- 20 Şubat 2018
- 66
- 59
- 88
Merhaba güzel kadınlar, şuan açtığım konuyla maalesef tasvip etmediğim ve rahatsız olduğum dedikodu davranışını gerçekleştireceğim 
20 yıllık çok yakın arkadaşlarımla haftada birkaç kez telefonla, izinlerimizi ayarlarsakta birbirimizin evlerine ailecek kalmaya gideriz( farklı şehirlerdeyiz). Evlendikten sonra eşimi tanıdıkça hayata bakış açım değişti ve açıkçası eleştirmeyi, dedikoduyu hayatımızdan çıkardık, birbirimizi zehirlemiyoruz. Olabildiğince hayattan tat almaya, olumlu taraflarına bakmaya, ‘vardır elbet bir hayır biz bilemeyiz’ safhasına geçtik çok şükür.
Uzatmadan yardım isteyeceğim konuya gelirsek, bu arkadaşımla buluştuğumuzda, geçirdiğimiz 1 gün boyunca sürekli görümce,kaynana,elti,abla,4 abi ve yengeleri,anne,baba,yeğenler,iş yerindeki arkadaşları, çevresindeki işine gelmeyen her canlı vs. sürekli herkesin tek tek saatlerce dedikodusunu dinliyorum ve bazı olaylara eklemeler ve abartılı tasvirler. Eskiden beri ben hep yorum yapmadan iyi bir dinleyici modunda dert ortağı olan bir arkadaştım. Ama şuan vicdanen tanımadığım insanlar hakkında bu kadar bilgi sahibi olmak beni çok rahatsız ediyor, suçluluk duyuyorum. 20 yıl önceki olayları bile yeniden konuşuyor, eğer ona anlattığım bir şey varsa asla unutmayıp onları da ekliyor ve küçük çocukları yanımızda her şeyi dinliyor. Sabaha kadar herkesi anlatalım, uyumayalım, asla bitmesin modunda. Artık dedikodu yapmak, dinlemek istemediğimi güzelce belirttim, fakat yargılanan yine ben oldum (çok değişmişim). 20 yılın hatırı var beraber iyi, kötü çok şeyler yaşadık, aile gibiyiz. Arkadaşım fazla fedakar ve arkadaşlarına çok değer veren bir birey. Fakat diğer vazgeçilmezi dedikodu! Asla o bu huyundan vazgeçmez ve ben 1 gecede arkadaşımdan soğudum, ‘Herkes mi sorunlu, herkes mi kötü? Hep mağdur olan, haksızlığa uğrayan sen misin?’ dedim, çok sinirlendi. Dinlememeye, onun küçük kızıyla ve telefonla vakit geçirmeye çalıştım.
*Şuan araya mesafe koymalı mıyım?
*Dostum dediğiniz bir insana mesafeyi nasıl koyarsınız?
*Nankör gibi hissediyorum, fakat anne babasını bile anında kötüleyen biri benim hakkımda her şeyi söyleyebilir, güvenim azaldı,
*Bunu evlendikten sonra fark ediyorum, arkadaşımın vizyonunun benimle uyuşmadığını ya da tam tersi kendimin ona artık iyi bir dert olamayacağını nasıl ifade edeceğimi bilemiyorum kafam çok karışık ve mutsuzum
20 yıllık çok yakın arkadaşlarımla haftada birkaç kez telefonla, izinlerimizi ayarlarsakta birbirimizin evlerine ailecek kalmaya gideriz( farklı şehirlerdeyiz). Evlendikten sonra eşimi tanıdıkça hayata bakış açım değişti ve açıkçası eleştirmeyi, dedikoduyu hayatımızdan çıkardık, birbirimizi zehirlemiyoruz. Olabildiğince hayattan tat almaya, olumlu taraflarına bakmaya, ‘vardır elbet bir hayır biz bilemeyiz’ safhasına geçtik çok şükür.
Uzatmadan yardım isteyeceğim konuya gelirsek, bu arkadaşımla buluştuğumuzda, geçirdiğimiz 1 gün boyunca sürekli görümce,kaynana,elti,abla,4 abi ve yengeleri,anne,baba,yeğenler,iş yerindeki arkadaşları, çevresindeki işine gelmeyen her canlı vs. sürekli herkesin tek tek saatlerce dedikodusunu dinliyorum ve bazı olaylara eklemeler ve abartılı tasvirler. Eskiden beri ben hep yorum yapmadan iyi bir dinleyici modunda dert ortağı olan bir arkadaştım. Ama şuan vicdanen tanımadığım insanlar hakkında bu kadar bilgi sahibi olmak beni çok rahatsız ediyor, suçluluk duyuyorum. 20 yıl önceki olayları bile yeniden konuşuyor, eğer ona anlattığım bir şey varsa asla unutmayıp onları da ekliyor ve küçük çocukları yanımızda her şeyi dinliyor. Sabaha kadar herkesi anlatalım, uyumayalım, asla bitmesin modunda. Artık dedikodu yapmak, dinlemek istemediğimi güzelce belirttim, fakat yargılanan yine ben oldum (çok değişmişim). 20 yılın hatırı var beraber iyi, kötü çok şeyler yaşadık, aile gibiyiz. Arkadaşım fazla fedakar ve arkadaşlarına çok değer veren bir birey. Fakat diğer vazgeçilmezi dedikodu! Asla o bu huyundan vazgeçmez ve ben 1 gecede arkadaşımdan soğudum, ‘Herkes mi sorunlu, herkes mi kötü? Hep mağdur olan, haksızlığa uğrayan sen misin?’ dedim, çok sinirlendi. Dinlememeye, onun küçük kızıyla ve telefonla vakit geçirmeye çalıştım.
*Şuan araya mesafe koymalı mıyım?
*Dostum dediğiniz bir insana mesafeyi nasıl koyarsınız?
*Nankör gibi hissediyorum, fakat anne babasını bile anında kötüleyen biri benim hakkımda her şeyi söyleyebilir, güvenim azaldı,
*Bunu evlendikten sonra fark ediyorum, arkadaşımın vizyonunun benimle uyuşmadığını ya da tam tersi kendimin ona artık iyi bir dert olamayacağını nasıl ifade edeceğimi bilemiyorum kafam çok karışık ve mutsuzum
Son düzenleme:
Eğer daha dingin bir hayata dönersek bunu deneyeceğim 
