Bazen mutlu oluyorum, ilgi gösterdigim birinden ilgi gördügüm zaman (arkds, aile, erkek arkds v.s.) Bazen üzülüyorum, üzülmekten de farklı oluyo içim sıkılıyor..
Hiç bişey yapmak istemiyorum, dışarı çıkmak ailemle vakit geçirmek konuşmak.. Öylece kalsın istiyorum.. Sessizlik istiyorum..
Mutlu oldugum zamanlar bu istegim kalmıyo ve çıkıyorum, konuşuyorum, dolaşıyorum..
Ama hisetmiyorum..
Ya hani şöyle karnıma ağrılar girene kadar güleli veya içten gülümseyeli veya hıçkıra hıçkıra ağlayalı o kadar çok zaman olduki..
Bundan iki yıl önce hayatımın ilk ve en büyük aşkını yaşadım.. 3 yıl boyunca sevdim onu..
Onun için çok çok agladım.. Ve birlikteyken o kadar güldümki karnıma ağrılar girene kadar, o kadar zevk aldımki herşeyden.. Ama şimdi.. Hani bişeyi dibine kadar yaşarsınız ya.. Onunla herşeyi dibine kadar yaşadım ve şinmdi daha azı teselli etmiyor beni..
Hala sadece onunla konuşurken gülümseyebiliyorum içten..
Sadece onunla konuşurken heycanlanabiliyorum..
Hani herşeyi yaşayp bi köşesine çekilmiş biri gibiyim..
Başkalarını sevmeyi denedim, ki ben herkesi kabullenebilen sevebilen biriyim.. Sevdimde..
Ama aşk tı o.. o Çok farklıydı.. Onun gibi kimse olamadı.. olamicakta büyük ihtimalle.. Çünkü o hem ilkti hem aşktı..
Kötü değilim aslında..
Ama yediğim yemekten içtigim sudan soludugum havadan zevk almak istiyorum..
Onsuz bunu yapmayı çok denedim ama yapamıyorum..
Şimdi benimle tekrar konuşmaya başladı..
Biraz kaçmam gerekiyor onun bana gelmesi için, karakteri itibariyle öyle biri..
Ama yapamıyorum.. Konuşurken alıkoyamıyorum kendimi..
Bir kere görüşsek düzeltebilirim belki..
2 kere yarım agızla söyledim bunu ama biri aniydi birindede önceden verilmiş bi sözü oldugunu söyledi..
sonra 3 gün oldu msj yok..
Başka yolu varmı bu hissizlikten kurtulmanın bilmiyorum..
Sadece sıkıntıyı hissedebiliyorum.. Sessizligi..
Düzelmek istiyorum.. Pes etmek istemiyorum hayata daha erkenden.. :çok üzgünüm: