az evvel başka bir sayfaya yine aynı soruyu soran bir arkadaşa yazdım.bu sıkıntıyı çeken bilir o yüzden yazmak istedim.hiç öyle kınamayacağım seni,sadece kendimi örnek göstereceğim.yazımı aynen buraya da kopyalıyorum.
ben de hamile olduğumu öğrenince bıraktım.öyle pek iradeli biri de sayılmam.örnek olsun diye yazıyorum.hatta çok anaç ve yavrum var hislerine de henüz sahip değilim.ama ona rağmen bıraktım.bırakamayan arkadaşlarım vardı tanıdığım ve hamilelik süresince 2-3 hatta 5 falan içtiler.bırakamazsam öyle yaparım artık diyordum.ama bunun daha zor olacağını ve bir denemeyi düşündüm.yani açık bir kapı bıraktım.bırakamazsam öyle yaparım dedim.ne eşim ne de bir başkası bana vicdan yaptırmaya kalkışmadı çünkü ters teper bende öyle bir baskı.ayrıca eşim de fazlasıyla içiyor.(o devam ediyor bu arada balkonda)daha önce bırakmayı sadece 1 hafta başarabilmiş hatta bunu bile hatırlamayan ve bu konuda çabalamamış biriydim.ne yaptığımı söyleyeyim.yerine su koydum.su bir şekilde tıkıyor ne oluyor bilmiyorum ama o kadar çok su içtim ki elimde sürekli bardak vardı.elime yanmayan sigara tutarak bir süre geçirdim.tam 1,5 hafta gerçekten zorlandım.hatta eşim sakin olmasa başlayabileceğim anlar da vardı.ama 1,5 hafta geçince çok rahatladım(öyle 2-3 gün istersin sonra geçer muhabbetleri bende tutmadı yani)aradan 1 ay falan geçince de bu defa zaten dumanına tahammül edemez oldum.bırakmasaydım da yine bu tiksinti olurmuydu bilmiyorum ama şu anda içen birine yakın olmak bile zor geliyor."şu kadar hakkım var,hangi saatte içsem"diye düşünmek bırakmaktan daha zor.siz de benim gibi düşünün ve en azından bir deneyin.yerine su koyun.hem kilo da almamış olursunuz,hem de su faydalı:)yani kesin bıraktım düşüncesiyle değil,bir deneyeyim bakalım diye düşünerek bırakın eğer yapınız benim gibiyse.inşallah siz de başarırsınız.hayırlı doğumlar dilerim.
