Paranın esiri olan insanlardan nefret ediyorum günlük... Parayla, mevkiyle, malla, mülkle herşeyi var zanneden, her şeyi elde ettiğini düşünen ve bunu sonradan elde edince şaşıran insanlardan nefret ediyorum...
Elimde değil işte, ikiyüzlü olamıyorum ben, sahte davranamıyorum, içim nasılsa dışıma da öyle yansıtıyorum kendimi... Sevmediğime seni seviyorum diyemiyorum ama seni seviyorum dediğime de kazık atamıyorum...
İşte bu yüzden...
Ne para için mal için mülk için mevki için yarimden vazgeçerim... Ne de bunlar için dostlarımı kırarım...
Beni deli gibi seven bir sevgilim ve zor günümde düşünmeden yanımda olan dostlarım var ya, ne mutlu bana...