- 3 Ağustos 2025
- 43
- 41
- 3
- 23
- Konu Sahibi ichheissecici
-
- #21
cok tesekkur ederim umarim bir an once iyilesirim40 yıllık evlilik değil sonuçta böyle iğrenç zihniyetli birinden kurtulduğun için şükretmelisin. Umarım çok daha güzel bir ilişkide bulursun kendini
Ben degil ama bir arkadasimiz böyle hasta ruhlu bir heriften kacti, en onemli icraati telefon numarasini degistirip sirra kadem basmak oldu, kimse yerini yurdunu bilemedi uzun zaman. Evlenip coluk cocuga karistiktan sonra instagram uzerinden sahte bi hesapla hepimize ulasip iyi olduğunu bildirdi. Sonra o manyak eski sevgilisi bulur diye o hesabida kapadi, ara sira gizli numaradan ariyor konusuyoruz, ara ara sahte sosyal medya hesaplarindan çocuklarıyla videolar fotolar atiyor iyi oldugunu biliyoruz ama asla uzatmiyor sohbeti.Günlerdir ne yazsam, nasıl başlasam diye düşünüyorum. İçimde biriktirdiğim şeyler artık taşıyor ama anlatacak kimsem yok. Belki buradaki bazı insanlar benden daha tecrübeli, daha dayanıklı… O yüzden size anlatmak istedim. Sadece bir çift anlayışlı söz, bir yön, bir fikir arıyorum.
Yaklaşık 1.5 ay önce iki yıllık bir ilişkim sona erdi. Aynı evde yaşıyorduk. Dışarıdan bakıldığında sıradan bir ayrılık gibi görünebilir ama yaşadıklarımın ağırlığını kelimelere dökmek zor.
İlişkinin başında beni beğenerek seçen insan, zamanla dış görünüşümden saç rengime, giydiğim kıyafete kadar her şeyi eleştirmeye başladı. İçinde beni güzel bulduğu kıyafetleri daha sonra giymemi istemezdi. “Çok dikkat çekiyorsun” derdi. Saçımı beğenmezdi, “görüntün artık sıkıcı” derdi. Sadece onun onayladığı gibi görünmek için saçımı defalarca boyattım, dolabımı baştan aşağı değiştirdim. Kendim olmaktan uzaklaştım, sırf huzur olsun diye.
Evimizin yanındaki markete bile şortla indiğim için tartışmalar çıkardı. Eve farklı bir marka yoğurt ya da içecek alsam, “Eve birini mi aldın?” diye suçlamalarla karşılaşırdım. Sürekli bir sorgu, kontrol, baskı hali… Hatta bir noktada eve kamera takmak istedi. Gece işe gittiğinde ikinci telefonunu ses kaydı açık bir şekilde evde bırakırdı, sırf beni dinlemek için. Bunu da saklamaz, açık açık söylerdi. Gizliliğim, alanım, kişiliğim—hepsi tehlikedeydi.
Hiçbir zaman kendini sorgulamadı. Ne yaparsa yapsın haklıydı. Instagram’da başka kadınlarla yazışırken yakaladığımda mesajları silerdi, ben tepki verince suçlu ben olurdum. “Sen kötü niyetlisin” derdi. Bir keresinde tartışma sırasında bana tokat attı. O dönem bir hafta ayrıldık; o kısa sürede hemen başkasını hayatına aldı, biriyle sevgili oldu. Evimizi, içinde hâlâ eşyalarım dururken günlük kiraya verdi.
Sonra tekrar barıştık. Ama bu kez tamamen bitti. Ben kendimi, bu ihtimali, bu zehri tamamen hayatımdan çıkarabilmek için şehri terk ettim. Taşındım. Kaçtım demek belki daha doğru. Ama o hâlâ peşimi bırakmadı.
Sürekli arkamdan konuşuyor, ortak tanıdıklarımıza beni kötü gösteriyor. “Cici şöyle yaptı, ona güvenme, yerinde olsam uzak dururdum” diyerek arkadaşlarımın aklını çeliyor, beni yalnızlaştırmaya çalışıyor. Aramı açıyor insanlarla.
Ben 1.5 aydır tamamen sessizim. Ne yaptıysa, ne söylediyse sustum. Çünkü biliyorum ki narsist birine verilebilecek en güçlü tepki, hiç tepki vermemek. Ama bu da kolay değil. Çünkü ben çok yorgunum. Ruhen, bedenen, zihnen… Her anlamda tükenmiş hissediyorum.
Bir de ITP hastasıyım. Ciddi bir kan hastalığı. Yıllardır tedavi görüyorum. Onu en hassas yerlerimden haberdar etmiştim ama şimdi bu hastalığımı bile kullanarak başkalarına “Bak ben onun için neler yaptım, kıymet bilmedi” diye kendini acındırıyor. Ailemle ilgili sırlarımı bile anlatmış insanlara. Bu kadar da düştü.
Ayrılıktan sadece 5 gün sonra eve başka birini almış. O kıza benim evde bıraktığım kıyafetleri giydirmiş, birlikte taktığımız çift bilekliğimizi ona vermiş. O sahneleri hayal etmek bile içimi acıtıyor. Aslında daha hem ilișkideyken hem bittikten sonra yaptığı çok şey var ama zaten yeterince uzun oldu yazı
Şimdi yavaş yavaş yeniden kurmaya çalışıyorum kendimi. Parça parça toplayıp bir araya getirmeye çalışıyorum ama zor.
Siz böyle bir ilişkiden çıktıysanız… Kendinizi nasıl geri kazandınız? İçinizdeki sesi nasıl yeniden duymaya başladınız? Buraya kadar okuduysanız çok teşekkür ederim
kurbanindan haber almak icin her turlu pisligi yapiyorlar herkese kesinlikle. ben tum arkadaslarima tembihledim nerede yasadigimi naptigimi asla bilmesin beni öldü kabul edin dedim. gercekten o kadar zor ki kurtulmak her sekilde ucu size dokunacak bir pislik yapiyorlar arkadasiniza cok uzuldum umarim cok mutlu bir hayati olur o pislikten uzaktaBen degil ama bir arkadasimiz böyle hasta ruhlu bir heriften kacti, en onemli icraati telefon numarasini degistirip sirra kadem basmak oldu, kimse yerini yurdunu bilemedi uzun zaman. Evlenip coluk cocuga karistiktan sonra instagram uzerinden sahte bi hesapla hepimize ulasip iyi olduğunu bildirdi. Sonra o manyak eski sevgilisi bulur diye o hesabida kapadi, ara sira gizli numaradan ariyor konusuyoruz, ara ara sahte sosyal medya hesaplarindan çocuklarıyla videolar fotolar atiyor iyi oldugunu biliyoruz ama asla uzatmiyor sohbeti.
Yazik kizcagiz yaklasik 2017'den bu yana sakli bi hayat yasiyor ama en azindan huzuru kaçmıyor, eski sevgilisi eli kolu uzun bi tip oldugu icin boyle bir hayat surmek zorunda.
Hatta bu manyak eski sevgilisi benim ve bir kiz arkadasimizin daha evliligini tehlikeye atacak iftiralarda dahi bulundu kizin yerini ogrenmek icin.
Sizede boyle ailenizin hayatinizdan emin oldugu gizli bir hayat sürmenizi oneririm eger anlattiginiz kadar urkutucu biriyse.
Çok geçmiş olsun kurtulmuşsunuz. Kime ne anlattığını da umursamayın insanlara sizin hakkınızda bir şeyler anlatıyorsa kendi karaktersizliğini sergiliyor karşısındaki insan g. Zekalı olmasa anlar zaten dert edicek mesele değil. Bol bol nefes alın ohh bee kurtuldum diyinGünlerdir ne yazsam, nasıl başlasam diye düşünüyorum. İçimde biriktirdiğim şeyler artık taşıyor ama anlatacak kimsem yok. Belki buradaki bazı insanlar benden daha tecrübeli, daha dayanıklı… O yüzden size anlatmak istedim. Sadece bir çift anlayışlı söz, bir yön, bir fikir arıyorum.
Yaklaşık 1.5 ay önce iki yıllık bir ilişkim sona erdi. Aynı evde yaşıyorduk. Dışarıdan bakıldığında sıradan bir ayrılık gibi görünebilir ama yaşadıklarımın ağırlığını kelimelere dökmek zor.
İlişkinin başında beni beğenerek seçen insan, zamanla dış görünüşümden saç rengime, giydiğim kıyafete kadar her şeyi eleştirmeye başladı. İçinde beni güzel bulduğu kıyafetleri daha sonra giymemi istemezdi. “Çok dikkat çekiyorsun” derdi. Saçımı beğenmezdi, “görüntün artık sıkıcı” derdi. Sadece onun onayladığı gibi görünmek için saçımı defalarca boyattım, dolabımı baştan aşağı değiştirdim. Kendim olmaktan uzaklaştım, sırf huzur olsun diye.
Evimizin yanındaki markete bile şortla indiğim için tartışmalar çıkardı. Eve farklı bir marka yoğurt ya da içecek alsam, “Eve birini mi aldın?” diye suçlamalarla karşılaşırdım. Sürekli bir sorgu, kontrol, baskı hali… Hatta bir noktada eve kamera takmak istedi. Gece işe gittiğinde ikinci telefonunu ses kaydı açık bir şekilde evde bırakırdı, sırf beni dinlemek için. Bunu da saklamaz, açık açık söylerdi. Gizliliğim, alanım, kişiliğim—hepsi tehlikedeydi.
Hiçbir zaman kendini sorgulamadı. Ne yaparsa yapsın haklıydı. Instagram’da başka kadınlarla yazışırken yakaladığımda mesajları silerdi, ben tepki verince suçlu ben olurdum. “Sen kötü niyetlisin” derdi. Bir keresinde tartışma sırasında bana tokat attı. O dönem bir hafta ayrıldık; o kısa sürede hemen başkasını hayatına aldı, biriyle sevgili oldu. Evimizi, içinde hâlâ eşyalarım dururken günlük kiraya verdi.
Sonra tekrar barıştık. Ama bu kez tamamen bitti. Ben kendimi, bu ihtimali, bu zehri tamamen hayatımdan çıkarabilmek için şehri terk ettim. Taşındım. Kaçtım demek belki daha doğru. Ama o hâlâ peşimi bırakmadı.
Sürekli arkamdan konuşuyor, ortak tanıdıklarımıza beni kötü gösteriyor. “Cici şöyle yaptı, ona güvenme, yerinde olsam uzak dururdum” diyerek arkadaşlarımın aklını çeliyor, beni yalnızlaştırmaya çalışıyor. Aramı açıyor insanlarla.
Ben 1.5 aydır tamamen sessizim. Ne yaptıysa, ne söylediyse sustum. Çünkü biliyorum ki narsist birine verilebilecek en güçlü tepki, hiç tepki vermemek. Ama bu da kolay değil. Çünkü ben çok yorgunum. Ruhen, bedenen, zihnen… Her anlamda tükenmiş hissediyorum.
Bir de ITP hastasıyım. Ciddi bir kan hastalığı. Yıllardır tedavi görüyorum. Onu en hassas yerlerimden haberdar etmiştim ama şimdi bu hastalığımı bile kullanarak başkalarına “Bak ben onun için neler yaptım, kıymet bilmedi” diye kendini acındırıyor. Ailemle ilgili sırlarımı bile anlatmış insanlara. Bu kadar da düştü.
Ayrılıktan sadece 5 gün sonra eve başka birini almış. O kıza benim evde bıraktığım kıyafetleri giydirmiş, birlikte taktığımız çift bilekliğimizi ona vermiş. O sahneleri hayal etmek bile içimi acıtıyor. Aslında daha hem ilișkideyken hem bittikten sonra yaptığı çok şey var ama zaten yeterince uzun oldu yazı
Şimdi yavaş yavaş yeniden kurmaya çalışıyorum kendimi. Parça parça toplayıp bir araya getirmeye çalışıyorum ama zor.
Siz böyle bir ilişkiden çıktıysanız… Kendinizi nasıl geri kazandınız? İçinizdeki sesi nasıl yeniden duymaya başladınız? Buraya kadar okuduysanız çok teşekkür ederim
Tembihlemeniz bir noktadan sonra yetmeyebilir, kendinizi yok etmeniz en sagliklisi aslinda, sadece aileniz bilsin yerinizi yurdunuzu.kurbanindan haber almak icin her turlu pisligi yapiyorlar herkese kesinlikle. ben tum arkadaslarima tembihledim nerede yasadigimi naptigimi asla bilmesin beni öldü kabul edin dedim. gercekten o kadar zor ki kurtulmak her sekilde ucu size dokunacak bir pislik yapiyorlar arkadasiniza cok uzuldum umarim cok mutlu bir hayati olur o pislikten uzakta
seni anliyorum kolay kolay düzelemezsin zamanini alicak tekrardan kendini kazanmam baska sehire tasinmissin orda yeni arkadaslar edin kendine ,onunda sana ulasamamasini sagla , yeni ugraslar bul mutlu olmaya calis en oneminlisi olan herseyi kabullen ilk adim kabullenebilmekten geciyor, eski arkadaslarina gelirse o adamin laflarina inanlarla konusmayi kes inanmayip senin arknda duranlarla yoluna devam et, cok arkadasa ihtiyacin yok az insan cok huzurGünlerdir ne yazsam, nasıl başlasam diye düşünüyorum. İçimde biriktirdiğim şeyler artık taşıyor ama anlatacak kimsem yok. Belki buradaki bazı insanlar benden daha tecrübeli, daha dayanıklı… O yüzden size anlatmak istedim. Sadece bir çift anlayışlı söz, bir yön, bir fikir arıyorum.
Yaklaşık 1.5 ay önce iki yıllık bir ilişkim sona erdi. Aynı evde yaşıyorduk. Dışarıdan bakıldığında sıradan bir ayrılık gibi görünebilir ama yaşadıklarımın ağırlığını kelimelere dökmek zor.
İlişkinin başında beni beğenerek seçen insan, zamanla dış görünüşümden saç rengime, giydiğim kıyafete kadar her şeyi eleştirmeye başladı. İçinde beni güzel bulduğu kıyafetleri daha sonra giymemi istemezdi. “Çok dikkat çekiyorsun” derdi. Saçımı beğenmezdi, “görüntün artık sıkıcı” derdi. Sadece onun onayladığı gibi görünmek için saçımı defalarca boyattım, dolabımı baştan aşağı değiştirdim. Kendim olmaktan uzaklaştım, sırf huzur olsun diye.
Evimizin yanındaki markete bile şortla indiğim için tartışmalar çıkardı. Eve farklı bir marka yoğurt ya da içecek alsam, “Eve birini mi aldın?” diye suçlamalarla karşılaşırdım. Sürekli bir sorgu, kontrol, baskı hali… Hatta bir noktada eve kamera takmak istedi. Gece işe gittiğinde ikinci telefonunu ses kaydı açık bir şekilde evde bırakırdı, sırf beni dinlemek için. Bunu da saklamaz, açık açık söylerdi. Gizliliğim, alanım, kişiliğim—hepsi tehlikedeydi.
Hiçbir zaman kendini sorgulamadı. Ne yaparsa yapsın haklıydı. Instagram’da başka kadınlarla yazışırken yakaladığımda mesajları silerdi, ben tepki verince suçlu ben olurdum. “Sen kötü niyetlisin” derdi. Bir keresinde tartışma sırasında bana tokat attı. O dönem bir hafta ayrıldık; o kısa sürede hemen başkasını hayatına aldı, biriyle sevgili oldu. Evimizi, içinde hâlâ eşyalarım dururken günlük kiraya verdi.
Sonra tekrar barıştık. Ama bu kez tamamen bitti. Ben kendimi, bu ihtimali, bu zehri tamamen hayatımdan çıkarabilmek için şehri terk ettim. Taşındım. Kaçtım demek belki daha doğru. Ama o hâlâ peşimi bırakmadı.
Sürekli arkamdan konuşuyor, ortak tanıdıklarımıza beni kötü gösteriyor. “Cici şöyle yaptı, ona güvenme, yerinde olsam uzak dururdum” diyerek arkadaşlarımın aklını çeliyor, beni yalnızlaştırmaya çalışıyor. Aramı açıyor insanlarla.
Ben 1.5 aydır tamamen sessizim. Ne yaptıysa, ne söylediyse sustum. Çünkü biliyorum ki narsist birine verilebilecek en güçlü tepki, hiç tepki vermemek. Ama bu da kolay değil. Çünkü ben çok yorgunum. Ruhen, bedenen, zihnen… Her anlamda tükenmiş hissediyorum.
Bir de ITP hastasıyım. Ciddi bir kan hastalığı. Yıllardır tedavi görüyorum. Onu en hassas yerlerimden haberdar etmiştim ama şimdi bu hastalığımı bile kullanarak başkalarına “Bak ben onun için neler yaptım, kıymet bilmedi” diye kendini acındırıyor. Ailemle ilgili sırlarımı bile anlatmış insanlara. Bu kadar da düştü.
Ayrılıktan sadece 5 gün sonra eve başka birini almış. O kıza benim evde bıraktığım kıyafetleri giydirmiş, birlikte taktığımız çift bilekliğimizi ona vermiş. O sahneleri hayal etmek bile içimi acıtıyor. Aslında daha hem ilișkideyken hem bittikten sonra yaptığı çok şey var ama zaten yeterince uzun oldu yazı
Şimdi yavaş yavaş yeniden kurmaya çalışıyorum kendimi. Parça parça toplayıp bir araya getirmeye çalışıyorum ama zor.
Siz böyle bir ilişkiden çıktıysanız… Kendinizi nasıl geri kazandınız? İçinizdeki sesi nasıl yeniden duymaya başladınız? Buraya kadar okuduysanız çok teşekkür ederim
haklisiniz kimse onun baskilarina uzun sure dayanamaz belki de en sagliklisi uzun sure her yerden yok olmakTembihlemeniz bir noktadan sonra yetmeyebilir, kendinizi yok etmeniz en sagliklisi aslinda, sadece aileniz bilsin yerinizi yurdunuzu.
Bir arkadasinizin baskiya dayanamayip yeni telefonunuzu vermeyeceğinin garantisi yok cunku.
Tesekkur ediyorum bu arada arkadasim epey mutlu gorunuyor
hicbir sucum yokken herkesin gozunde kotu ben oldugum icin cok uzuluyorum ama dediginiz gibi beni taniyanlar zaten onun lafina inanmamali… hatta dinlememeliydi hic tesekkur ederim yorumunuz icinseni anliyorum kolay kolay düzelemezsin zamanini alicak tekrardan kendini kazanmam baska sehire tasinmissin orda yeni arkadaslar edin kendine ,onunda sana ulasamamasini sagla , yeni ugraslar bul mutlu olmaya calis en oneminlisi olan herseyi kabullen ilk adim kabullenebilmekten geciyor, eski arkadaslarina gelirse o adamin laflarina inanlarla konusmayi kes inanmayip senin arknda duranlarla yoluna devam et, cok arkadasa ihtiyacin yok az insan cok huzur
Kuzenim aracılığıyla biriyle tanıştım güya çok iyi efendi biriydi. Eski sevgilimden ayrıldığım dönem kuzenimin ısrarıyla kafan dağılır düşüncesiyle konuştum. Burda anlatmadığım şeylerde var tanınmak istemiyorum.Uzak mesafeydi ve iğrenç biriydi uzun süre boyunca konuşmadık zatten bişeyler oldu ve ayrıldım. Geçen yıldan beri beni rahatsız ediyor akrabalarıma ulaşmaya çalışıyor takip ettiğim hesapları kopyalayıp onlar adına hesap açıyor. Hesaplarımı dondurdum etrafımda kim varsa saplantılı şekilde onları da takip ettiği için. Az da olsa şanslıyım yüz yüze gelmedik aynı şehirde değiliz. Hayatımda hiç bu kadar diken üstünde olmamıştım. Mallesef ortalık manyak insanlarla dolu. Umarım ikimizde gerçekten kurtuluruz.Günlerdir ne yazsam, nasıl başlasam diye düşünüyorum. İçimde biriktirdiğim şeyler artık taşıyor ama anlatacak kimsem yok. Belki buradaki bazı insanlar benden daha tecrübeli, daha dayanıklı… O yüzden size anlatmak istedim. Sadece bir çift anlayışlı söz, bir yön, bir fikir arıyorum.
Yaklaşık 1.5 ay önce iki yıllık bir ilişkim sona erdi. Aynı evde yaşıyorduk. Dışarıdan bakıldığında sıradan bir ayrılık gibi görünebilir ama yaşadıklarımın ağırlığını kelimelere dökmek zor.
İlişkinin başında beni beğenerek seçen insan, zamanla dış görünüşümden saç rengime, giydiğim kıyafete kadar her şeyi eleştirmeye başladı. İçinde beni güzel bulduğu kıyafetleri daha sonra giymemi istemezdi. “Çok dikkat çekiyorsun” derdi. Saçımı beğenmezdi, “görüntün artık sıkıcı” derdi. Sadece onun onayladığı gibi görünmek için saçımı defalarca boyattım, dolabımı baştan aşağı değiştirdim. Kendim olmaktan uzaklaştım, sırf huzur olsun diye.
Evimizin yanındaki markete bile şortla indiğim için tartışmalar çıkardı. Eve farklı bir marka yoğurt ya da içecek alsam, “Eve birini mi aldın?” diye suçlamalarla karşılaşırdım. Sürekli bir sorgu, kontrol, baskı hali… Hatta bir noktada eve kamera takmak istedi. Gece işe gittiğinde ikinci telefonunu ses kaydı açık bir şekilde evde bırakırdı, sırf beni dinlemek için. Bunu da saklamaz, açık açık söylerdi. Gizliliğim, alanım, kişiliğim—hepsi tehlikedeydi.
Hiçbir zaman kendini sorgulamadı. Ne yaparsa yapsın haklıydı. Instagram’da başka kadınlarla yazışırken yakaladığımda mesajları silerdi, ben tepki verince suçlu ben olurdum. “Sen kötü niyetlisin” derdi. Bir keresinde tartışma sırasında bana tokat attı. O dönem bir hafta ayrıldık; o kısa sürede hemen başkasını hayatına aldı, biriyle sevgili oldu. Evimizi, içinde hâlâ eşyalarım dururken günlük kiraya verdi.
Sonra tekrar barıştık. Ama bu kez tamamen bitti. Ben kendimi, bu ihtimali, bu zehri tamamen hayatımdan çıkarabilmek için şehri terk ettim. Taşındım. Kaçtım demek belki daha doğru. Ama o hâlâ peşimi bırakmadı.
Sürekli arkamdan konuşuyor, ortak tanıdıklarımıza beni kötü gösteriyor. “Cici şöyle yaptı, ona güvenme, yerinde olsam uzak dururdum” diyerek arkadaşlarımın aklını çeliyor, beni yalnızlaştırmaya çalışıyor. Aramı açıyor insanlarla.
Ben 1.5 aydır tamamen sessizim. Ne yaptıysa, ne söylediyse sustum. Çünkü biliyorum ki narsist birine verilebilecek en güçlü tepki, hiç tepki vermemek. Ama bu da kolay değil. Çünkü ben çok yorgunum. Ruhen, bedenen, zihnen… Her anlamda tükenmiş hissediyorum.
Bir de ITP hastasıyım. Ciddi bir kan hastalığı. Yıllardır tedavi görüyorum. Onu en hassas yerlerimden haberdar etmiştim ama şimdi bu hastalığımı bile kullanarak başkalarına “Bak ben onun için neler yaptım, kıymet bilmedi” diye kendini acındırıyor. Ailemle ilgili sırlarımı bile anlatmış insanlara. Bu kadar da düştü.
Ayrılıktan sadece 5 gün sonra eve başka birini almış. O kıza benim evde bıraktığım kıyafetleri giydirmiş, birlikte taktığımız çift bilekliğimizi ona vermiş. O sahneleri hayal etmek bile içimi acıtıyor. Aslında daha hem ilișkideyken hem bittikten sonra yaptığı çok şey var ama zaten yeterince uzun oldu yazı
Şimdi yavaş yavaş yeniden kurmaya çalışıyorum kendimi. Parça parça toplayıp bir araya getirmeye çalışıyorum ama zor.
Siz böyle bir ilişkiden çıktıysanız… Kendinizi nasıl geri kazandınız? İçinizdeki sesi nasıl yeniden duymaya başladınız? Buraya kadar okuduysanız çok teşekkür ederim
Hakkinizda hayirlisini dilerim, umarim rahatlıkla kurtulabilirsiniz.haklisiniz kimse onun baskilarina uzun sure dayanamaz belki de en sagliklisi uzun sure her yerden yok olmaktesekkur ederim
sizden haber alamayinca siz bir tepki vermeyince gercekten kuduruyorlar. daha ne kadar igrenclesebilirler dedikce daha da igrenclesiyorlar. ben en yakin arkadaslarima bile yasadigim sehri korkudan soyleyemiyorum yalan soyluyorum. umarim bir an once siz de ben de kurtuluruz bu ruh hastalarindanKuzenim aracılığıyla biriyle tanıştım güya çok iyi efendi biriydi. Eski sevgilimden ayrıldığım dönem kuzenimin ısrarıyla kafan dağılır düşüncesiyle konuştum. Burda anlatmadığım şeylerde var tanınmak istemiyorum.Uzak mesafeydi ve iğrenç biriydi uzun süre boyunca konuşmadık zatten bişeyler oldu ve ayrıldım. Geçen yıldan beri beni rahatsız ediyor akrabalarıma ulaşmaya çalışıyor takip ettiğim hesapları kopyalayıp onlar adına hesap açıyor. Hesaplarımı dondurdum etrafımda kim varsa saplantılı şekilde onları da takip ettiği için. Az da olsa şanslıyım yüz yüze gelmedik aynı şehirde değiliz. Hayatımda hiç bu kadar diken üstünde olmamıştım. Mallesef ortalık manyak insanlarla dolu. Umarım ikimizde gerçekten kurtuluruz.
Seni o kadar iyi anlıyorum ki ben yüz yüze bile gelmedim ama resmen bana her ulaşmaya çalıştığında içim titriyor. Allah seni beni tüm kadınları bu tür adamların eline düşürmesin. İstediğin zaman yazabilirsin bana. Kendine çok iyi baksizden haber alamayinca siz bir tepki vermeyince gercekten kuduruyorlar. daha ne kadar igrenclesebilirler dedikce daha da igrenclesiyorlar. ben en yakin arkadaslarima bile yasadigim sehri korkudan soyleyemiyorum yalan soyluyorum. umarim bir an once siz de ben de kurtuluruz bu ruh hastalarindan
cok tesekkur ederim cok duygulandimSeni o kadar iyi anlıyorum ki ben yüz yüze bile gelmedim ama resmen bana her ulaşmaya çalıştığında içim titriyor. Allah seni beni tüm kadınları bu tür adamların eline düşürmesin. İstediğin zaman yazabilirsin bana. Kendine çok iyi bak
Pardon ilk ayrılıktan sonra neden barıştınız merak ettim ?Günlerdir ne yazsam, nasıl başlasam diye düşünüyorum. İçimde biriktirdiğim şeyler artık taşıyor ama anlatacak kimsem yok. Belki buradaki bazı insanlar benden daha tecrübeli, daha dayanıklı… O yüzden size anlatmak istedim. Sadece bir çift anlayışlı söz, bir yön, bir fikir arıyorum.
Yaklaşık 1.5 ay önce iki yıllık bir ilişkim sona erdi. Aynı evde yaşıyorduk. Dışarıdan bakıldığında sıradan bir ayrılık gibi görünebilir ama yaşadıklarımın ağırlığını kelimelere dökmek zor.
İlişkinin başında beni beğenerek seçen insan, zamanla dış görünüşümden saç rengime, giydiğim kıyafete kadar her şeyi eleştirmeye başladı. İçinde beni güzel bulduğu kıyafetleri daha sonra giymemi istemezdi. “Çok dikkat çekiyorsun” derdi. Saçımı beğenmezdi, “görüntün artık sıkıcı” derdi. Sadece onun onayladığı gibi görünmek için saçımı defalarca boyattım, dolabımı baştan aşağı değiştirdim. Kendim olmaktan uzaklaştım, sırf huzur olsun diye.
Evimizin yanındaki markete bile şortla indiğim için tartışmalar çıkardı. Eve farklı bir marka yoğurt ya da içecek alsam, “Eve birini mi aldın?” diye suçlamalarla karşılaşırdım. Sürekli bir sorgu, kontrol, baskı hali… Hatta bir noktada eve kamera takmak istedi. Gece işe gittiğinde ikinci telefonunu ses kaydı açık bir şekilde evde bırakırdı, sırf beni dinlemek için. Bunu da saklamaz, açık açık söylerdi. Gizliliğim, alanım, kişiliğim—hepsi tehlikedeydi.
Hiçbir zaman kendini sorgulamadı. Ne yaparsa yapsın haklıydı. Instagram’da başka kadınlarla yazışırken yakaladığımda mesajları silerdi, ben tepki verince suçlu ben olurdum. “Sen kötü niyetlisin” derdi. Bir keresinde tartışma sırasında bana tokat attı. O dönem bir hafta ayrıldık; o kısa sürede hemen başkasını hayatına aldı, biriyle sevgili oldu. Evimizi, içinde hâlâ eşyalarım dururken günlük kiraya verdi.
Sonra tekrar barıştık. Ama bu kez tamamen bitti. Ben kendimi, bu ihtimali, bu zehri tamamen hayatımdan çıkarabilmek için şehri terk ettim. Taşındım. Kaçtım demek belki daha doğru. Ama o hâlâ peşimi bırakmadı.
Sürekli arkamdan konuşuyor, ortak tanıdıklarımıza beni kötü gösteriyor. “Cici şöyle yaptı, ona güvenme, yerinde olsam uzak dururdum” diyerek arkadaşlarımın aklını çeliyor, beni yalnızlaştırmaya çalışıyor. Aramı açıyor insanlarla.
Ben 1.5 aydır tamamen sessizim. Ne yaptıysa, ne söylediyse sustum. Çünkü biliyorum ki narsist birine verilebilecek en güçlü tepki, hiç tepki vermemek. Ama bu da kolay değil. Çünkü ben çok yorgunum. Ruhen, bedenen, zihnen… Her anlamda tükenmiş hissediyorum.
Bir de ITP hastasıyım. Ciddi bir kan hastalığı. Yıllardır tedavi görüyorum. Onu en hassas yerlerimden haberdar etmiştim ama şimdi bu hastalığımı bile kullanarak başkalarına “Bak ben onun için neler yaptım, kıymet bilmedi” diye kendini acındırıyor. Ailemle ilgili sırlarımı bile anlatmış insanlara. Bu kadar da düştü.
Ayrılıktan sadece 5 gün sonra eve başka birini almış. O kıza benim evde bıraktığım kıyafetleri giydirmiş, birlikte taktığımız çift bilekliğimizi ona vermiş. O sahneleri hayal etmek bile içimi acıtıyor. Aslında daha hem ilișkideyken hem bittikten sonra yaptığı çok şey var ama zaten yeterince uzun oldu yazı
Şimdi yavaş yavaş yeniden kurmaya çalışıyorum kendimi. Parça parça toplayıp bir araya getirmeye çalışıyorum ama zor.
Siz böyle bir ilişkiden çıktıysanız… Kendinizi nasıl geri kazandınız? İçinizdeki sesi nasıl yeniden duymaya başladınız? Buraya kadar okuduysanız çok teşekkür ederim
Rica ederim. Olur bende yazarım :)))cok tesekkur ederim cok duygulandimsen de istedigin zaman yazabilirsin
geri zekali oldugum icin malesefPardon ilk ayrılıktan sonra neden barıştınız merak ettim ?
Kisacasi toksik bir iliskiden kendini kurtarmissin. Sükretmek lazim. Ve bunu yapabildigin icin kendinle gurur duy..Günlerdir ne yazsam, nasıl başlasam diye düşünüyorum. İçimde biriktirdiğim şeyler artık taşıyor ama anlatacak kimsem yok. Belki buradaki bazı insanlar benden daha tecrübeli, daha dayanıklı… O yüzden size anlatmak istedim. Sadece bir çift anlayışlı söz, bir yön, bir fikir arıyorum.
Yaklaşık 1.5 ay önce iki yıllık bir ilişkim sona erdi. Aynı evde yaşıyorduk. Dışarıdan bakıldığında sıradan bir ayrılık gibi görünebilir ama yaşadıklarımın ağırlığını kelimelere dökmek zor.
İlişkinin başında beni beğenerek seçen insan, zamanla dış görünüşümden saç rengime, giydiğim kıyafete kadar her şeyi eleştirmeye başladı. İçinde beni güzel bulduğu kıyafetleri daha sonra giymemi istemezdi. “Çok dikkat çekiyorsun” derdi. Saçımı beğenmezdi, “görüntün artık sıkıcı” derdi. Sadece onun onayladığı gibi görünmek için saçımı defalarca boyattım, dolabımı baştan aşağı değiştirdim. Kendim olmaktan uzaklaştım, sırf huzur olsun diye.
Evimizin yanındaki markete bile şortla indiğim için tartışmalar çıkardı. Eve farklı bir marka yoğurt ya da içecek alsam, “Eve birini mi aldın?” diye suçlamalarla karşılaşırdım. Sürekli bir sorgu, kontrol, baskı hali… Hatta bir noktada eve kamera takmak istedi. Gece işe gittiğinde ikinci telefonunu ses kaydı açık bir şekilde evde bırakırdı, sırf beni dinlemek için. Bunu da saklamaz, açık açık söylerdi. Gizliliğim, alanım, kişiliğim—hepsi tehlikedeydi.
Hiçbir zaman kendini sorgulamadı. Ne yaparsa yapsın haklıydı. Instagram’da başka kadınlarla yazışırken yakaladığımda mesajları silerdi, ben tepki verince suçlu ben olurdum. “Sen kötü niyetlisin” derdi. Bir keresinde tartışma sırasında bana tokat attı. O dönem bir hafta ayrıldık; o kısa sürede hemen başkasını hayatına aldı, biriyle sevgili oldu. Evimizi, içinde hâlâ eşyalarım dururken günlük kiraya verdi.
Sonra tekrar barıştık. Ama bu kez tamamen bitti. Ben kendimi, bu ihtimali, bu zehri tamamen hayatımdan çıkarabilmek için şehri terk ettim. Taşındım. Kaçtım demek belki daha doğru. Ama o hâlâ peşimi bırakmadı.
Sürekli arkamdan konuşuyor, ortak tanıdıklarımıza beni kötü gösteriyor. “Cici şöyle yaptı, ona güvenme, yerinde olsam uzak dururdum” diyerek arkadaşlarımın aklını çeliyor, beni yalnızlaştırmaya çalışıyor. Aramı açıyor insanlarla.
Ben 1.5 aydır tamamen sessizim. Ne yaptıysa, ne söylediyse sustum. Çünkü biliyorum ki narsist birine verilebilecek en güçlü tepki, hiç tepki vermemek. Ama bu da kolay değil. Çünkü ben çok yorgunum. Ruhen, bedenen, zihnen… Her anlamda tükenmiş hissediyorum.
Bir de ITP hastasıyım. Ciddi bir kan hastalığı. Yıllardır tedavi görüyorum. Onu en hassas yerlerimden haberdar etmiştim ama şimdi bu hastalığımı bile kullanarak başkalarına “Bak ben onun için neler yaptım, kıymet bilmedi” diye kendini acındırıyor. Ailemle ilgili sırlarımı bile anlatmış insanlara. Bu kadar da düştü.
Ayrılıktan sadece 5 gün sonra eve başka birini almış. O kıza benim evde bıraktığım kıyafetleri giydirmiş, birlikte taktığımız çift bilekliğimizi ona vermiş. O sahneleri hayal etmek bile içimi acıtıyor. Aslında daha hem ilișkideyken hem bittikten sonra yaptığı çok şey var ama zaten yeterince uzun oldu yazı
Şimdi yavaş yavaş yeniden kurmaya çalışıyorum kendimi. Parça parça toplayıp bir araya getirmeye çalışıyorum ama zor.
Siz böyle bir ilişkiden çıktıysanız… Kendinizi nasıl geri kazandınız? İçinizdeki sesi nasıl yeniden duymaya başladınız? Buraya kadar okuduysanız çok teşekkür ederim
evet ailemin yanindayim cok sukur fiziken guvendeyim. arkadaslarima arkamdan ben evden cikar cikmaz eve birini atacagimdan cok korktugunu soylemis iliski boyunca… kendisi gibi gormus beni baska bisey diyemiyorumKisacasi toksik bir iliskiden kendini kurtarmissin. Sükretmek lazim. Ve bunu yapabildigin icin kendinle gurur duy..
1. Güvende misin? Sana bisey yapabilir mi?
2. namusuna kadar laf atmis , eve birini mi aldin ne demek , insan ne sevgilisine ne esine bunu asla söyleyemez nasil dili vardi? Kisi kendisinden mi bilir ne denir bilemedim ben aklima bin türlü sey geldi suan.
3. tamamen tepkisiz kal ve ulasilmaz ol , o inanan haber ucuran tanidik arkadaslara dikkat et derim. Kaldigin yeri herseyini gizli tut lütfen gerekirse numarani degistir kimseye verme gerekmedikce. Bu akil sagligina zarar zaten istedigi de bu psikolojik siddet uygulamak mobbinge ugratmak. Yani o kisilere de arkadas demeye bin sahit lazim bence hepsine elveda desen süper olur. Yalnizlik kralliktir sen daha tatmamissin bu duyguyu. Yalnizlik korkusunu okadar cok belli etmissin ki , yalnizlastirmak istiyor beni diyosun.
Yeni sayfa ve yeni düzgün insanlar olucak hayatinda.. buna odaklan kimseye ihtiyacin yok senin.
Istedigini desin, inanan varsa silin hayatinizdan. Is arkadasim bosanmaya karar verdiginde eski kocasi oyle iftiralar atti ki, akliniz durur. Hatta tanidigi bir gazeteci sayesinde gazeteye haber yaptirdi, gazeteden ogrendik haberleri. Ama is yerinde hicbirimiz inanmadik, kendisine destek olduk. Adam da pisligiyle kaldi oyle. Arkadaslariniz salak mi siz dururken onun lafina inansin. Bunu dusunmeyin bence. Kendinize odaklanin. Gerekirse yasadiginiz sehri farkli soyleyin. Hicbir sekilde iletisime gecemesin.evet ailemin yanindayim cok sukur fiziken guvendeyim. arkadaslarima arkamdan ben evden cikar cikmaz eve birini atacagimdan cok korktugunu soylemis iliski boyunca… kendisi gibi gormus beni baska bisey diyemiyorum
tum ortak cevremizi sifirlamayi dusunuyorum onlar gercek arkadas degillermis malesef ben yalniz kalmaktan korktugum icin herkesin yaptigina boyun egmisim kendime cok buyuk ihanet etmisim her konuda
tesekkur ederim desteginiz icin iyi ki varsiniz umarim her sey guzel olur
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?