- 21 Şubat 2016
- 3.636
- 4.583
- 133
Selam kızlar.
Eski konularımı bilen vardır. Eşimin ailesi ile pek anlaşamıyorum. Bu kez belli bir olay dökümü yok ama çok dertliyim. Genel olarak pes etme noktasına geldim sanırım. Bebeğimin uyumasını fırsat bilip ilk kez bilgisayarımı açtım. Uzun uzun dertleşmek için.
Eşimle 5 sene önce tanıştım 2 senedir evliyim. Eşim özel bir şirkette çalışıyor, ben öğretmenim. Onu tanıdığım ilk andan beri ona aşığım. Ne kadar benzemesek de aşk dedikleri böyle bi şeymiş. Filmlerde dizilerde gördüğüm o aşkların gerçek olabileceğine beni inandıran kişi eşim. Onunlayken dünyalar benim sanki. Bir de bebeğimiz var 15 günlük. Çekirdek aile olarak çok mutluyuz. Her gün şükrediyorum.
Amma ve lakin; eşimin ailesini bir türlü sevemedim. Eşimin ailesi, benim ailem, biz hepimiz aynı şehirde yaşıyoruz, evler de yakın. İlk yılımızda az biraz sabrederdim.Yeğenlerine hediyeler alırdım. Arada annesini arardım ederdim. Ama zaman geçtikçe kv nin gereksiz laf sokmaları, sızlanmaları, sürekli kendini anlatması, ses tonu bile beni boğmaya başladı. Eşimin abilerinin görgüsüzlüğü,patavatsızlıkları adeta midemi bulandırıyor. Görümcemin alınganlıkları, laf sokma çabaları bende bayılma hissi oluşturuyor. Hele yeğenlerinin aşırıya kaçan şımarık tavırları bir gün beni acillik yapacak.
Eşimin ailesi benim ailem arasında kültür farkı epey çok. Annemle kv tek kelime muhabbet edemezler o derece. Kv sürekli kendini anlatır, sürekli konuşur, sürekli karışmaya çalışır,sızlanır. Yaptıklarını ettiklerini ayrıntılı anlatmayacağım.Ama son zamanlarda bende ona laf sokmaya, söylenmeye başladım. Ne dese cevap veriyorum. İyi bi şey bile söylese surat asıyorum. Aynı şekilde görümcemle de öyleyim. En son kendisini evden kibarca kovdum, lohusalığı bahane ederek. Ki böyle şeyler hiç yapmazdım,eşim için sabrederdim. Ama artık dayanamıyorum resmen.
Eşimin ailesinden tek bir kişiyi bile görmek istemiyorum. Gördüğümde enerjim düşüyor, mutsuz oluyorum. Etrafımda istemiyorum. İnanın eşime böyle aşık olmasam çocuktan önce yolları ayırırdım sırf bu ailesi yüzünden.
Abartıyor muyum? Saçmalıyor muyum? Kendimi bi şey mi sanıyorum? Ne derseniz deyin. Size soruyorum; benim gibi eşine aşık olup da eşinin ailesinden nefret eden ama eşini de mutsuz etmeyen, dengeleri koruyabilen var mı aranızda? Nasıl yapıyorsunuz?
Eski konularımı bilen vardır. Eşimin ailesi ile pek anlaşamıyorum. Bu kez belli bir olay dökümü yok ama çok dertliyim. Genel olarak pes etme noktasına geldim sanırım. Bebeğimin uyumasını fırsat bilip ilk kez bilgisayarımı açtım. Uzun uzun dertleşmek için.
Eşimle 5 sene önce tanıştım 2 senedir evliyim. Eşim özel bir şirkette çalışıyor, ben öğretmenim. Onu tanıdığım ilk andan beri ona aşığım. Ne kadar benzemesek de aşk dedikleri böyle bi şeymiş. Filmlerde dizilerde gördüğüm o aşkların gerçek olabileceğine beni inandıran kişi eşim. Onunlayken dünyalar benim sanki. Bir de bebeğimiz var 15 günlük. Çekirdek aile olarak çok mutluyuz. Her gün şükrediyorum.
Amma ve lakin; eşimin ailesini bir türlü sevemedim. Eşimin ailesi, benim ailem, biz hepimiz aynı şehirde yaşıyoruz, evler de yakın. İlk yılımızda az biraz sabrederdim.Yeğenlerine hediyeler alırdım. Arada annesini arardım ederdim. Ama zaman geçtikçe kv nin gereksiz laf sokmaları, sızlanmaları, sürekli kendini anlatması, ses tonu bile beni boğmaya başladı. Eşimin abilerinin görgüsüzlüğü,patavatsızlıkları adeta midemi bulandırıyor. Görümcemin alınganlıkları, laf sokma çabaları bende bayılma hissi oluşturuyor. Hele yeğenlerinin aşırıya kaçan şımarık tavırları bir gün beni acillik yapacak.
Eşimin ailesi benim ailem arasında kültür farkı epey çok. Annemle kv tek kelime muhabbet edemezler o derece. Kv sürekli kendini anlatır, sürekli konuşur, sürekli karışmaya çalışır,sızlanır. Yaptıklarını ettiklerini ayrıntılı anlatmayacağım.Ama son zamanlarda bende ona laf sokmaya, söylenmeye başladım. Ne dese cevap veriyorum. İyi bi şey bile söylese surat asıyorum. Aynı şekilde görümcemle de öyleyim. En son kendisini evden kibarca kovdum, lohusalığı bahane ederek. Ki böyle şeyler hiç yapmazdım,eşim için sabrederdim. Ama artık dayanamıyorum resmen.
Eşimin ailesinden tek bir kişiyi bile görmek istemiyorum. Gördüğümde enerjim düşüyor, mutsuz oluyorum. Etrafımda istemiyorum. İnanın eşime böyle aşık olmasam çocuktan önce yolları ayırırdım sırf bu ailesi yüzünden.
Abartıyor muyum? Saçmalıyor muyum? Kendimi bi şey mi sanıyorum? Ne derseniz deyin. Size soruyorum; benim gibi eşine aşık olup da eşinin ailesinden nefret eden ama eşini de mutsuz etmeyen, dengeleri koruyabilen var mı aranızda? Nasıl yapıyorsunuz?