Icim buruk, hep bir tarafim buruk. Her ne kadar guzel seyler olsa da hayatimda bir tarafimda bir yara kaniyor sanki.
Onun eksikligini hissediyorum bazen. Ben hem ablami, hem en yakin arkadasimi, sirdasimi kaybettim. O? O da kendisini cok seven, dusunen, arkadasini, sirdasini kaybetti. Ben yine onu seviyorum, dsunuyorum. Ama icimden. :26: Kendisinin haberi yok, olmasin da zaten.
Aramiz cok sessiz, durgun. 2.5 aydir birbirimizi ne soruyoruz ne ediyoruz. Ne ileri gidiyoruz, ne geri. Artik birsey olsun istiyorum. Iyi veya kotu. Yerimde saymaktan sIkildim, ses ciksin artik. Tartisacaksak da tartisalim be, ben de bileyim akibetimizi. pff.
Benim sebebim var konusmuyorum, ben konusmadikca o da konusmuyor. 3 ay olacak nerdeyse. Peki o neden konusmuyor? Hatasini bilerek mi yapti, bunu mu cikarmali bundan? Bilmeden yapsaydi birseyden haberi olmadan eskisi gibi konusurduk. Hep dusunceli, hep dusunceliyim. Tatildeyken baska bir dunyada gibiydim, bunlar aklimin kenarindan gecip gidiyordu, dert etmiyordum. Simdi yine eski tas eski hamam, geldi coktu aklimin tam ortasina. Birseylerin aciga cikmasini istiyorum artik. Ben Turkiye'ye gelene kadar devam ederse bu sessizlik, orda da gorusmeyecegiz. Ve ikimiz de daha cok uzulecegiz. 5 ay kaldi, ya duzeliriz, ya da artik gorusmeyiz. Sabirsizlikla, merakla olacaklari bekliyorum.