Sizlerden fikir almak icin uye oldum. Uzun olacak simdiden okuyan herkese tesekkur ederim.
Cok mutsuzum. Boguluyorum dipteyim.
Sevgilimi aldattim. Igrenc biriyim evet bunu yapabildim. Eski calistigim yerde herkesin ilgi duydugu bi adamin bana ilgi gostermesi hosuma gitti. Flortlestim.
Sevgilim oldugunu soylemedim. Hatta yok dedim.
Fiziksel bir sey olmadi. Sevgili de olmadik ama flortlestik.
Mesajlastik. Sevgilim o donem sinava hazirlaniyodu ilgilenmiyodu benle, asla bahanesi olmaz biliyorum. Yaptim iste. Cok pismanim simdi ama o gunleri geri getiremiyorum.
Biliyorum onu severken boyle bir seyi yapmam normal degil. Sadece birinin benle ilgilenmesi iltifat etmesi hosuma gitmisti.
Sevgilim, mesajlarimizi gordu. Cildirdi.
Demedigini birakmadi.
Ozur diledim, bir daha ona bakacak yuzum olmadigini soyledim.
Aradan zaman gecti beni affettigini bensiz yapamadigini soyledi. Ben mutluluktan uctum cunku gercekten cok pismanim.
Simdi her sey sacma sapan bir halde.
1) surekli onu aldattigimi dusunuyor.
Mesela telefonum mesgulse bu aramizda ciddi bir olay. Buyuk krizler yasaniyor. Normal ailemden biriyle konusurken bile ikna edemiyorum baskasi olmadigina.
2) her seyin ekran goruntusunu istiyor. Her seyin.
Kime ne yazdin, bugun kimleri aradin, whatsapin da kimler var, ne konustun. Abartmiyorun gunluk rapor gibi her seyi istiyor.
3) mesela konusurken bi isim olsum atiyorum ben bi dusa gircem sonra konusuruz diyorum. Kac dk surcek diyor. Ya bunun dakikasi mi var ben ne bileyim. Artik biktirinca 15 dk diyorum.20 dakka sonra aradiysam o 5 dakka napmisim. Bu gercekten yasandi
4) bi anlik sessizlesirsem,hemen kimi dusunuyosun, kim geldi aklina gibi sorular soruyor.
5) disari cikarsam ses kaydi alacakmisim . cildirdin mi diyorum neyin kaydini alayim, ise gidip geliyorum sadece ama yok ya bisey karistiriyosam
6) butun sosyal medya hesaplarimin sifresi orda. Her gun bakiyor
7) disari arkadasimla cikarsam 5 dakkada bir mesaj atiyor. Surekli tel elimde yazmak istemiyorum o zaman ariyor 10 dakka da bir. Burnumdan geliyor cikmiyorum artik
8) tek basima avmye bile gidemez oldum. Kendi calismiyor ve cok zamani var ama ben yalniz kalamiyorum.
Benle gelirse asla erkek biriyle konusamiyorum. Saticiya soru bile sormama engel oluyor.
9) sacma sapan anlarda arayip acamazsam kavgalar cikariyor.
Bunun gibi onlarca sey.
10) her tartismada agir hakaretler isitiyorum.
Biktim biktim. Biktim boguluyorum.
Tamam ben bi hata yaptim. Bu mu bunun Karsiligi. Aldim karsima dedim ki bak boyle hayati hem kendine hem bana zindan ediyosun. Sen bunu unutamayacaksin ben de unutmani beklemiyorum. Ayrilalim olmuyor dedim
Nasil nankormusum bunlari soylemeye nasil yuzum olurmus. O daha napsaymis. Ben bunlarin boyle olmasina sebebiyet vermisim simdi konusmaya nasil hakkim olurmus.
Simdiye kadar suclu oldugum icin bu yapilanlari hak ettigimi dusundugum icin sesimi cikarmadim ama arrik boguluyorum. Hayatimda kendi alanim kalmadi. Bittim ben..
İnsanların hayatlarının ortasına sonuçlarını öngöremeyeceginiz bombalar bırakmanın, kontrol edemeyeceginiz travmalar yaratmanın acı bi örneğisiniz gerçekten.
Yarattığınız enkazdan sizin anlık ego tatmininizin sızısını bi ömür taşıyacak, insanlara güvenini kaybetmiş, hayalkırıklığına ve hatta hakarete uğramış, duygu dünyası çökmüş, zararı kendine kırgın bi insan da çıkabilirdi.
Çıkmamış.
Onun yerine korkunç bi canavar çıkmış. Sizin varlığınız da o canavarı besliyor. Eğer bi an evvel bu hastalıklı bağı koparmazsanız kendi yarattığınız canavarın elinde kalacaksınız.
Zaten adam sizi sevdiği için değil size zarar vermek için, hıncını almanın başka bi yolu kalmadığı için yanınızda. Hem aldatılmayı hem terk edilmeyi hazmedememis. Yaptığınızla çekip gitmenize izin vermekten başka bi şansı yok ama kabul edemiyo, kendi mahvolmuş hissediyo ve eger bi seyler yapmazsanız sizi de mahvetmeden bırakmayacak.
Yaşananlar hasta bi zihnin ürünü, gitmek istemeniz de nankörlük degil yani, ikinizin de iyilesmek icin tek şansı.
Acilen durumu ailenizle ve çevrenizle paylaşın, bi hata yaptıgınızı ve hatanın sonuclarının kontrolden cıktıgını anlatın. Adamın ruh sağlığının yerinde olmadığını, zarar görmekten korktugunuzu söyleyin.
Ve ayrılın.
Hatamın karşılığı bu mu, böyle olacaksan ayrılalım falan gibi ucu açık saçmasapan laflar da etmeyin.
Açık açık bitirin. Net bi şekilde bu işin kurtarılacak bi tarafı kalmadıgını, yaptıgınız için üzgün ve pişman oldugunuzu, suçlu hissettiğinizi ama bu suçun cezasını nefret dolu bi iliskide eziyet görerek çekmeyeceğinizi söyleyin. Sen de beni affetmedin, bi ömür gecse, ben 7/24 gözünün önünde olsam da affetmeyeceksin, bana hayatı zindan ederek mutlu olamayacaksın deyin. İkinizin de mutlu olmasının tek yolunun kendi yolunuza gitmek oldugunu anlatın. Ailenizle de konustugunuzu, arkanızda olduklarını, bu iliskiye devam etmenizi asla istemediklerini söyleyin.
Net ve acımasız olun, çok zorlanacağınızı sanmıyorum.
Sonrasında da hicbi sekilde iletisim kurmayın, tenha sayılabilecek yerlerde buluşmayın, son kez görüselim rahat bırakıcam gibi laflara aldanmayın. Konu icerisindeki mesajlarınızdan durumun tekin olmadıgını anlıyorum. Önce fiziksel ve ruhsal saglıgınız, sonra yediginiz haltların insani ve vicdani yönü.
