Resmen okuduğumda eski eşimi okudum sandım. (Davamız hala sürüyor)
Eşimle yurt dışında yaşayacaktık, ama düğünümüz ailesinin memleketinde oldu, benim vize işleri hallolmayınca da 1 aya yakın eşimin memleketinde kalmak zorunda kaldık. Halbuki balayı zamanımız, başbaşa geçirmemiz gereken vakitleri hep ablası-yeğenleri-kuzenleri ve halası olarak geçirdik. Dışarda sürü olarak geziyorduk düşünün yani. Birgün yine hep beraber biryerde oturuyoruz, tuvalete kalkma bahanesiyle eşimle tuvalete kalktım, eşime dedimki saat geç oluyor hadi artik eve gidelim yoruldum, bana demesin mi ablamlar hala burdalar, niye çıkıntılık yapıyorsun,sen ne kadar nankörsün o senin düğün hazırlığına yardım etti, heryerde problem çıkartıyosun vs.. ağlaya ağlaya döndüm görümcemin yanına. Birde onların yanında azarı yedim tabi. Çok bunalmıştım gerçekten, gerçi biz yurtdışında yaşayacaktık ama türkiyede olduğumuz zamanlar sırf onun ailesiyle vakit gecireceğimizi asla benim aileme gitmeyeceğimizi anladığım gün (çünkü kendi ailesiyle 7-24 vakit geçirip beni kendi aileme el öpmeye yalvar yakar günlerce kavga etmem sonucunda götürmüştü) artık bitirdim.
Demem o ki koşarak uzaklaşın. Bukadar güzel açıklamanıza rağmen size problemli kişilik gibi davranması, ailesiyle ilgili söylenen bir şeyi saldırı olarak algılayıp size karşı korumaya çalışması sizi korkutsun. İlerdede böyle olacak çünkü. Bakın erkekler sevgiliyken veya nişanlıyken bize çok sinyal yakıyor aslında biz görmüyoruz. Ufak tefek şeyler diyip geçiştiriyoruz ama çok büyük sorunlar bunlar, umarım kötü tecrübelerde anlamazsınız. Sağlıcakla kalın