Arkadaşlar,
Bu forumdaki ilk mesajı okuduğumda aklımda canlanan tablo, ağabeyi gibi sevdiği kuzenini hatası yüzünden kaybetmiş (onun onaylamadığı biriyle sevgili olmuş) (demek ki kuzeni onu koruyup kolluyor, iyiliğini düşünüyor) bir teyze kızının kuzenini geri kazanmak için üstüne düşmesi, yılların getirdiği samimiyeti geri kazanmaya çalışması oldu. Eğer kuzenlerin birbiriyle evlenmesinin hala normal görüldüğü bir aile söz konusu değilse (ki eğer "kardeş gibi" büyümüşlerse, zaten öyle bir aile söz konusu değildir) durum bence yüzde yüz böyledir. Kardeş gibi büyüdülerse birbirlerine kardeş gibi bakıyorlardır. Yok eğer başka bir aile yapıları varsa o zaman başka tabi. Ama olayda anladığım kadarıyla aile yapıları birbirlerine başka türlü bakmalarına müsait değil.
Konu sahibi bir yerde "teyze çocukları, kan bağı da yok ki" minvalinden bir şey söylemiş. Amca çocukları ve teyze çocukları genetik olarak bizlere aynı uzaklıktadır. Kültürümüzde de zaman zaman anne tarafının birbirine daha yakın olduğu, daha bir içli dışlı büyüdüğü görünür. Örneğin benim ailemde öyle.
Hal böyleyken ağız birliği etmişçesine hepinizin kuzenlerle fazla samimi olmayı kıskanması bana dehşet verici geldi. Ben de çok severim kuzenlerimi. Kardeşimden ayırt etmem. Bir kız arkadaş gelip erkek kuzenimle bu ilişkimi kıskanırsa da şaşırırım sadece.