- 15 Haziran 2008
- 859
- 3
- 31
- Konu Sahibi SorunluyumSorunlu
-
- #1
Öyle çok özledim ki onu...Önceden ne güzeldi her zaman.Sabahları işe gitmek için uyanamadığımdan her sabah durmadan arayıp beni uyandırırdı “hadi uyan aşkım”derdi.Birkaç dakika uyanma faslı ile birlikte nazlanırdım ona.İşe geç kalıcağımı bile bile sesini çıkarmaz 1 dakikayı kendime kar sayıp hemen uykuya dalışımı dinlerdi telefonun bir ucundan.
Zaman hızla akıp geçti ve askerlik günü gelip çattı.Yanında olmadan olmazdı.Terminale kadar otobüste beraber ağladık,hem muziplikler yapıp güldürmeye çalışıyorduk birbirimizi hemde bkışlarımız birbirine kenetlendiğinde gözlerimiz doluyordu.Otobüse bindiğinde boynunu büküp el sallaması hala aklımda.Otobüs terminalden çıkana kadar o bana boynu bükük el salladı,ben ise otobüsün peşinden koştum.Acemi birliğine teslim olalı birkaç gün olmuştu 7 sayfalık mektup gönderdim ona.Ne kadar sevdiğimi,özlediğimi anlattım.Ardı arkası kesilmeyen mektuplar gönderdim yanında olduğumu bilsin diye.Arayıp sesini duyamıyordum sadece onun aramasını bekliyordum.Geceleri nöbet tutuyordum telefonun başında,ararda duyamam diye.Her aradığında aynı anda konuşuyorduk aceleden.Nasılsın aşkım,iyim bitanem,yolunda dimi herşey?evet yolunda,seni çok özledim.komutan geliyor.....dıtt dıtt dıttt.Telefon kapanırdı hemen ama o mutluluk bidahaki aramasına kadar sürerdi.1 ay sonra yemin töreniydi.Bir yandan gelmemi istiyor bir yandada risk almamı istemiyordu.Cuma günü olucak yemin töreni için o yola Perşembe akşamı çıkacağımı sanırken.Ben Çarşamba günü yola çıkmaya karar vermiştim.Çarşamba günü öğlen aradığında gelme istersen ben direk yanına gelicem nasıl olsa derken,ben bu akşam çıkıyorum yola dediğimdeki heyecanı kulaklarımda hala.Aşkım komutan geliyor,seni çok seviyorum,seni seviyorum,komutan aşkım seni seviyorum diyip kapatmıştı telefonu.Soyadlarımız tutmadığından komutanların onu benimle yollamayacakları riskine rağmen o gün yanında olmak için ordaydım ben.Komutanlarına yalvarıp yakardım ve tören bittikten sonra onu beklerken.Yokuştan aşağıya koşup boynuma sarılmıştı.Çıkıyorum aşkım sana haber vermek için koştum.Gidip giyinicem bekle geliyorum demişti.Dışarı çıktığımızda etrafa şaşkın şaşkın bakışı çok hoşuma gitmişti.Hayranlıkla onu izliyordum sadece.Yanındaydım,mutluydum...Usta birliği için Bingöle gidicek diye de üzgündüm ama şimdilik yanımdaydı.Oraya da giderdim yanlız bırakmazdım ben onu hiç.
Bingöl mü bize uğursuz gelmişti yoksa yol ayrımı mı olmuştu.Agresif,aşırı tepkili ne karar vericeği hiç belli olmayan bir insan olmuştu sevdiğim ve ayrıldık...4aylık bir ayrılığın ardından barıştık yine.Çok ilgiliydi,özlemişti belliydi.Saatlerce konuşmak istiyordu benimle.İzne geliceği gün yine neolduysa tüm herşey alt üst oldu ailesi araya girmişti belliydi.Birkaç gün tartışıp durduk ve ayrıldık yeniden.Onu görmeye gittim izmire ve tüm eşyalarını bana aldığı yüzüğü herşeyi verdim ona o gün.Veda ettim İstanbula döndüm.Kocaman bir boşluktaydım sanki.Günler haftalar aylar derken ona veda ettiğim günden sonra hiç aramadım onu.O da aramadı tabiki...Ama içimde hep o vardı aklım hep ondaydı.Ne olduysa oldu aylar sonra ondan nasılsın merak ettim diye bir mesaj geldi.Havalara uçuyordum.Yazıcağım cevabı defalarca silip yazdım.Bir süre sadece ara sıra aramalar hal hatır sormalar şeklinde geçti günler.Sonra açıldı.Artık böyle olmasın kopmayalım dedi.Birkaç ay sonra askerlik bitti.İstanbula geldi direk.Havaalanında beklediğim saatler sanki yıl gibiydi.Ona kavuşacaktım sarılacaktım doya doya.Veee karşımdaydı.Şaşkınlık içinde sarıldık birbirimize mutluyduk.2 gün hemen geçti ve yine kendi ellerimle uğurladım onu izmire ailesinin yanına.Uçak saatine kadar bana sarılıp bidaha üzülmek yok ağlamıycaksın güçlü olucaksın diyip durdum.Gitti ve yine bişeyler değişti.Ne oluyordu bilmiyorum...
Şimdi ayrıldık yine.Seviyordu,üzülmemi istemiyordu.Ama en çok o üzdü.
Zaten üzülmeni istemiyorum diyenlermiş hep en çok üzenler.Oda öyle yaptı.Tüm sevgimi,tüm çabalarımı,tüm emeklerimi tüketip gitti.Unutucam diyorum olmuyor,sevmiycem diyorum olmuyor,düşünmiycem diyorum yokk olmuyor.Nefret edeyim diyorum o hiç olmuyor.Bazen oda benim düşündüklerimi düşünüyormudur.Geçirdiğimiz günleri hatırlıyormudur diyorum.Bunu bilmemek sanırım en kötü şey...Umarım herkes hak ettiğini alır.Ben sevgiyi hak etmiştim ama alamadım.O ise bendeki tüm sevgiyi aldı...
Zaman hızla akıp geçti ve askerlik günü gelip çattı.Yanında olmadan olmazdı.Terminale kadar otobüste beraber ağladık,hem muziplikler yapıp güldürmeye çalışıyorduk birbirimizi hemde bkışlarımız birbirine kenetlendiğinde gözlerimiz doluyordu.Otobüse bindiğinde boynunu büküp el sallaması hala aklımda.Otobüs terminalden çıkana kadar o bana boynu bükük el salladı,ben ise otobüsün peşinden koştum.Acemi birliğine teslim olalı birkaç gün olmuştu 7 sayfalık mektup gönderdim ona.Ne kadar sevdiğimi,özlediğimi anlattım.Ardı arkası kesilmeyen mektuplar gönderdim yanında olduğumu bilsin diye.Arayıp sesini duyamıyordum sadece onun aramasını bekliyordum.Geceleri nöbet tutuyordum telefonun başında,ararda duyamam diye.Her aradığında aynı anda konuşuyorduk aceleden.Nasılsın aşkım,iyim bitanem,yolunda dimi herşey?evet yolunda,seni çok özledim.komutan geliyor.....dıtt dıtt dıttt.Telefon kapanırdı hemen ama o mutluluk bidahaki aramasına kadar sürerdi.1 ay sonra yemin töreniydi.Bir yandan gelmemi istiyor bir yandada risk almamı istemiyordu.Cuma günü olucak yemin töreni için o yola Perşembe akşamı çıkacağımı sanırken.Ben Çarşamba günü yola çıkmaya karar vermiştim.Çarşamba günü öğlen aradığında gelme istersen ben direk yanına gelicem nasıl olsa derken,ben bu akşam çıkıyorum yola dediğimdeki heyecanı kulaklarımda hala.Aşkım komutan geliyor,seni çok seviyorum,seni seviyorum,komutan aşkım seni seviyorum diyip kapatmıştı telefonu.Soyadlarımız tutmadığından komutanların onu benimle yollamayacakları riskine rağmen o gün yanında olmak için ordaydım ben.Komutanlarına yalvarıp yakardım ve tören bittikten sonra onu beklerken.Yokuştan aşağıya koşup boynuma sarılmıştı.Çıkıyorum aşkım sana haber vermek için koştum.Gidip giyinicem bekle geliyorum demişti.Dışarı çıktığımızda etrafa şaşkın şaşkın bakışı çok hoşuma gitmişti.Hayranlıkla onu izliyordum sadece.Yanındaydım,mutluydum...Usta birliği için Bingöle gidicek diye de üzgündüm ama şimdilik yanımdaydı.Oraya da giderdim yanlız bırakmazdım ben onu hiç.
Bingöl mü bize uğursuz gelmişti yoksa yol ayrımı mı olmuştu.Agresif,aşırı tepkili ne karar vericeği hiç belli olmayan bir insan olmuştu sevdiğim ve ayrıldık...4aylık bir ayrılığın ardından barıştık yine.Çok ilgiliydi,özlemişti belliydi.Saatlerce konuşmak istiyordu benimle.İzne geliceği gün yine neolduysa tüm herşey alt üst oldu ailesi araya girmişti belliydi.Birkaç gün tartışıp durduk ve ayrıldık yeniden.Onu görmeye gittim izmire ve tüm eşyalarını bana aldığı yüzüğü herşeyi verdim ona o gün.Veda ettim İstanbula döndüm.Kocaman bir boşluktaydım sanki.Günler haftalar aylar derken ona veda ettiğim günden sonra hiç aramadım onu.O da aramadı tabiki...Ama içimde hep o vardı aklım hep ondaydı.Ne olduysa oldu aylar sonra ondan nasılsın merak ettim diye bir mesaj geldi.Havalara uçuyordum.Yazıcağım cevabı defalarca silip yazdım.Bir süre sadece ara sıra aramalar hal hatır sormalar şeklinde geçti günler.Sonra açıldı.Artık böyle olmasın kopmayalım dedi.Birkaç ay sonra askerlik bitti.İstanbula geldi direk.Havaalanında beklediğim saatler sanki yıl gibiydi.Ona kavuşacaktım sarılacaktım doya doya.Veee karşımdaydı.Şaşkınlık içinde sarıldık birbirimize mutluyduk.2 gün hemen geçti ve yine kendi ellerimle uğurladım onu izmire ailesinin yanına.Uçak saatine kadar bana sarılıp bidaha üzülmek yok ağlamıycaksın güçlü olucaksın diyip durdum.Gitti ve yine bişeyler değişti.Ne oluyordu bilmiyorum...
Şimdi ayrıldık yine.Seviyordu,üzülmemi istemiyordu.Ama en çok o üzdü.
Zaten üzülmeni istemiyorum diyenlermiş hep en çok üzenler.Oda öyle yaptı.Tüm sevgimi,tüm çabalarımı,tüm emeklerimi tüketip gitti.Unutucam diyorum olmuyor,sevmiycem diyorum olmuyor,düşünmiycem diyorum yokk olmuyor.Nefret edeyim diyorum o hiç olmuyor.Bazen oda benim düşündüklerimi düşünüyormudur.Geçirdiğimiz günleri hatırlıyormudur diyorum.Bunu bilmemek sanırım en kötü şey...Umarım herkes hak ettiğini alır.Ben sevgiyi hak etmiştim ama alamadım.O ise bendeki tüm sevgiyi aldı...