8 yillik iliskim gozumun onunde yok oluyor..
8 yildir beraberiz.. Yurtdisinda yasiyorum, erkek arkadasim istanbulda. SIk sIk istanbula gidiyoruz gorusme imkanimiz cok oluyordu. Cok guvenilir, merhametli, sessiz ve asla cikarci degildir. Tartismamiz cok olmamistir bugune kadar, cunku sessizdir. Bende cok sabirli bi insanim, yani oyle oldugumu soylerler. Okulda mudur yardimcisi olarak calisiyor, bende burda bi bankada yatirim danismaniyim.
Maasini az buluyor ve hep gec yatiriliyor. Aslinda birikimi var dugun yapmak falan sorun degil ama aylik maasinin az oldugunu dusunuyor iste.
O kesinlikle buraya gelmek istemiyor, evlenince Istanbula yerlesme gibi hayallerimiz vardi..
Ust uste cok sansizlik yasadi yada allah nasip etmedi diyeyim.. tarih ögretmeni olmak istiyordu 1 puanla kacirdi, polis olmak istiyordu yasi tutmadi 1 hafta gectigi icin, cok ortakli arsalari var satilamiyor bir turlu,..
Gecen tokiye yazildi ve ev cikmadi, ozamandan beri soguk ve 1 haftadir konusmuyor benimle.
En son neden boyle yaptigini sordugumda: "Biktim artik bu sansizliktan, senle konusmak daraltiyor artik beni cunku neticesine getiremeyecegim seyler birikiyor inadina hersey aksine gidiyor, daraliyorum cikar yol yok. Ne isim ne duzenim oldu hersey bosuna, zaman kaybiyim. Devami yok, bir sey olacagi da yok. " dedi.
Destek oldum tabi, herzaman yaninda oldugumu soyledim. Biseyler netlessin artik gerisini hallederiz bi sekilde bende calisicam dedim. Bu maasla ne halledicen, senin calisip calismaman onemli degil benim maasimin yetmesi gerekiyor dedi.
Kuzenim artik yeter ayril caba gostermiyor diyor (adim atmadigi icin), annem ben seni istanbula vermem o gelsin diyor, sevdigim adam benimle konusmuyor
Biliyorum her konuda oldugu gibi, amaaan ayril gitsin diyen olacaktir. Ben sadece paylasmak istedim cunku ben artik boguluyorum dayanamiyorum..