Sanki hayatta her eyi yanl yapmm gibi geliyor :((

Nadya senle benzer şeyler yaşıyoruz ve her zaman şunu kafana yerleştir,

çevrende sana ailen dahil söylenenler doğru anlamına gelmiyor. neler yaşadığını, işyerinden neden ayrıldığını ve diğer sebebplerin hepsini en iyi sen biliyorsun.

insana 40 defa deli dersen deli olduğuna inanırmış lafından yola çıkarak bırak çevrendeki insanların hakkında söylediklerine.
Yaşadığın olumlu ve olumsuz tüm deneyimlerine şükret ve kendine gel silkin. Sen teksin ve çok değerlisin ve bu dünyaya gelmende elbette bir amacın var.

Şu ana kadar herşey bu şekilde yaşanması gerekiyormuş böyle yaşanmış.

Hande yenerin şarkısı gibi, yıkıldığın her an yok olmadığına şükret, kalk aynalara bak.
Henüz çok genciz ve önümüzde koca bir hayat var. Kendini sev kendine güven ve birşeyler ile uğraşmaya başla. Bu sevdiğin bir hobin olabilir... bak gör ne mucizeler yaşayacaksın..
 
işsizlik konusunda kendini suçlu hissetme. şu memleketin haline bak! krizdi oydu buydu derken sürüyle insan işsiz kaldı. piyasalar yeni yeni düzeliyor. sabırlı ol ve atak ol. internetten cv gönderip bekleme, kapı kapı dolaş, bizzat bırak özgeçmişini. mutlaka ama mutlaka birileri dönecektir.

evlilik konusuna gelince, aynı evde yaşadığın insanların seni bu konuda sürekli taciz etmesi katlanılması zor. daha önce bu konuda cıngar çıkardın mı bilmiyorum, aile yapını da bilmiyorum ama tavrını koy. anladığım kadarıyla 83lüsün. sanki evde kalmış muamelesi yapılması hiç hoş değil. millet 35inden sonra bile evleniyor. bir şekilde tepkini göstermezsen bu konuda üzerine gelmeye devam edeceklerdir diye düşünüyorum.

Bir laf vardır bilmiyorum biliyor musun " gecenin en karanlık anı, şafak sökmeden önceki andır". bir kere dip yapmadan yukarı çıkılmıyor. Sen de dip yaptığını düşündüğüne göre, yukarı çıkmanın vaktidir.
 
senin tek sorunun kendine güvenin olmaması buda yanlış yetiştirme tarzından kaynaklanıyor ne yazıkki aileler çocuklarını koruma güdüsüyle çok fazla üstüne düşüyor ve sonuçta kendine güvensiz tek başına ayakta durmaktan korkan ve bu yüzden de hayatta zorlanan gençler ortaya çıkıyor hayatta hep başarısız olduğunu söylüyorsun çünkü kendine güvenin yok hata yapmaktan korkuyorsun bilinçaltında hep tek başına bir iş yapamam ve başarısız olurum düşüncesi var kendini bu şekilde şartladığın için gerçekleşiyor sorunu çocukluktan kaynaklandığı için tavsiyem profosyonel bir yardım alman kendine güvenin geldikçe hayatta daha başarılı olduğunu göreceksin
 
en sorunlu yaşlar yirmili yaşlar ve okuldan mezun olduktan sonraki yaşlar

zaten ya iş bulup çalışacaksın yada yeterince başarılı olmayacaksın

ama sanırım biraz senin sabırla alakalı eksik yönlerin var sabırsızlık insanı pek

başarılı kılmıyor o yönünü biraz gelişitirmen gerekir :kahve:
 
Allah'a sığın ve O'ndan iste. hem deşarj olacaksın hemde huzur bulacaksın. sana tek tavsiyem budur.

ben de tamamen ve aynen senn durumundaydım.ailem yüzünden özgüvenim hiçyoktu.kendimi o kadar değersiz hissediyordum ki. şimdi çok mutluyum Allah'a şükür.evliyim,mesleğim var çalışmasam da.ikinci oğluma hamileyim. hayata birşeyler katabildiğmi biliyorum. ha hayatta eksiklikler her zaman olur,yanlışlar da. ama önemli olan sen kendine yetebiliyor musun? doyuyor musun? tatmin oluyor musun? güvenle ve gülümseyerek adım atıyor musun? bunlar önemli bence.seni doyuracak şey iç tatmin.
 
kızlar ne guzel yazmışsınız okurken aglıycaktım yine,
şimdi de aglamamak ıcın zor tutuyorum kendımı,

annem hala gelmiş bak o kız evlenıyor nasıl başarabiliyor dıyor, bilmyorum ki kaderidir belki ya da belki onu kabul eden biriyle evlenicektir veya gercekten sevmıyor olabilir bilemiyorum. yani dünyanın yarısı evli hepsini kıskanamam ki
ben düşünüyorum son işimden kendımı attırsaydım simdi işsizlik maaşım olurdu, evlenip bosansaydım ailemle yaşarken ssksız olmazdım sskm olurdu buda hem başarısızlık olurdu hem de aslında bu açıdan bir başarı,
okul okudum canım ders calısmak ıstemıyor olabilir başaramıycak gıbı gorebilirim ama kpss calısabilirim oldugu kadar derim o olmazsa össye gırer yenı bır okul okurum belki ögretmen ya da eczacı olurum veya baska bır okulda sansımı denemiş olurum ögrencı olurum en kötü halde, yenıden okuyorum derım,
şu an evlensem normal maasla evını gecınren bır adamla olsam bu da benım ıcın kurtulus olmazdı belkı,
amacım hıc oyle bır sey olmadı hep aılem oku calıs basarılı bır kadın ol dedı bunu başaramıyorum belkı şansım yaver gıtmedı,
aynı dalda ılerlemedım turlu işler denedim mağazacılık muhasebe sekreterlik telefondaarama yetkılısı falan, belkı tek dalda tutunsaydım sımdı işte o başarıyı görürdüm, ya da belkı dedıgınız gıbı budur benım başarım belkı en ıyılerı denedım de şu an olabileceğim en ıyı yerde mıyım
her şey bır yana ıyı bır seyler yapmalıyım sanırım.
iktısat fakültesı okudum ben kızlar, belkı bunu okumasam liseden sonra işe atılsam yıne aynıları gelıcektı başıma ve dıyecektım ki keşke üni okusaydıum. belkı de evlenıp bosanacak yıne şu an aynı durumda olacaktım belkı kaderım yolunu degıstırıp bana mutluluklar gösterecektır,
özguvenım sıfırın altında ama, süreklı aılem benı aşağılıyorken yüksek tutmam ancak bır yalandan ibaret oluyor. yani evdeki akşamki konumuz bile ceyızlerımı hangı parayla alabileceğimiz ama zaten evleneceğim birinin olmaması ve işsiz olmam. bir işe yaramıyor sekılde evde oturmam :(
neyse sonra konusurum daha aglayasım geldı gene. iyi bır seyler düşünmelıyım haklısınız.

annene söyle ben 36 yaşında evlendim ve çok mutluyum.eşimle de 35 yaşımda tanıştım. 28 yaşında insan evlenemiycek miyim die bir bunalım yaşıyor. o dönemde benim annem de beni isteyen bi çocukla evlenmem konusunda ısrar etmişti hatırlıyorum. onlar da panik oluyorlar.ama ben karşı çıktım senin istediğin insanla evlenemem dedim iyi ki de evlenmemişim şu an maşallah eşimle çok iyiyiz.herşey evlenmek değil ayrıca.çeyiz dediğin şey bi şekilde taksitle alınıp ödeniyor.sen biran önce yeni bir işe gir ve arkadaş edin. 27 yaşında bir kadın sürekli annesi babasıyla gezer ve evde oturursa tabiki bunalıma girer.senin kendi hayatını kurman lazım. onun için de evde oturup bunalıma gireceğine gazeteyi aç iş ara çaba göster.bir arkadaşım depresyon tembellerin işi demişti. allah daha büyük dert vermesin. bugün yok yere gözyaşlarını akıtıyorsun yarın allah korusun ciddi bir sebep olsa napacaksın.insanlar nelerle uğraşıyor yine de bırakmıyor hayatı. onları örnek al ve toparlan. biraz sert yazdım kusura bakma. ama silkelenmek lazım canım.hayat çok kıısa.
 
sanki bir hayat yaşıyorum ama çocukluğumdan beri hep hatalar yapmışım gibi geliyor,
mesela üniversıteyı sehır ıcınde yazmıs olmam ya da hep aılemle yasamam veya
okuldan sonra da sehır dışına cıkmamıs olmam,
ailemın sureklı evlenmem ıcın yaptıgı baskı sonucu asla evlenemıyor olmam
cunku her zaman bırılerı evlenmem gerekır ama evlenemıyen bır embesılmısım gıbı davranıyor her zaman gec kalmısım gıbı,
işlere gırıp cıkıyorum ama hep yanlış yapıyorum hep yanlış işe gırıyor ve zaten beceremıyorum, evde oturuyorum ıstedıklerı gıbı ama aslında ıstedıklerı bu degılmiş gıbı,
ve tum her seyın suclusu sadece ben oluyorum herkes bunu dıyor sen basarızsın nadya
her zaman basarısız oldun
geldın 27 yasına,28 de oluyorsun saklama evde ev kadını degılsın ögrencı degılsın evlı degılsın ev kızısın bır işe yaramayan, içimdekı ses bıle aynını dıyor ve bır yerlerde hata yaptım ki hep bunlar basıma geldı, hayat degıl bu hataları yapan hep bendim,

kücükken tek basıma gezmeme dışarı cıkmama ızın verılmedı, ızın verdıklerınde de hep hata yaptım, hep ablam abım olucaktı basımda onlar da benle gezmek ıstemedı, aılem hala bıle aılem gezdırıyor cunku kocam yok bunun yanı sıra işe gırsem de calısamayan basaramayn bırıyım cunku aptalım. :sinifsinif: hatayı belkı dogmakla yaptım

bnece cok yanlis dudunuyorsun tatlim bizde bir cok hata yapiyoruz hatalarin kiyisindan donuyoruz hayat bu herkes hata yapar ama dogruyu bulamak icinde ugrasmak gerekir boyle kendini kouyu vermek olamaz hadi bakalim silkelen ve kendine gel hayatokadar kisaki her anini degerlendirmelisin
 
canım bence önce kendine güven...sonuçta hepimiz ortalama insan zekasındayız kimse kimseden aptal değil...sadece içinde bulunduğumuz durumlar bize böyle hissettiyorr
çok güzel özgüvenle kendine güvenmeyi öğrenmekle ilgili kitaplar var onları oku gerçekten işe yarar...sonra da hayatını yavaş yavaş değiştirmeye başla.eğer çalışmıyorsan başka şeylerle ilgilen.kurslara git sevdiğin ilgini çeken bişeye karar ver ve ona yönel...değişiceksin gör bak.çok hoş kurslar var çeveremde giden çok insan var.bişeyleri başardığını görmeden kendine güvenmeyi öğrenemezsin...müzik dinle bazen bir şarkı bile beni motive etmeye yada kendimi o gün iyi hissetmeme yetebiliyor...hayatını karartma herşey senin elinde evlenip evlenememek de kısmet bi yerde herşey güzel olur inşallah...
 
canım bence biraz düşün okuduğum kadarıyla iktisat bitimiş üniv mezunusun birşeyi başaramıyorum deme ne mutlu bak,ailene gelince üzerlerine yaptığı baskılardan bu hale gelmişin ,
birgün herkes evlenicek kimse böyle bekar kalmıyor hayırlı talibin çıkınca niye olmasın, evlenenlere özenme sen önce hayatını kurtar bir işe gir ve işinde kalıcı ol bak üzerindeki baskıda kalkıcak kendine güveninde gelecek.sevgiyle kal....
 
ben anlamıyorum evde it muamelesi görüyorum hani işyerınde kapı önüne bağlarsınız arada kemik atarsınız su bulursa içer bazen suyu da uzağa koyarsınız da içemez ya öyle,
evde bu muameleyi görürken zaten artık bu muameleyi görme evlen git diyorlar
iş bulunca asla beğenmiyorlar beğenseler sen yapamazsın yine atılırsın hahaha alışkınız diyorlar
güzel şeyler demiyor değiller,

bunun yanında ben mi sorunluyum erkek arkadaşım mı bilemiyorum arada beni aramayıveriyor,
ben de buna karşın iki hafta ulaştırmadım kendime, e sımdı o da bana aynını yapıyor, seviyor göya planları var ama asla gerçeğe taşınmıyor bu planlar. ama bir yandan da bir o kadar gerçek gibi.
dün ayrılalım dedim belki ayrılır da ben de yeniden yoluma bakarım ayrılmazsa da bilmiyorum.

normalde erkek arkadaşım bile yoktu, arada gelip geçen tipler işte, kimse kalıcı olmuyor bende.

dediğiniz güven geliştirme yazılarını okudum netten öğlen, iyi geldiler biraz.
 
iyi de arkadasım hangı anne baba çocuğuna 'it' muamelesi yapar ki ?
bak ne güzel okutmuşlar seni.bence senin içinde bulunduğun güvensizlikten kurtulman gerekiyo
ailemiz hepimizin iyiliğine konuşur yetiştirmişler okutmuşlar seni bu yaşına kadar ne kadar anlayışsız davransalar da bu tarz konusman hele ki internet sitesinde bunca insanın içinde konuşman bana hiç doğru gelmedi.
madem öyle iş bul kendine çalış kendı paranı kazan o zaman sesleride çıkmaz işini mi beğenmiyorlar ? beğenmesinler sen o işte başarılı ol bak bakalım sonradan senle övünmüyolarmı
evlilik konusunda hemen hemen hepimizin annesi yapar evlen kısmetini göreyim diye ama bunun zamanı olduğunu beklemen gerektiğinide uygun bir dille anlatabilirsin
erkek arkadasına ayrılalım demişsin belki mesaj atmaz yoluma bakarım faln demişsin
sen niye baskalarının fikirlerine göre yoluna bakacakmışsın ?
önce bi silkelen iyice düşün bence
sonrada kararını ver hayatımı nası düzene sokarım diye.
 
sanki bir hayat yaşıyorum ama çocukluğumdan beri hep hatalar yapmışım gibi geliyor,
mesela üniversıteyı sehır ıcınde yazmıs olmam ya da hep aılemle yasamam veya
okuldan sonra da sehır dışına cıkmamıs olmam,
ailemın sureklı evlenmem ıcın yaptıgı baskı sonucu asla evlenemıyor olmam
cunku her zaman bırılerı evlenmem gerekır ama evlenemıyen bır embesılmısım gıbı davranıyor her zaman gec kalmısım gıbı,
işlere gırıp cıkıyorum ama hep yanlış yapıyorum hep yanlış işe gırıyor ve zaten beceremıyorum, evde oturuyorum ıstedıklerı gıbı ama aslında ıstedıklerı bu degılmiş gıbı,
ve tum her seyın suclusu sadece ben oluyorum herkes bunu dıyor sen basarızsın nadya
her zaman basarısız oldun
geldın 27 yasına,28 de oluyorsun saklama evde ev kadını degılsın ögrencı degılsın evlı degılsın ev kızısın bır işe yaramayan, içimdekı ses bıle aynını dıyor ve bır yerlerde hata yaptım ki hep bunlar basıma geldı, hayat degıl bu hataları yapan hep bendim,

kücükken tek basıma gezmeme dışarı cıkmama ızın verılmedı, ızın verdıklerınde de hep hata yaptım, hep ablam abım olucaktı basımda onlar da benle gezmek ıstemedı, aılem hala bıle aılem gezdırıyor cunku kocam yok bunun yanı sıra işe gırsem de calısamayan basaramayn bırıyım cunku aptalım. :sinifsinif: hatayı belkı dogmakla yaptım

canım sen bu sitede bile herkese sataşarak ne kadar sorunlu bir insan olduğunu gösteriyorsun. sana en yakın zamanda psikolojik bir tedavi öneriyorum.
 
Sanki benim ruh halimi anlatmis gibisin...
Bende yüksek okul mezunuyum ve suan evde oturuyorum...
Cok is aramama ragmen bulamadim...
Ev karisi degil ev kizi oldum cikdim...
Diplomali ev kizi...
Ben bu günler icin okumadim...
Bilseydim böyle olacagini hic okumazdim...
2008 mezunuyum 2010 a girecegiz hala evi bekliyorum...
Yemek yap camasir yika bulasik yika...
Bunun icinmi bu kadar cok emek verdim diyorum...
Neden kimse beni ise almiyor...
Cokmu beceriksizim ise yaramayan biriyim acaba...
Kendimi cok kötü hissediyorum...
Sürekli insanlar soruyor noldu napiyorsun is buldunmu...
Biktim artik bu sorulardan insanlarin bana aciyormus gibi bakmasindan...
Kendimi ezik ise yaramaz bir insan olarak görüyorum...
Piskolojim cok bozuk...
Bu yüzden sürekli cevremdeki insanlara catasiyorum aileme sevgilime...
COK KÖTÜYÜM COOKK...
 
Back
X