Sandığım kadar güçlü değilmişim

bebekozlemi01

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
6 Ekim 2015
58
40
38
37
Merhaba

Yıllar sonra karmakarisik bir halde yine karsinizdayim..
3 yıl kadar önce bu hesaptan daha eşimle yolun başında iken bir konu açmıştım
O zmn ben dimdik duruyordum şimdi çok güçsüz eğilmiş ezilmiş hissediyorum
Benim çocuk sahibi olmam imkansız, eşimde bunu ilk gün ögrendi, karar aşamasında sallansakta hiç sorunu acabası olmadan evlendik, şu an benimle olmak yeterli geliyor, onun bir derdi tasası yok. Aileside biliyor, ve tek ima duymadım
Artik evliyim yeni evli diyemeyecek kadar sure gecmis..
Esim ah benim can yoldasim..
Bu yolun basinda aslinda onu sorgularken kendimi daha cok olcmeliymisim
Ben yaniyorum arkadaslar alev alev..
Kimsenin gormedigi yerlerde agliyorum
Kimseye agzimi acmadim.. 1 arkadasim brz biliyor ona bile cok dokulmedimm..
Yanlis anlasilmasin cogunlukla kendimle bile konusmuyorum sadece burdaki nickimdeki gibi ozlemle yaniyorum. Kendimi teselli edemiyorum.. bazen kiziyorum niye evlendin niye insanlara aciklama sorumluluguna girdin..
Oyle sacma dusunceler geciyorki aklimdan

Esim benimle cok mutlu bende onu cok seviyorum cok ahlakli olgun comert yumusak kalpli merhametli. Her alanda es yoldas arkadas..

Ama cok buyuk bir eksigi varki karar almakta zorlaniyor. Bir telefon icin 1 yil dusunebilir alsammi almasammi diye..

Onun cok mutlu oldugunu bildigim icin hic evlat edinme konusunu acamiyorum..
O benimle yaslanmanin pesinde.. ardi arkasi beklentisi yok.. hatta evlat sahibi olma sorumlulugundan zorluklarindan kurtulmak isine geliyor
Ama yuregim bebek ozlemi ile kavruldu..

Ne yapacagimi bilmiyorum. Depresyonun esigine gelip evimdeki huzuru kacirmak istemiyorum..

Etrafimdaki bebeklere surekli hediye aliyorum.. en iyisi en guzeli en yakisani olsun..

Yegenim olacakti kardesimde dusuk yapti. 1.5 senedir ugrasiyor. Cok sevinmistik o surecte cok uzulduk. Kurtaja girmeden once ilk defa icini actigini gordum..

Sonra onun yipranmisligini ve tepkilerini gordum. O zmn ben kendimi cok mu sıktım diyorum.

Bazen aklima geliyor, sadece aglayip sabir diliyorum.

Sacma karisik ve anlamsiz gelebilir.

Disaridan mutlu bir yuvam gunluk neselerim guzel bir esim 2 ailem var..

Esimin ailesi ile sorunum yok..

Sukredecek cok sey varken,karmakarisik bir hale gelmisken sizin tesellinize sigindim.

Esimle konusmaya once benim cesaretim yok. Tepki vermez ama cevapte vermez. Ikna gucum yok.

Nolur beni depresyonun esiginden cekin kendime eziyet etmeye basladim.
 
Son düzenleme:
Eşiniz bebek istemiyor mu?Yoksa sağlik problemlerinden dolayi mi bebeginiz olmuyor?
 
Bütün bu acı eşiniz karar vermekte zorlanıyor diye mi?? Yapmayın lütfen insan zorlu hastalıklarla uğraşıyor , en yakınlarını kaybediyor eğer konu bebekse, değişik tedaviler deneyin.
 
Öncelikle şuan epey dertlisin canın acıyor biliyorum ama geçer desem de geçmeyeceğini bildiğim için direkt soracağım.
Bebeğiniz neden olmuyor?
Hiç gittiniz mi doktora eşinle ya da kendin?
Yoksa gittiniz bir sorun var da eşiniz mi tedavi olmak istemiyor?
Yani tam anlatmamışsınız. Tam olarak takıldığınız yer neresi?
 



doğustan rahmim yoktu, tabiki doktorumuz var.
Dünyada 27. çocuk dogdu, türkiyedede gizli yürütülen çalışmalarda 4. aya gelen hamilelik var.
Ama tabiki bunca telaşa girmek te cesaret işi
Ben çok güçlü zannederken çok sarsılmaya başladım.
Hiç bişey olmasa içimi dökerim dedim
 
hayır açıkcası yeni sıcak bakmaya başladım, bunuda kendime yeni ifade ettiğim için daha kimseyle konusmadım, eşimle de konusmadım gücüm yok
Bence konusmalisin. Onun da sıcak bakabilecegini düşünüyorum.Hayal kırıklığı yaşamamak için karsi cinsle ilişkisinde kendini çok ortaya koymayan,duygularını içinde tutan,karşıdan bir adım görürse adım atan bir iletişim dili gelistirmissin. Artik evlisin bence bu kadar çekimser olma ..neleri astiniz siz zaten...o istemeyebilir de ama en azından senin bu konuda ki hislerini ,isteğini bilir
 
Toplq gücünü konuş eşinle senin sevgine muhtaç binlerce yavru var dua edecem sizin içi


?
 
Bir iş arkadaşım olmuştu ...ben ilk gördüğümde yeni yürüyen bebeğinin peşinde bir o yana bir bu yana kolidorda dolaniyordu...cocuk nasıl güzel birşey ...annesine benzettim ilk bakışta.O çocuk ilkokula başlarken ve annesi bir kız bebek doğurmak üzereyken öğrendim onun aslında evlat edinilmis bir çocuk olduğunu..Herşey insanlar için belki sana anne demek için bekleyen ....ilk adımını /ilk sozcuklerini sana saklayan bir bebek ve ya bir pencerenin önünde dışarıya bakıp "bana sevgisini,geleceğimi verebilecek bir aile var mı? " diye düşünen bir çocuk vardır senin de nasibinde.
 
Anladım, ne yorum yapsam boş kalır.. Ama hayatınızda; böyle iyi bir eşinizin olması gerçekten mucize gibi..
Tedavi oluyor musunuz nasıl oluyor ya da süreç ne şekilde işliyor şuan bilmiyorum ama aklında ne varsa eşinle açıkça paylaş.
Eşinde seni kırmamak adına bu konuda hassas ve çekingen davranıyor olabilir. Ama nihayetinde eşin.. Açıkça konuş bunları onunla.. Sonuçta bu yola beraber çıktınız; bu özlemi tek başına yüklenme.. Yazık etme kendine.
 
Maddi durumunuz müsaitse taşıyıcı annelik de düşünebilirsiniz. Bildiğim kadarıyla Türkiye'de yasak ama bir Avrupa ülkesinde şansınızı deneyebilirsiniz.
 
konuya güncelleme yaptım, bi an asıl sorunu unutmusum
Evet tıbben çocuk sahibi olmam imkansız.
Ben çok sarsılmaya başladım karmakarısığım

Benimde olması imkansız
Anne olmak hayatın nirvanası değil
Kendinizle barışın ve bu konuyu kapatın
Eğer evlat edinme konusunda ilerlemek isterseniz kendinizi toparladıktan sonra bu konuya odaklanın
 
canım benim o kadar iyi anlıyorum ve acını üzüntünü yüreğimden hissediyorum... 11 yıl aradım ne dr lar ne paralar döktüm olmayınca olmuyor. evlat edindim kocaman gözlü bir oğlum var. eşinle konuş başvurunuzu yapın o zaten gelene kadar 2-3 yıl geçecek. o zamana kadar kendini hazırlar bence. depresyona girme. önemli olan doğurmak değil bir rahim ve yumurtalıktan ibaret değiliz kadınlar olarak. bizim kocaman kalbimiz ve doğuştan gelen iç güdülerimiz yeter...
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…