- Konu Sahibi hayat ve ben
- #1
merhabalar fikirlerinize ihtiyacım var.3 yıllık bir beraberliğin sonunda sözlendik.ayrı şehirlerdeyiz. başta ailem kabul etmedi ama ikna ettim.ve sözlendikten sonra birçok tartışmalarımız oldu zaten öncesinde de hep tartışıyorduk uzakta olduğumuz için birbirimize şüpheyle baktığımız zamanlarımız çok oldu..ve sözlendikten sonra yine aynı tartışmalarımız oldu ve son tartışmayla bu işi sonuçlandırdım.çünkü kendi bildiğini okuyordu.ve kendi isteklerini bana yaptırtmaya çalışıyor ben birşey istediğim zamanda kendi bildiğini okuyordu bu da benim çok zoruma gitti ve direk babasını arayıp bu işin olmayacağını söyledim artık yapamayacağımı yanii.ve burdan sözü atmış durumda oldum.ama sonra pişman olan ben oldum ve beni aradı çok kez yine tartışıp durduk. kendisinin davranış şekli beni çok yıprattı artık dayanamıyordum.ama çok üzülüyordum onsuz da olamıyordum o da olamıyordu.ama hiç mücadele etmedi ayrıldık ve babasını arayıp söylediğim için babasından özür dilersem ancak bu durumda tekrar düzeleceğini söyledi ve bende bunu kabullenmedim başta sonra arayacağımı söyledim ama bir sorun daha vardı evlenseydik eğer beraber oturacaktık bunu bu saatten sonra istemedim ayrı evimizin olmasını istedim bunuda kabul etmedi.ve bende bu durumdan sonra artık herşeyin bittiğini söyledim ve BİTTİ..Zaten ayrılmıştık.ama çok zor geliyor ne yapacağımı bilmiyorum.akıl verin lütfen sanki sadece ben sevmişim gibi geliyor ama beni sevdiğini de biliyorum bu nasıl sevgi nasıl aşk?ev alacak gücü yok belkide durumunu biliyorum ama tavırlarıda hiç olumlu değildi beraber oturmayı kabul ediyor musun etmiyormusun diyerek kesip attı bu ilişkiyi. ve bende kabul etmedim. belkide hakkımızda hayırlısı buydu.onun zoruna gidende başta aynı evde oturmayı istemediğim halde kabullendirdi sonra bu olanlardan sonra ayrı evi ısrarla istememdi.bunu bu olanlardan sonra daha iyi anladım çünkü aynı evde olmaz diye.ve bir düzenimiz olsun istedim.çok mu şey istedim acaba...mirmirmirmir