Şehri terk ettim ama kaçamadım

murta .!.:

Ahh şuan üzüldüğünüz şeyler için yarın dua ediceksiniz iyiki kurtuldum diye. Zamanlar herşey geçiyor kasın ölümleri hep bu yüzden oluyor böyle insanlar öldürüyor işte görüyorsunuz hergün

Genişletmek için tıkla...

ichheissecici .!.:

bir zamanlar dostum bildigim insanlara beni oyle kotu anlatiyor ki kendimden suphe etmeye basladim. kendimi cok kirli hissediyorum boyle biriyle 2 yil beraber oldugum icin

Genişletmek için tıkla...

Menekse bahcesi .!.:

Eğer sizi kötü bilip sınır koyan arkadaşlar varsa bu bir fırsat böyle düşünen herkesi hayatınızdan çıkarın o adama ait onu hatırlatan herşeyden herkesden uzaklaşın .....tertemiz çamaşır suyuyla yıkanmış tüm mikropları kırılmış, olarak yeni hayata başlayın,mis gibi havayı içinize çekin.YENİ HAYATINA HOŞGELDİN

Genişletmek için tıkla...

basakburcubiri16 .!.:

yahu bu turk erkekleri ile evlenmeden ayni evde yasanmaz.. bu turk erkekleri insani mahveder.
Sakin sesini cikartma. Hic konusma. Bir sure sonra sikilip sesini keser zaten oe. Boylelerini seyinden asip sallandiracaksin meydanda. Bak bakayim bi daha herhangi bir kadina yaklasiyor mu ? Kendine dikkat et bacim.

Genişletmek için tıkla...

ichheissecici .!.:

Günlerdir ne yazsam, nasıl başlasam diye düşünüyorum. İçimde biriktirdiğim şeyler artık taşıyor ama anlatacak kimsem yok. Belki buradaki bazı insanlar benden daha tecrübeli, daha dayanıklı… O yüzden size anlatmak istedim. Sadece bir çift anlayışlı söz, bir yön, bir fikir arıyorum.

Yaklaşık 1.5 ay önce iki yıllık bir ilişkim sona erdi. Aynı evde yaşıyorduk. Dışarıdan bakıldığında sıradan bir ayrılık gibi görünebilir ama yaşadıklarımın ağırlığını kelimelere dökmek zor.

İlişkinin başında beni beğenerek seçen insan, zamanla dış görünüşümden saç rengime, giydiğim kıyafete kadar her şeyi eleştirmeye başladı. İçinde beni güzel bulduğu kıyafetleri daha sonra giymemi istemezdi. “Çok dikkat çekiyorsun” derdi. Saçımı beğenmezdi, “görüntün artık sıkıcı” derdi. Sadece onun onayladığı gibi görünmek için saçımı defalarca boyattım, dolabımı baştan aşağı değiştirdim. Kendim olmaktan uzaklaştım, sırf huzur olsun diye.

Evimizin yanındaki markete bile şortla indiğim için tartışmalar çıkardı. Eve farklı bir marka yoğurt ya da içecek alsam, “Eve birini mi aldın?” diye suçlamalarla karşılaşırdım. Sürekli bir sorgu, kontrol, baskı hali… Hatta bir noktada eve kamera takmak istedi. Gece işe gittiğinde ikinci telefonunu ses kaydı açık bir şekilde evde bırakırdı, sırf beni dinlemek için. Bunu da saklamaz, açık açık söylerdi. Gizliliğim, alanım, kişiliğim—hepsi tehlikedeydi.

Hiçbir zaman kendini sorgulamadı. Ne yaparsa yapsın haklıydı. Instagram’da başka kadınlarla yazışırken yakaladığımda mesajları silerdi, ben tepki verince suçlu ben olurdum. “Sen kötü niyetlisin” derdi. Bir keresinde tartışma sırasında bana tokat attı. O dönem bir hafta ayrıldık; o kısa sürede hemen başkasını hayatına aldı, biriyle sevgili oldu. Evimizi, içinde hâlâ eşyalarım dururken günlük kiraya verdi.

Sonra tekrar barıştık. Ama bu kez tamamen bitti. Ben kendimi, bu ihtimali, bu zehri tamamen hayatımdan çıkarabilmek için şehri terk ettim. Taşındım. Kaçtım demek belki daha doğru. Ama o hâlâ peşimi bırakmadı.

Sürekli arkamdan konuşuyor, ortak tanıdıklarımıza beni kötü gösteriyor. “Cici şöyle yaptı, ona güvenme, yerinde olsam uzak dururdum” diyerek arkadaşlarımın aklını çeliyor, beni yalnızlaştırmaya çalışıyor. Aramı açıyor insanlarla.

Ben 1.5 aydır tamamen sessizim. Ne yaptıysa, ne söylediyse sustum. Çünkü biliyorum ki narsist birine verilebilecek en güçlü tepki, hiç tepki vermemek. Ama bu da kolay değil. Çünkü ben çok yorgunum. Ruhen, bedenen, zihnen… Her anlamda tükenmiş hissediyorum.

Bir de ITP hastasıyım. Ciddi bir kan hastalığı. Yıllardır tedavi görüyorum. Onu en hassas yerlerimden haberdar etmiştim ama şimdi bu hastalığımı bile kullanarak başkalarına “Bak ben onun için neler yaptım, kıymet bilmedi” diye kendini acındırıyor. Ailemle ilgili sırlarımı bile anlatmış insanlara. Bu kadar da düştü.

Ayrılıktan sadece 5 gün sonra eve başka birini almış. O kıza benim evde bıraktığım kıyafetleri giydirmiş, birlikte taktığımız çift bilekliğimizi ona vermiş. O sahneleri hayal etmek bile içimi acıtıyor. Aslında daha hem ilișkideyken hem bittikten sonra yaptığı çok şey var ama zaten yeterince uzun oldu yazı

Şimdi yavaş yavaş yeniden kurmaya çalışıyorum kendimi. Parça parça toplayıp bir araya getirmeye çalışıyorum ama zor.

Siz böyle bir ilişkiden çıktıysanız… Kendinizi nasıl geri kazandınız? İçinizdeki sesi nasıl yeniden duymaya başladınız? Buraya kadar okuduysanız çok teşekkür ederim

Genişletmek için tıkla...

TozsuzPembe .!.:

Öncelikle gecmiş olsun.En zor kısmı başarmışsınız tebrik ederim.Şimdi ise kendinizi sevmekle işe başlayın.Sevinki sizi zerre haketmeyen birine değer vermeye kalkmayın.Zaman herşeyin ilacı.Sessizlik en güçlü silah bana göre.Gerçek dostlarınız ona inanmaz inanıyorsa zaten dost değillermiş onlarıda silin gitsin.Niye tekrarı olmayan bu kısacık ömürde biri için mutsuz olasınız.Ne hali varsa görsün.Umarım hayatınızda çok mutlu olacağınız yeni yollar açılır , biraz gayret, biraz dua ve çokça sevgiyle atlatılamayacak hiçbirşey yok

Genişletmek için tıkla...