenlerde Hakmar’da keşfettim ve tarçını sevenlere kessinlikle denemelerini öneririm. Tarçınlı tatlı bir şey yemekle eşdeğer diyebilirim:d

Phronesis · 2 Ağustos 2022

Günaydın, hem selam vermek hem destek olmak istedim.

Benim de boyum 155. Yaşım 40. Senin yaşındayken 43 kiloydum. Zamanla yukarı tırmandığım oldu. İlk ve en sağlam tırmanış, gebeliğin bana verdiği her haltı yeme hakkını kullanmakla oldu. Sonrasında 52'ye kadar indim kendiliğinden ama benim için fazlaydı tabii. Spor diyet vs çabucak hallettim. Yaş da etkili oluyor kolay vermekte. Şimdi de ne zaman sporu bıraksam yavaş yavaş çıkıyorum 50'ye doğru.

Benzer tepkileri ben de alıyorum. Tüm kadınlar diyet muhabbeti yaparken "Ben de başladım dikkat etmeye, kilo aldım." demeye kalksan "Nerene acabaa!" diyorlar değil mi

Boş ver. Sen de ille paylaşmak istiyorsan burada paylaş.

Ne kadar yoğun çalışırsan çalış sporu çıkarma hayatından. Salona gidip ağırlık kaldırmayacaksın. En az bir saat yürüyüş bile olsa iş dışında hareket olmalı hayatında.
Buraya yazanların en azimlisi 10 günde bırakıyor. Yazmayı bıraksan da kilo vermeyi, korumayı, sporu bırakma.

Verdikten sonra aldığın dönemler olacak, normal. Bazen iştahın açılacak, bazen boş vereceksin. İpin ucu kaçmadan geri dönmeyi bil.
Biz kısa boyluyuz ve 50'li kilolar bizim için fazla. Kimsenin bunu anlaması gerekmiyor

Şu an 41 42 arası gidip geliyorum. Öyle cılızlıktan kırıldığım falan yok. Bu sefer 48-50 civarını sınır koymuyorum. Oradan dönmeye çalışmak vakit alıyor. İki kilo alsam müdahale etmek niyetindeyim.

Israrla vurgulamak isterim ki yoğun iş, ev işi, çocuk vs. form konusunda hiçbir işe yaramaz. Düzenli spor yapmalı ve doğru zamanda doğru beslenmeliyiz.

miyuvv · 2 Ağustos 2022

Phronesis .!.:
Günaydın, hem selam vermek hem destek olmak istedim.

Benim de boyum 155. Yaşım 40. Senin yaşındayken 43 kiloydum. Zamanla yukarı tırmandığım oldu. İlk ve en sağlam tırmanış, gebeliğin bana verdiği her haltı yeme hakkını kullanmakla oldu. Sonrasında 52'ye kadar indim kendiliğinden ama benim için fazlaydı tabii. Spor diyet vs çabucak hallettim. Yaş da etkili oluyor kolay vermekte. Şimdi de ne zaman sporu bıraksam yavaş yavaş çıkıyorum 50'ye doğru.

Benzer tepkileri ben de alıyorum. Tüm kadınlar diyet muhabbeti yaparken "Ben de başladım dikkat etmeye, kilo aldım." demeye kalksan "Nerene acabaa!" diyorlar değil mi Boş ver. Sen de ille paylaşmak istiyorsan burada paylaş.

Ne kadar yoğun çalışırsan çalış sporu çıkarma hayatından. Salona gidip ağırlık kaldırmayacaksın. En az bir saat yürüyüş bile olsa iş dışında hareket olmalı hayatında.
Buraya yazanların en azimlisi 10 günde bırakıyor. Yazmayı bıraksan da kilo vermeyi, korumayı, sporu bırakma.

Verdikten sonra aldığın dönemler olacak, normal. Bazen iştahın açılacak, bazen boş vereceksin. İpin ucu kaçmadan geri dönmeyi bil.
Biz kısa boyluyuz ve 50'li kilolar bizim için fazla. Kimsenin bunu anlaması gerekmiyor

Şu an 41 42 arası gidip geliyorum. Öyle cılızlıktan kırıldığım falan yok. Bu sefer 48-50 civarını sınır koymuyorum. Oradan dönmeye çalışmak vakit alıyor. İki kilo alsam müdahale etmek niyetindeyim.

Israrla vurgulamak isterim ki yoğun iş, ev işi, çocuk vs. form konusunda hiçbir işe yaramaz. Düzenli spor yapmalı ve doğru zamanda doğru beslenmeliyiz.

Merhabalaar, mesajınızı okudum ve beni çok iyi anlayan ve çok doğru şekilde dile getiren biriyle bu kadar hızlı karşılaşmak gerçekten güzelmiş, teşekkür ederim.

Gerçekten insanların tutumu 1.60’tan başlıyor adeta ve anlamıyorlar, anlamak istemiyorlar belki ama bu pek umrumda değil açıkçası artık, bu tepkilerin bana zararı olan tek etkisi zaten diyete girmeyi başaramazken bana çanak tutan konuşmaları ve başlamamı zorlaştırmaları oluyor, oldu. Bu konuda kimseyi dinlemeden, kendi düşüncelerimle hareket edebileyim diye burada bir günlük tutmaya çalışacağım.

Ben de siz gibi 1-2 kilo aldığım anda müdahale ettiğim bir üniversite dönemi geçirip alışkanlıklar geliştirmiştim fakat pandeminin ilk dönemindeki o sıkı kapanmaya ciddi bi’ sınava hazırlık dönemi geçirince hem hareketsiz kaldım hem de psikolojimle birlikte yemem de altüst oldu.

Benim tek amacım kilo vermek değil, beden algımı ve bozuk yeme davranışlarımı da iyileştirmek; açlığımı ve tokluğumu iyi duyabilmeyi, duygularımla yemeği bağdaştırmamayı öğrenmek açıkçası. Bu çaba içinde buraya yazmadan da bulunuyordum uzun zamandır, biraz daha somutlaştırmak ve bunaldığım şu dönemde özgürce paylaşabilmek istedim yazarak. Yazmak gelip geçici olabilir haklısınız ama sağlıklı ve mutlu hissetme çabası ömür boyu olmalı.

Sizin de söylediğiniz gibi, durağan bir işte çalışmaya başladım ve çok şanslıyım ki sporu hayatıma bir alışkanlık olarak işe başlamadan önce çoktan katmıştım. Çalışma hayatım kolay kolay bitmemek üzere başladı ve ben de bu hareketsizliğin yanına düzenli sporumu bırakmamaya gayret ediyorum.

Beslenme hususundaki davranışlarım spora göre daha istikrarsız ve başarısız olduğundan bu konuda bir denge ve alışkanlıklar edineceğim umarım, yeniden.

Yazdıklarınız, iş hayatıyla birlikte yetişkinliğe adım atarken kilo kontrolü konusunda bir kılavuz gibi önemli benim için. İlginiz, desteğiniz, önerileriniz için çok teşekkür ederim.

Phronesis · 2 Ağustos 2022

miyuvv .!.:
Merhabalaar, mesajınızı okudum ve beni çok iyi anlayan ve çok doğru şekilde dile getiren biriyle bu kadar hızlı karşılaşmak gerçekten güzelmiş, teşekkür ederim.

Gerçekten insanların tutumu 1.60’tan başlıyor adeta ve anlamıyorlar, anlamak istemiyorlar belki ama bu pek umrumda değil açıkçası artık, bu tepkilerin bana zararı olan tek etkisi zaten diyete girmeyi başaramazken bana çanak tutan konuşmaları ve başlamamı zorlaştırmaları oluyor, oldu. Bu konuda kimseyi dinlemeden, kendi düşüncelerimle hareket edebileyim diye burada bir günlük tutmaya çalışacağım.

Ben de siz gibi 1-2 kilo aldığım anda müdahale ettiğim bir üniversite dönemi geçirip alışkanlıklar geliştirmiştim fakat pandeminin ilk dönemindeki o sıkı kapanmaya ciddi bi’ sınava hazırlık dönemi geçirince hem hareketsiz kaldım hem de psikolojimle birlikte yemem de altüst oldu.

Benim tek amacım kilo vermek değil, beden algımı ve bozuk yeme davranışlarımı da iyileştirmek; açlığımı ve tokluğumu iyi duyabilmeyi, duygularımla yemeği bağdaştırmamayı öğrenmek açıkçası. Bu çaba içinde buraya yazmadan da bulunuyordum uzun zamandır, biraz daha somutlaştırmak ve bunaldığım şu dönemde özgürce paylaşabilmek istedim yazarak. Yazmak gelip geçici olabilir haklısınız ama sağlıklı ve mutlu hissetme çabası ömür boyu olmalı.

Sizin de söylediğiniz gibi, durağan bir işte çalışmaya başladım ve çok şanslıyım ki sporu hayatıma bir alışkanlık olarak işe başlamadan önce çoktan katmıştım. Çalışma hayatım kolay kolay bitmemek üzere başladı ve ben de bu hareketsizliğin yanına düzenli sporumu bırakmamaya gayret ediyorum.

Beslenme hususundaki davranışlarım spora göre daha istikrarsız ve başarısız olduğundan bu konuda bir denge ve alışkanlıklar edineceğim umarım, yeniden.

Yazdıklarınız, iş hayatıyla birlikte yetişkinliğe adım atarken kilo kontrolü konusunda bir kılavuz gibi önemli benim için. İlginiz, desteğiniz, önerileriniz için çok teşekkür ederim.

Rica ederim, çok iyi anlıyorum tabii. Herkes 50 iyi, 50'nin altına inme dedikçe kafanın dikine gideceksin. Yeme isteği seni ele geçirince de diğerlerinin böyle demesinden kendine pay çıkarmayacaksın. "Amaan 50'ye kadar yolum var, herkes öyle diyor." demeyeceksin

Çünkü sen öyle istemiyorsun. Dedim ya, boş verdiğin dönemler olacak elbette, insanız biz. Başkası kilolu görmüyor diye değil, biz boş vermek istediğimiz için. Sınav olur, stres olur, yorgunluk olur, bıkkınlık olur... Ama baskülü uzun süre görmezden gelme sakın. Yokmuş gibi davranma.

Vazgeçersen iki ay sonra çok pişman olursun. Şimdiye kadar vermiştim kilolarımı dersin. Öyle uzun bir yol değil. Sonrası dediğin gibi: Dengeli beslenmeyi, sporu yaşam tarzı haline getirmek. Bir gün keyif yaptıysan, birkaç gün telafi etmek. Durmayı bilmek.

Sen de zaten meseleyi çözmüşsün. Kendine işkence etmeden istediğin bedene gelip orada kalacağına inanıyorum

Phronesis · 2 Ağustos 2022

miyuvv .!.:
Gerçekten insanların tutumu 1.60’tan başlıyor adeta ve anlamıyorlar, anlamak istemiyorlar

Ayakkabı, kıyafet bile üretmiyorlar doğru düzgün. Olan ayakkabılar hep aşırı yüksek topuklu. Mecburuz sanki boyu yükseltmeye

Neyse ki internet var. Boş ver gerçekten. Akıllı insan mutlu yaşar. Tek derdimiz boy olsun

miyuvv · 2 Ağustos 2022

Baskülü uzun süre görmezden gelme, yokmuş gibi davranma.

Akıllı insan mutlu yaşar.

Vazgeçersen pişman olursun.

Öyle uzun bir yol değil.

Bunlar benim için çok yerinde ve anlamlı tavsiyeler. Bir şeyleri unuttuğumu fark edip umutsuzluğa kapıldığımda açıp okuyacağım bu süreçte, minnettarım size.

miyuvv · 2 Ağustos 2022

Bugün yine ilk öğünümü 12.30 gibi iş yerinde, bir önceki öğle arası ile tamamen aynı içerik ve porsiyonlarla -kendisi benim yaz aylarındaki standart öğle yemeğim olur

- yedim. Düne göre bugün atıştırmalarım sayıca fazla ama içerik olarak pek masum, kalorisel açıdan tehlikesizlerdi.

Akşam yemeğinde ise güzel bir porsiyon etli kavurma, yağsız çoban salata ve 1 dilim tam buğday ekmeği yedim. Yemeğimin yanında da cola zero içtim.

İlk gün şekerden ve atıştırmalardan tamamen arınmış bi’ gün geçirmeyi başarabildiğim için bugün daha esnek davranmayı seçtim. Yediklerim ölçülü ve doyurucuydu, “fazla” hissetmedim bu da bana doğru yaptığımı düşündürüyor. :)

Bugün için yaptığım atıştırmalar:

Saat 16.00-16.30 civarında önce birer domates salatalık, sonra müdürümün ikram ettiği yarım tadım fındıklı bar,

Akşam yemeğinden önce 18.30-19.00 gibi 1-1.5 kuru hurma ve bir iki dilim karpuzdu.

Ara öğünler bu kadar minik olmasına rağmen açlık tokluk sinyallerime dayanarak söylüyorum ki, bu kadarı bile aslında gerekli değildi. Tabii ki her yediğimizi sadece gerçek açlığı hissederek ve gerektiği için yemiyoruz bunu kabul ediyorum ancak bu “olmasa da olurdu” düşünceleri, kalorileri azaltmak ve diyetimi sadeleştirmek için bana yardım edeceğe benziyor. :)

Düşünce süzgecinden daha yavaş ve belki birden fazla kez, yiyeceğimiz besinleri henüz yemeden geçirirsek uzun vadeli hedefleri gözeten tercihler yapmamız kolaylaşacak.

miyuvv · 3 Ağustos 2022

3. günden kahvaltım, günaydıın.

Saat 08.50 gibi günün ilk öğününü yaptım.

Bugün geçtiğimiz 2 gün de kahvaltı öğününü atlamıştım ama insan 12.30’a kadar, özellikle evde yatmadığı müddetçe aç kalmak istemiyor. Zorlayıcı olan her şey, sürdürülebilirliğini arttırmak için revize edilebilir, edilmeli.

miyuvv · 3 Ağustos 2022

Öğle yemeği 12.40

Before/Afterlı olsun:dd

miyuvv · 3 Ağustos 2022

Saat 16.00

3 adet kuru hurma
2 kare bitter çikolata

Kahve yanı ara öğünü

miyuvv · 4 Ağustos 2022

00.30’dan merhabaaa

Bugün akşam bir kına gecesine davetliydim çıkışında güzel bir kebapçıya gidildi ama ben yememekte direndim. Eve döndüğümde;
bir adet but
çiğ domates
az yağlı pişirilmiş sebze
biraz patates yemeği
1 minik dilim patatesli börek

Yedim. Geç saatte(23.30 gibi) yedim fakat son ana öğünümün üstünden hayli geçtiği için gece acıkabilirdim. Gece yeme ataklarına sahip biri için bu dikkat edilmesi gereken önemli bir husus. Çok sade bir şekilde geçiştirebilirdim fakat bu kadarını yapabildim❤ Kebapları, pideleri götürmüş de olabilirdim. Zaviyat büyük değil anlayacağınız.

miyuvv · 4 Ağustos 2022

Saat 10.00

Günaydıın

Bugün çalışmıyorum!

Dün, son öğünümü geç saatte yaptığımdan henüz acıkmadım. İş yerinde kahve içmeye o kadar alıştım ki evde olduğum günler bile güne çoğunlukla kahveyle başlarım. Sade, acı tadı şu an istemediğim için bir tane sugai hurması da kahveme eşlik etti.

Sugai hurması şeker oranı diğer hurma cinslerine kıyasla düşük olduğu için diyabetliler veya şeker tüketimini sınırlayanlar için iyi bir seçenek.

Piyasada bulunan şu “bal gibi” hurmaların glukoz şurubu yani ilave şekerle tatlandırıldığını öğrendiğimden beri bu cinsi tüketiyorum. Bunun da tadı yeterince, tatlı isteğinizi tatmin edecek oranda şekerli. Diğerleri ile kıyasladığım için “tatsız tuzsuz” sanmayın sakın, ben bu hurma ile evde züber bile yapıyorum.

miyuvv · 4 Ağustos 2022

12.30

1 orta kalınlıkta tam buğday ekmeği
1 haşlanmış yumurta
6 nispeten ufak zeytin
3 küçük küp süzme peynir
Bolca domates, salatalık ve yarım biber

Sağlıklı hissetmek, beslenmek ve süreci paylaşmak:

Yeni Üye

Yeni Üye

Yeni Üye

Eklentiler

Yeni Üye

Eklentiler

Yeni Üye

Eklentiler

Yeni Üye

Yeni Üye

Eklentiler

Yeni Üye

Eklentiler

Aklını kullanmaya cesaret et 🧠

Yeni Üye

Aklını kullanmaya cesaret et 🧠

Aklını kullanmaya cesaret et 🧠

Yeni Üye

Yeni Üye

Yeni Üye

Eklentiler

Yeni Üye

Eklentiler

Yeni Üye

Yeni Üye

Yeni Üye

Eklentiler

Yeni Üye

Benzer Konular