Arkadaşlar merhaba, aklımı kurcalayan büyük bir sorun var yardımcı olursanız sevinirim. Erkek arkadaşımla 3 yıldır birlikteyiz üniversitede tanıştık, gayet iyi giden bir ilişkimiz var. Onu gerçekten çok seviyorum o da beni çok sever, değer verir. Mezun olduktan sonra ailelerimizi tanıştırıp işi resmiyete dökmek istedik, planlar yaptık. Erkek arkadaşım işe başladı maaşı ve statüsü iyi, ben öğretmenim kpss çalışıyorum kısacası her şey yolunda giderken ve biz planımızı uygulayacakken babası ev satın aldı ve bayağı yüklü bir miktara. Erkek arkadaşımı da maaşının yarısından fazlasını kendisine vermesi için ikna etti. Fakat erkek arkadaşım evlenmek istediğini söylediğinde benim için “Beklesin ne olacak?” demiş. Kısacası erkek arkadaşım bizim evliliğimiz için düşük bir miktar kenara atıyor, tüm planlarımız iptal oldu ve en az 2-3 yıl sonra evlenebileceğiz. Bundan önce de ailesi “Daha abin evlenmedi” vs diyordu ama biz bunu çok takmıyorduk. Babasının, abisinin bu söylemleri ve erkek arkadaşımın her şeyi tek başına yapacak olması (ben de yardım edeceğim kastettiğim 0 aile desteği ile) beni çok üzüyor. “Paran varsa evlen” diyorlar sanki parası olmadığını bilmiyormuş gibi, benim ailem de tam tersi her şeyim için maddi destek sağlar. Bu arada şunu belireyim hiçbir şeyde gözüm yok sadece zaruri ve gerekli ihtiyaçlar için bile yüklü bir miktar para biriktirmek gerekiyor yoksa düğün, kına, nişan vs bile istemiyorum, her şeyin en uygunu olsun diyorum. Bu konu sürekli aramıza giriyor, üzülüyoruz, tartışıyoruz. Bir süre konuşmayıp yalnız kalmak istedim, düşünmek istedim. Sizce ne yapmalıyım? Nasıl bir yol izlemeliyim?
Ben o "beklesin ne olacak" lafına takıldım. Sizi istemiyor olabilirler mi gelin olarak? Başka konularda tutumları nasıl? Bence en önemli kısım bu. Eğer istemiyorlarsa (bence öyle), ennn baştan ters yapın ki hadlerini aşmasınlar. Sakın aman sorun çıkmasın diye alttan almayın. Böyleleri haddini bildirmeden kendine gelmez.
Ben diğer hanımların aksine 24 yaşın çok da erken olmadığını düşünüyorum. Evlilik yaşı kişinin kendini hazır hissettiği yaştır. Siz hazır hissediyorsanız, o sorumluluğu alabilecekseniz evlenin. Bu yaş mevzusu çok kişisel bir konu.
Gelelim maddi konulara...
Evlenmek, ev düzmek değil. Önce milletçe bunu kabul edersek, insanların evlenmesinin önündeki en büyük engeli kaldırmış olacağız bence. Varsın evinizde eksikler olsun. Televizyonu 3 ay sonra alın, yemek odası takımını 6 ay sonra alın. Evlendikten sonra kimsenin maaşına çöken de olmaz. Ufak ufak tamamlarsınız eksiklerinizi. Benim üniversiteden bir hocam 'Evlendiğimizde oturacak koltuk takımı yoktu, eşimin iş yerinden gelen misafirlerini komşudan minder isteyip minderde ağırladım' demişti.
Biz de ev düzüyoruz şimdi, max 40 bine halledeceğiz gibi duruyor (Her şeyi de en kaliteli markalardan alıyoruz). Düğünümüzü de borçsuz yaptık çok şükür, her şey içimize sindiği gibi oldu ama gereksiz masraf yapmadık hiç. Herkesin bahsettiği kadar korkulu bir süreç değilmiş. Tabi bu benim bakış açımdan da kaynaklanıyor. Her şeyin en üst modeline değil, kullanacağım kadarına bakıyorum. 8 programlı led ışıklı wifi kontrollü bulaşık makinası da alabilirsiniz 4 programlı da, ikisi de aynı işi görüyor. Geçen elektrikli süpürge aldım, 2 model arasında 1000 tl fark vardı, araştırdım performans farkları yok, sadece birinin aksesuarları daha janjanlı. Led ışıklı süpürge ucuna 1000 tl vermedim tabii ki :) 'Bir kez evleniyorum şımarıklığı' peşine düşmezseniz, 1 yıllık birikimle evlenilir.
Asıl konu, sevgiliniz evlenmek istiyor mu? O istiyorsa, ailesine bunu söylüyorsa (ki söylemiş) bir yolunu bulursunuz. Herkesin tahammül edebildiği şeyler farklı. Siz ailenin bu tutumuna tahammül edebilir misiniz onu düşünün. Eğer yola devam etmek istiyorsanız, kimseyi dinlemeden kafa kafaya verip yuvanızı kurun.
Kendi isteklerinizi dile getirin ve bekleyin derim ben. Bakalım sevgiliniz nasıl davranacak? Şu an yapacağınız en mantıklı şey beklemek. Siz kendi işinize bakın. Ailesiyle meselesini o kendi halletsin.
ne biçim aileler var! ileride bize bakar para kazanır mantığıyla üreyen tipler yüzünden şu hale bak!
