Günlük merhaba
arada bir sana yazma ihtiyacım sürüyor ama artık daha az . Çünkü öyle bir yoğunluğun içindeyim ki düşünecek zamanım kalmıyor .
Hayatımdaki en büyük sağlık imtihanı ile karşı karşıyayım günlük ama kötü düşünmüyorum çünkü oğlum var .
Onun için sağlıklı bir anne olacağım , gücümü tüketmeyeceğim ama bunu yaparken de duygularımı bastırmayacağım.
Anladım ki ağlamak , içindekileri dışa vurmak güçsüzlük değilmiş bizim toplumda hiç kabul görmeyen öfke kontrol yöntemleriymis.
Kendimi yatağa bırakmak ne kadar iyi geliyor bilsen.. ihtiyacın olursa kullan günlük sende :)
Mutsuz değilim be günlük . Herkesin bir derman arayışı var biliyorum .
Rabbim bana yakın biliyorum .
Bir kez daha imtihandan geçmiştim hem oğlum on iki günlüktü o zaman . Saç telini ayırıp parmaklarımla severken ağlardım o annesiz ne yapar diye ... ama yanında kaldım işte
Ve yine yeniden böyle olacağını biliyorum ben yine oğlumun yanında kalacağım bu sefer ölümcül bir hastalık değil zaten ama yaşarken insanın tüm enerjisini çeken de bir durum .
Hastalık bile demek istemiyorum aslında eskiden sifahane derlerdi hastanelere .
Ben yine şifamı bulacağım rabbime sığınıp .
Gücüm tükenirse dua ile yeniden umut olacağım . Oğlumun o küçücük anlını , yanaklarını , ellerini öpünce kaldığım yerden devam ederim zaten.
Galiba eski benin yasını tutup bitirebildim belki de anne olduktan sonra dibe vurmayı sevmedim .