- Konu Sahibi yenibirkadin
- #1
merhaba kızlar...
bir derdim bir sıkıntım bir sevincim yok.. buraya sadece içimdeki korkular yuzunden yazıyorum.. benim durumumda olan elbet bicok kişi vardır.. anılarımızı paylaşmak gerek birbirimize destek olmak gerekse ne yapmamız gerektiği hakkında burada bulusalım istiyorum.. şimdi asıl mevzuya geliyorum..
evet sevgilim bu yaz mezun oluyo.. bizim 3 yıllık bir beraberligimiz var.. ve bu 3 yılın neredeyse tamamını birlikte gecirdik.. oyleki okudugumuz sehrin her bir kosesinde anımız var diyebilirim.. cok duygusal bi ilişki yasıyoruz gerckten birbirimize kıyamıyoruz bicok konuda.. kavgalarımız elbet oluyo.. hc ayrılmadıkta diyemem ama barıstıgımız zamanlarda hep birbirimize kızdık bugune kadar neden beni aramadın nasıl dayanabildin bensizlige diye. o bi yengec burcu erkegi bense koc burcu kızıyım.. duyan herkes kesinlile anlasamazsınız diyo ama biz garip bi şekilde cok iyi anlasıyoruz.. bazı zıtlıklarımız var elbet ama birbirimize ayak uydurmak ve birbirimiz sayesinde farklı tecrubeler etmek guzel bişey.. ona o kadar alıstım ki yanında olmadıgım zamanlar gulmek konusunda içtenlik gösteremiyorum.. herkese cok komik gelen seyler bana sadece tebessum ettirio.. oysaki onun yanında tam tersi.. hc bişe solemesin sadece gozlerimin içine baksın gulumsememe yetiyo.. bu sene boyunca butun zamanımı onunla gecirmek istedim.. ama bi yandanda boyle yaparak onu sıkmak istemedim.. o da arkadaslarını ihmal etmedi tabiki.. hep benim yanımda olsun istedigim zamanların %40ını onlarla gecirdi.. ve inanın ben ilk defa sevgilime bu kadar cok kızdım.. zaten son yıl neden benimle vakit gecirmektense onların yanına gidio die.. ama içimde bi ses hep son yılı içinden nasıl geliosa oyle yapsın sıkma bunaltma dedi. bende ole yapmaya calstım..
simdi aynı sehirdeyiz ama o istanbulun bi ucunda ben ayrı bi ucundayımm.. ve bugn aksilik bi sarılmaya bi kokusunu içime cekmeye vakit bulamadım olcak işmi..
hep aklıma geldikce gozlerim doluyo nasıl sarılamadım ben ona diye.. ama olmadı işte.. ve ben suan onu cok ozluyorum..
daha birbirimizden uzak kalalı 5-6 saat gecmişken bana beni ne kadar ozledigini, yanında oldugum zamanları nasıl ozlediğini soyluyo.. benimse içim içimi yiyo neden butn sene boyle olucaını dusunmedinde arkadaslarının yanına gittin dememek için.. cunku boyle yaparsam ona haksızlık etmiş olurum.. bunun fakındayım..
ama gercekten onu cok özlüyorum.. daha şmdiden cok ozluyorum..
bi bu zamana kadar her yaz tatilinde mutlaka kavga ederdik ama bulustugumuz zaman hersey bambaska oluyodu, birbirimizin gozlerini gordugumuz an butn kırgınlıklar gidiyodu.. ama bilmiyorum bu seferki daha baska bi korku.. o kavganın birinde onun gozlerine bakamycam die cok korkuyorum.. heleki ben universiteye dondugumde onun o sehirde olmycaını bilmek bana daha bi acı verio.. korkuyorum sanki onsuz bi sakaryaya gitmeye.. napıcam ki ben orda sanki hc bi amacım kalmadı gibi..
evet sanırım ona fazla baglanmısım.. bunun farkındayımm.. fazlasıyla aşıgım.. burda onsuz gecen gunlerimde nasıl bi psikolojiye burundugumu sizlere anlatmak istiyorum.. kendimi yanlız hissetmek istemiyorum.. (butn arkadaslarım ya calısıyo yada evliler buyuzden dertlesicek pek kimse bulamıyorum)
bu durumun bize nasıl etkileri oldugunu belirtmek istiyorum.. hatta benmle ayn durumda olanlar varsa burası bizim dertlesme kosemiz dahi olabilir.. hadi kızlar bu psikolojimizi birlikte yenelim..
bir derdim bir sıkıntım bir sevincim yok.. buraya sadece içimdeki korkular yuzunden yazıyorum.. benim durumumda olan elbet bicok kişi vardır.. anılarımızı paylaşmak gerek birbirimize destek olmak gerekse ne yapmamız gerektiği hakkında burada bulusalım istiyorum.. şimdi asıl mevzuya geliyorum..
evet sevgilim bu yaz mezun oluyo.. bizim 3 yıllık bir beraberligimiz var.. ve bu 3 yılın neredeyse tamamını birlikte gecirdik.. oyleki okudugumuz sehrin her bir kosesinde anımız var diyebilirim.. cok duygusal bi ilişki yasıyoruz gerckten birbirimize kıyamıyoruz bicok konuda.. kavgalarımız elbet oluyo.. hc ayrılmadıkta diyemem ama barıstıgımız zamanlarda hep birbirimize kızdık bugune kadar neden beni aramadın nasıl dayanabildin bensizlige diye. o bi yengec burcu erkegi bense koc burcu kızıyım.. duyan herkes kesinlile anlasamazsınız diyo ama biz garip bi şekilde cok iyi anlasıyoruz.. bazı zıtlıklarımız var elbet ama birbirimize ayak uydurmak ve birbirimiz sayesinde farklı tecrubeler etmek guzel bişey.. ona o kadar alıstım ki yanında olmadıgım zamanlar gulmek konusunda içtenlik gösteremiyorum.. herkese cok komik gelen seyler bana sadece tebessum ettirio.. oysaki onun yanında tam tersi.. hc bişe solemesin sadece gozlerimin içine baksın gulumsememe yetiyo.. bu sene boyunca butun zamanımı onunla gecirmek istedim.. ama bi yandanda boyle yaparak onu sıkmak istemedim.. o da arkadaslarını ihmal etmedi tabiki.. hep benim yanımda olsun istedigim zamanların %40ını onlarla gecirdi.. ve inanın ben ilk defa sevgilime bu kadar cok kızdım.. zaten son yıl neden benimle vakit gecirmektense onların yanına gidio die.. ama içimde bi ses hep son yılı içinden nasıl geliosa oyle yapsın sıkma bunaltma dedi. bende ole yapmaya calstım..
simdi aynı sehirdeyiz ama o istanbulun bi ucunda ben ayrı bi ucundayımm.. ve bugn aksilik bi sarılmaya bi kokusunu içime cekmeye vakit bulamadım olcak işmi..
hep aklıma geldikce gozlerim doluyo nasıl sarılamadım ben ona diye.. ama olmadı işte.. ve ben suan onu cok ozluyorum..daha birbirimizden uzak kalalı 5-6 saat gecmişken bana beni ne kadar ozledigini, yanında oldugum zamanları nasıl ozlediğini soyluyo.. benimse içim içimi yiyo neden butn sene boyle olucaını dusunmedinde arkadaslarının yanına gittin dememek için.. cunku boyle yaparsam ona haksızlık etmiş olurum.. bunun fakındayım..
ama gercekten onu cok özlüyorum.. daha şmdiden cok ozluyorum..
bi bu zamana kadar her yaz tatilinde mutlaka kavga ederdik ama bulustugumuz zaman hersey bambaska oluyodu, birbirimizin gozlerini gordugumuz an butn kırgınlıklar gidiyodu.. ama bilmiyorum bu seferki daha baska bi korku.. o kavganın birinde onun gozlerine bakamycam die cok korkuyorum.. heleki ben universiteye dondugumde onun o sehirde olmycaını bilmek bana daha bi acı verio.. korkuyorum sanki onsuz bi sakaryaya gitmeye.. napıcam ki ben orda sanki hc bi amacım kalmadı gibi..
evet sanırım ona fazla baglanmısım.. bunun farkındayımm.. fazlasıyla aşıgım.. burda onsuz gecen gunlerimde nasıl bi psikolojiye burundugumu sizlere anlatmak istiyorum.. kendimi yanlız hissetmek istemiyorum.. (butn arkadaslarım ya calısıyo yada evliler buyuzden dertlesicek pek kimse bulamıyorum)
bu durumun bize nasıl etkileri oldugunu belirtmek istiyorum.. hatta benmle ayn durumda olanlar varsa burası bizim dertlesme kosemiz dahi olabilir.. hadi kızlar bu psikolojimizi birlikte yenelim..
ama dediğin gibi yengec dostum üniversitede aşk yaşamak bambaşka bişeymiş.. hayatımın en önemli anları belkide.. 
ama benım üni bitti artık döndün tamamen buradayım tanışalım bı gün kız 
bukadar sıkma canını bunun daha askerliği var bide şehir dışında iş bulursa onuda geçtim senın okulun bittiğinde baba evine döndüğünde de bukadar rahat dörüşemeyecekdiniz zaten bide böle düşün 