- 31 Ekim 2015
- 676
- 612
- 103
- Konu Sahibi Vaveylaaaa
-
- #1
Arkadaşlar 2 buçuk yıldır evliyim..
Şöyle ki ; Nişanlılık sürecinde olsun, evlendikten sonra olsun benim annemle, abilerimle tartışma yaşayan ya eşim oldu ya da Kayınvalide ile kayınpeder...
Benim Babam Kişilik olarak biraz pasif olduğu için benim mutluluğumu isterken bana sahip çıkıldığını gösteren taraf hep annem oldu, ama bu durum onlara göre annen herşeye karışıyor, bir kadın böyle her şeye karışmaz diye adlandırıldı hep..
Ve benim en başından ne Kayınvalide ne Kayınbaba ne görümcelerle bir tartışmam, yüz göz olma durumum olmadı, saygımı hep korurum, psikolojik olarak yerle bir olsam bile her daim onlara belli etmemeye çalışırım..
Ve bazen her gün görüşmek zorunda olsam da hep mesafeliyimdir, olumsuz bir durum yaşamamak için..
Ama belli ki bu mesafeli duruşum hepsinin canını sıkmış, hepsi şikayetciymiş..
Kaynanam sözcüleri olarak bana açıklama yaptı..
Ben 3 yıldır hep soğukmuşum, onların yanında kendimi hep onlarla muhattap olmamak için kasıyormuşum.
Bir gün çıkıp da abla sana geliyorum diye görümcelerime gitmemişim..
( üstelik ben hasta yatarken, tam uyanacağım sırada 2 görümcenin benim hakkımda kötü konuşmalarını duymuşken ve hiç bir şey belli etmemişken)
Hep ben kötüyüm, hep ben eleştirilirim..
Bu sabah da Kayınvalidenin telefonuyla uyandım, dün akşam oradaydık, kayınbabam giyinişimi beğenmemiş çok sinirlenmiş, eşimi arıcakmış; " sen nasıl öyle giyinmesine izin verirsin? "diye.
Kayınvalide zor tutmuş, sen dur ben ben gelini arar konuşurum diye.
Dünyayı kurtarıcaklar ya!!
Bıraksaydın Arasaydı anne dedim, oğlunun huyunu, sinirini biliyor. Kendi gözüyle gördüğü halde, sırf babası sinirlenmiş diye benden acısını fazlasıyla çıkaracağını biliyor, bunu istiyorsa BIRAKSAYDIN ARASAYDI ANNE dedim..
Bu kadar sert çıkış yapmayan biri olarak..
Uzun oldu biliyorum ama olsun okunmasa bile ben içimi boşaltmış olurum..
Üzgün değilim, kendimi onların bu saçma düşünceleri yüzünden yıpratmıcam..
SİNİRLİYİM SADECE ÇOK SİNİRLİYİM..
BEN SAYGILI DURDUKCA, BEN ALTTAN ALDIKCA, GİYİNİŞİMDEN, OTURUŞUMA, KENDİ AKRABALARIMA GİTMEME KADAR ELEŞTİRİLEN HEP BENİM!!
VE KESİN BİR KARAR ALDIM, ESKİSİNDEN DAHA ÇOK MESAFE KOYUCAM ARAYA, ONLAR ŞİŞTİKÇE" OĞLUNUZ KÜÇÜK BİR VİRGÜLÜ, HER FIRSATTA NOKTAYA ÇEVİRMEYE HAZIR, BUNU İSTİYORSANIZ BUYRUN ANLATIN.. " Diyecem..
Artık Yeter, gerçekten YETER...
Sessiz Kalan Hep 'eşşek' biliniyor bu hayatta...
Dünya için belki çok küçük bir varlığım ama kendim İçin Büyük bir Değişiklik peşindeyim..
Bu uzun yazıyı okumaya zahmet eden değerli arkadaşlarımın Yorumlarını da çok merak ediyorum.. :)
Şöyle ki ; Nişanlılık sürecinde olsun, evlendikten sonra olsun benim annemle, abilerimle tartışma yaşayan ya eşim oldu ya da Kayınvalide ile kayınpeder...
Benim Babam Kişilik olarak biraz pasif olduğu için benim mutluluğumu isterken bana sahip çıkıldığını gösteren taraf hep annem oldu, ama bu durum onlara göre annen herşeye karışıyor, bir kadın böyle her şeye karışmaz diye adlandırıldı hep..
Ve benim en başından ne Kayınvalide ne Kayınbaba ne görümcelerle bir tartışmam, yüz göz olma durumum olmadı, saygımı hep korurum, psikolojik olarak yerle bir olsam bile her daim onlara belli etmemeye çalışırım..
Ve bazen her gün görüşmek zorunda olsam da hep mesafeliyimdir, olumsuz bir durum yaşamamak için..
Ama belli ki bu mesafeli duruşum hepsinin canını sıkmış, hepsi şikayetciymiş..
Kaynanam sözcüleri olarak bana açıklama yaptı..
Ben 3 yıldır hep soğukmuşum, onların yanında kendimi hep onlarla muhattap olmamak için kasıyormuşum.
Bir gün çıkıp da abla sana geliyorum diye görümcelerime gitmemişim..
( üstelik ben hasta yatarken, tam uyanacağım sırada 2 görümcenin benim hakkımda kötü konuşmalarını duymuşken ve hiç bir şey belli etmemişken)
Hep ben kötüyüm, hep ben eleştirilirim..
Bu sabah da Kayınvalidenin telefonuyla uyandım, dün akşam oradaydık, kayınbabam giyinişimi beğenmemiş çok sinirlenmiş, eşimi arıcakmış; " sen nasıl öyle giyinmesine izin verirsin? "diye.
Kayınvalide zor tutmuş, sen dur ben ben gelini arar konuşurum diye.
Dünyayı kurtarıcaklar ya!!
Bıraksaydın Arasaydı anne dedim, oğlunun huyunu, sinirini biliyor. Kendi gözüyle gördüğü halde, sırf babası sinirlenmiş diye benden acısını fazlasıyla çıkaracağını biliyor, bunu istiyorsa BIRAKSAYDIN ARASAYDI ANNE dedim..
Bu kadar sert çıkış yapmayan biri olarak..
Uzun oldu biliyorum ama olsun okunmasa bile ben içimi boşaltmış olurum..
Üzgün değilim, kendimi onların bu saçma düşünceleri yüzünden yıpratmıcam..
SİNİRLİYİM SADECE ÇOK SİNİRLİYİM..
BEN SAYGILI DURDUKCA, BEN ALTTAN ALDIKCA, GİYİNİŞİMDEN, OTURUŞUMA, KENDİ AKRABALARIMA GİTMEME KADAR ELEŞTİRİLEN HEP BENİM!!
VE KESİN BİR KARAR ALDIM, ESKİSİNDEN DAHA ÇOK MESAFE KOYUCAM ARAYA, ONLAR ŞİŞTİKÇE" OĞLUNUZ KÜÇÜK BİR VİRGÜLÜ, HER FIRSATTA NOKTAYA ÇEVİRMEYE HAZIR, BUNU İSTİYORSANIZ BUYRUN ANLATIN.. " Diyecem..
Artık Yeter, gerçekten YETER...
Sessiz Kalan Hep 'eşşek' biliniyor bu hayatta...
Dünya için belki çok küçük bir varlığım ama kendim İçin Büyük bir Değişiklik peşindeyim..
Bu uzun yazıyı okumaya zahmet eden değerli arkadaşlarımın Yorumlarını da çok merak ediyorum.. :)