Benim var. Üstelik de karısı benim ve diğer cinsiyeti dişi olan arkadaşlarımız hakkında aynı şeyi düşünüyor.
Biz bu hanımın eşini üniversite 1. sınıfa başladığı günden beri tanıyoruz. En yakın arkadaşımızın lise arkadaşı. Yeri geldi aynı odada uyuduk.
Yani sevgili olmak için her türlü "imkanımız" mevcuttu, olmadık, zira arkadaştık.
İçip içip sarhoş olduk, bardan atıldık.
Ama hayatımız bir Türk dizisi olmadığı için sadece sarhoş olduk diye aynı yatağa girmedik, arkadaşlıktan başka duygu hissetmedik.
Gel zaman git zaman, bu arkadaşlardan erkek olanının bir kız arkadaşı oldu. Ve sadece biz sevgilisiyle çok yakınız diye bizden nefret etti.
O kadar ki geçen ay evlendiler ve ben arkadaşımın huzuru kaçmasın diye telefon edemedim, tebrik etmek için. Facebooktan karısına ve ona mutluluklar diledim, özel mesajla.
O beni aramadığı sürece, eskiden her gün aradığım arkadaşımı aramıyorum.
Çünkü biliyorum ki kız benden ve diğer arkadaşlarımdan hoşlanmıyor. Arkadaşımızın huzuru kaçacağına, biz kendimizi geri çekiyoruz.
Ve hepimiz o kızdan nefret ediyoruz. Kocasında gözümüz olduğu için değil, bizi arkadaşımızdan ayırdığı için.
Her fırsatta da dalgamızı geçiyoruz, elbette.