Şimdi söze nasıl başlanır bilmiyorum.. ilk zamanlar çok güzel giden bir ilişkim vardı herkesin olduğu gibi... anaç yapım var ve herkesi hemen sahiplenim fedakarlığın dibine vuruyorum. Bunu erkek arkadaşıma gösterdikçe daha fazlasını istedi, neler yapmadım. Annesinin evinde temizlik mi yapmadım, ablasının evinde ablasına hizmet mi etmedim... tam tatile gidecekken karar değiştirip ablasının yanına ağrıya mı gitmedim... haketmediğim hakaretler, küfürler.. ama özünde çok çok iyi biri... ben o kadar kendine güvenen ve dik bir insandım ki beni olmadık şekle soktu. Ailemi bile karşıma aldım, konuşmadım.. ona göre onun yüzünden karşıma almadım ailemi... daha 5 gün olmadı ve biriyle konuştuğunu düşünüyorum. Şimdi iyi ki bırakmışsınız diyeceksiniz ama ben hala seviyorum ve özünde gerçekren iyi biri olduğunu biliyorum. Ve evlendiğimizde annesiyle yaşama zorunluluğum vardı.