- 8 Kasım 2014
- 4.865
- 10.579
- 408
- Konu Sahibi Liona Esposito
-
- #1
Arkadaşlar aslında dert benim değil, en yakın arkadaşlarımdan birinin. Öz ablamdan farksız birinin. Daha doğrusu anlatacağım olay benim başımdan geçmedi diyeyim, çünkü onun derdi bana da dert oluyor. Artık üzülmesini istemiyorum. Uzun yazacağım, baştan uyarayım, istemeyen okumasın :))
Ben kısaca bu arkadaşımdan bahsedeyim. Adı x olsun. Kendisi okumamış, meslek sahibi birisi değil. 34 yaşında. 12 senelik bi evliliği vardı. İki de çocuğu. Çok çekti bu adamdan. Evlilik 12 sene, ama adam bunun 10 senesi başka şehirdeydi. X, iki çocuğuna da hem analık hem babalık yaptı, üstelik hasta kayınvalidesine de baktı. Kocası ise bu sırada başka şehirde çalışıyordu. (sözde daha fazla para veriyorlarmış!)
Bu adam senenin 10 günü gelir kalır, her geldiğinde de ilgisizlik, kavga kıyamet, huzursuzluk yaşatırdı. Adam resmen başka şehirde kendisine hayat kurmuştu. Bi süre sonra binbir bahaneyle para göndermeyi de kesti, x'e biz yardım ettik sürekli, evlere temizliğe gitmeye başladı kirasını ödeyebilmek için. Bu adamın yokluğu yaşatmasına da katlandı.
Bir gün bu adam yine eve geldiğinde, valizinden kadın iç çamaşırı çıkmış. Önce saçma yalanlar uydurmaya çalışmış, sonra kabul etmek zorunda kalmış. Hem de bir kişiyle değil bir çok kişiyle birlikte olmuş. Tabi kavgalar kıyametler derken adam yine çekti gitti başka şehre.
X sırf evliliği kurtulsun diye bi şans daha vermek istedi kendince, şans bile istemeyen, kendisinden boşanabileceğine ihtimal vermeyen adama. Ama adam yine oralı olmadı. Ve x, hemen boşanma davasını açtı, gidip kendisine daha küçük, daha ucuz stüdyo daire tutup çocuklarıyla oraya yerleşti, bir işe girdi. Adam tabi bu sırada yalvar yakar ''barışalım'' diyor. X de onu umursamadı, boşandılar ve adam bi süre sonra yeniden evlendi. Kendi kurulu düzenini, aile hayatını, maaşını göstererek, x'in ise asgari ücretle ve yalnız başına çocuklara bakamayacağını söyleyerek çocukları yanına almayı başardı.
Bi süre sonra x, bi adamla tanıştı, tam 4 senelik beraberlikleri oldu. Birbirlerini çok sevdiler. Ama bu adamın annesi ''ben bekar oğlumu dul kadınla evlendirmem'' diyerek kıyameti kopardı. Bu adam da baya anneci biriydi, çok uğraştı annesini ikna etmek için ama ikna edemeyince x'le ilişkisini bitirdi.
Yani x, hiç bi zaman mutlu olamadı, hayat yüzüne gülmedi hiç. 3 güldüyse 5 ağladı. Bu ayrılığın üzerinden de 2,5 sene geçti.
Asıl konuya gelecek olursak, x artık bi düzen kurmak evlenmek istiyor. Aslında son 5-6 aydır hayatında birisi vardı. Bu adam eşinden boşanmış, üç çocuğu olan, maddi durumu iyi bir adamdı. Çok iyi anlaşıyorlardı, çok mutlulardı. Hatta son zamanlarda nişan töreni yapmak için mekan bakıyorlardı. Ciddilerdi. Ben de çok seviniyordum x için. ''sonunda yüzü gülecek'' diye düşünmüştüm.
Amaa, malesef bu adam geçen gün x'e ''iş için haftasonu şehir dışına gidiyorum, yoğun olacağım, gelince görüşürüz'' diyerek gitti. Haftasonu geçti, günler geçti, ne bir arama ne bir haber. X her aradığında ya meşgule alıyor ya da hiç duymuyordu. Sonra ortak bi arkadaşlarından duyduk ki, meğer adam karısıyla hiç boşanmamış ! boşanma davası açmışlar, ayrılarmış ama boşanma davası bitmemiş! Ve karısıyla da tekrar birleşmişler, yeniden denemeye karar vermişler !
X bunu duyunca şoka girdi, ne yapacağını şaşırdı, şoku atlatınca mesaj attı ''sen benim yaralarımın merhemi olacağını söylemiştin, bi tuz da sen bastın'' diye.
2 dk geçmedi ki adam hemen aradı. Ve dediği tek şey ''özür dilerim, çocuklarımın psikolojisi için barışmak zorundaydım. Üstelik boşansaydık mal varlığımın yarısını karım alacaktı, o kadar malı kaybedemem, seni seviyorum ama ben karıma döndüm, sen de beni unut hayatına bak.''
Anlamıyorum arkadaşlar, bu arkadaşım boşanalı seneler oldu, hep kendi ayakları üzerinde durdu, hep çabaladı. Sadece mutlu olmak istedi. Yanında huzur bulacağı, güvenebileceği biriyle evlenmek, bi düzen kurmak, sevmek sevilmek, ilk evliliğinde hiç yaşayamadığı normal bi evlilik hayatı yaşamak istedi.
Ama karşısına hiç doğru düzgün birisi çıkmıyor, her gelen biraz daha acıtıp gidiyor. Böyle şeyler şans işi mi yoksa? Ya da bu kadın nerde hata yapıyor da bunları yaşıyor? Ne zaman karşısına istediği gibi birisi çıkacak? O kocası olacak adam bile o kadar çektirmesine rağmen, o kadar ah almasına rağmen, şimdi evli mutlu. X neden mutlu değil?
Bugün bana geldi ve tek kelime etmeden karşımda saatlerce ağladı. Etmesine de gerek yoktu zaten, ben o ağlayıştan bütün anlatmak istediklerini anladım. Yorumlarınızı gerçekten merak ediyorum. Umuda ihtiyacımız var çünkü. O da bitmek üzere.
Ben kısaca bu arkadaşımdan bahsedeyim. Adı x olsun. Kendisi okumamış, meslek sahibi birisi değil. 34 yaşında. 12 senelik bi evliliği vardı. İki de çocuğu. Çok çekti bu adamdan. Evlilik 12 sene, ama adam bunun 10 senesi başka şehirdeydi. X, iki çocuğuna da hem analık hem babalık yaptı, üstelik hasta kayınvalidesine de baktı. Kocası ise bu sırada başka şehirde çalışıyordu. (sözde daha fazla para veriyorlarmış!)
Bu adam senenin 10 günü gelir kalır, her geldiğinde de ilgisizlik, kavga kıyamet, huzursuzluk yaşatırdı. Adam resmen başka şehirde kendisine hayat kurmuştu. Bi süre sonra binbir bahaneyle para göndermeyi de kesti, x'e biz yardım ettik sürekli, evlere temizliğe gitmeye başladı kirasını ödeyebilmek için. Bu adamın yokluğu yaşatmasına da katlandı.
Bir gün bu adam yine eve geldiğinde, valizinden kadın iç çamaşırı çıkmış. Önce saçma yalanlar uydurmaya çalışmış, sonra kabul etmek zorunda kalmış. Hem de bir kişiyle değil bir çok kişiyle birlikte olmuş. Tabi kavgalar kıyametler derken adam yine çekti gitti başka şehre.
X sırf evliliği kurtulsun diye bi şans daha vermek istedi kendince, şans bile istemeyen, kendisinden boşanabileceğine ihtimal vermeyen adama. Ama adam yine oralı olmadı. Ve x, hemen boşanma davasını açtı, gidip kendisine daha küçük, daha ucuz stüdyo daire tutup çocuklarıyla oraya yerleşti, bir işe girdi. Adam tabi bu sırada yalvar yakar ''barışalım'' diyor. X de onu umursamadı, boşandılar ve adam bi süre sonra yeniden evlendi. Kendi kurulu düzenini, aile hayatını, maaşını göstererek, x'in ise asgari ücretle ve yalnız başına çocuklara bakamayacağını söyleyerek çocukları yanına almayı başardı.
Bi süre sonra x, bi adamla tanıştı, tam 4 senelik beraberlikleri oldu. Birbirlerini çok sevdiler. Ama bu adamın annesi ''ben bekar oğlumu dul kadınla evlendirmem'' diyerek kıyameti kopardı. Bu adam da baya anneci biriydi, çok uğraştı annesini ikna etmek için ama ikna edemeyince x'le ilişkisini bitirdi.
Yani x, hiç bi zaman mutlu olamadı, hayat yüzüne gülmedi hiç. 3 güldüyse 5 ağladı. Bu ayrılığın üzerinden de 2,5 sene geçti.
Asıl konuya gelecek olursak, x artık bi düzen kurmak evlenmek istiyor. Aslında son 5-6 aydır hayatında birisi vardı. Bu adam eşinden boşanmış, üç çocuğu olan, maddi durumu iyi bir adamdı. Çok iyi anlaşıyorlardı, çok mutlulardı. Hatta son zamanlarda nişan töreni yapmak için mekan bakıyorlardı. Ciddilerdi. Ben de çok seviniyordum x için. ''sonunda yüzü gülecek'' diye düşünmüştüm.
Amaa, malesef bu adam geçen gün x'e ''iş için haftasonu şehir dışına gidiyorum, yoğun olacağım, gelince görüşürüz'' diyerek gitti. Haftasonu geçti, günler geçti, ne bir arama ne bir haber. X her aradığında ya meşgule alıyor ya da hiç duymuyordu. Sonra ortak bi arkadaşlarından duyduk ki, meğer adam karısıyla hiç boşanmamış ! boşanma davası açmışlar, ayrılarmış ama boşanma davası bitmemiş! Ve karısıyla da tekrar birleşmişler, yeniden denemeye karar vermişler !
X bunu duyunca şoka girdi, ne yapacağını şaşırdı, şoku atlatınca mesaj attı ''sen benim yaralarımın merhemi olacağını söylemiştin, bi tuz da sen bastın'' diye.
2 dk geçmedi ki adam hemen aradı. Ve dediği tek şey ''özür dilerim, çocuklarımın psikolojisi için barışmak zorundaydım. Üstelik boşansaydık mal varlığımın yarısını karım alacaktı, o kadar malı kaybedemem, seni seviyorum ama ben karıma döndüm, sen de beni unut hayatına bak.''
Anlamıyorum arkadaşlar, bu arkadaşım boşanalı seneler oldu, hep kendi ayakları üzerinde durdu, hep çabaladı. Sadece mutlu olmak istedi. Yanında huzur bulacağı, güvenebileceği biriyle evlenmek, bi düzen kurmak, sevmek sevilmek, ilk evliliğinde hiç yaşayamadığı normal bi evlilik hayatı yaşamak istedi.
Ama karşısına hiç doğru düzgün birisi çıkmıyor, her gelen biraz daha acıtıp gidiyor. Böyle şeyler şans işi mi yoksa? Ya da bu kadın nerde hata yapıyor da bunları yaşıyor? Ne zaman karşısına istediği gibi birisi çıkacak? O kocası olacak adam bile o kadar çektirmesine rağmen, o kadar ah almasına rağmen, şimdi evli mutlu. X neden mutlu değil?
Bugün bana geldi ve tek kelime etmeden karşımda saatlerce ağladı. Etmesine de gerek yoktu zaten, ben o ağlayıştan bütün anlatmak istediklerini anladım. Yorumlarınızı gerçekten merak ediyorum. Umuda ihtiyacımız var çünkü. O da bitmek üzere.