Erkek arkadaşımla 1 senedir beraberiz. Artık ufak da olsa birşeyler olsun istiyor ailesi gelsin tanışılsın veya yüzük takınılsın ufak da olsa adı konulsun istiyor. Ablası da bana ısrarcı davranıyor ablasıyla her konuştuğumuz da bana da ailenle konuş kızım bişeyler olsun gerekirse ben konuşayım diyor annesi babasi kendi halinde olduğu için o ilgilenmiş kardeşiyle. Onlara da hak veriyorum 30 yaşına girecek 1 sene sonra artık düzeni olsun istiyorlar evlensin yuvasını kursun istiyorlar. Ama ben 1 sene kadar evlenemem ailem kabul etmez zaten ehliyet almam lazım bu süreçte birikim yapmam lazım düğünüm olursa tek başıma altından kalkicam çünkü maddi olarak. Onun dışında okulum var verdiğimdersler onlar bitince diplomami almış olucam. Sağ olsun o ehliyet içinde bana destek olucak araba kullanmaya yardımcı olurum dedi ogretirim dedi. Şimdi kendi iş yerinde bana iş bulmuştu ben istemedim orda çalışmak aileme de söyledim aynı yerde olmaz gözüyle baktılar servisi varmış bizim ordan geçiyormuş rahat bir yermiş maaşı da güzelmiş ne zamandır orayi söyledi benden atak görmeyince artık yoruldum ısrar etmekten diyor evdesin devamlı kendi kabuğunu kırmiyorsun sana destek olmaya çalışıyorum ama engel oluyorsun diyor başka şeylerde de öyle yapınca dolmuş tabi. 30 k maaşı servisi falan aslında çok güzel ama ben aynı yerde nedense çalışma fikrine sıcak bakmıyorum başka yerden haber bekliyoruz ordan gelecek iş için bakalım birde artık işi ilerletmek istiyor ama ilerlememesi de onu üzüyor galiba son zamanlar da eskisi gibi aramıyor eskisi gibi yazmıyor yavaş yavaş uzaklaşıyor mu bana mı ceza veriyor anlamadım arada kaldım onu kaybetmek istemiyorum her şeyden önce gerçekten dört gözle benim için bişeyleri yapmayı bekleyen biriydi iş konusunda başka konularda sağ olsun akrabamkn yapmadığı desteği yapmaya çalıştı. Şimdi böyle uzaklasiyor olması beni üzüyor yoğun da buaralar belki ondan ama bilemiyorum yoğun olmasından mı neyden çözemedim