- 31 Ekim 2014
- 3.782
- 9.370
- 208
Son derece öznel konular bunlar, genel bi dogrusu yanlışı oldugunu düşünmüyorum. Herkes duygularını ve beklentilerini paylaştıgı biriyle kendi usulünce mutlu olma hakkına sahip tabi ki.
Ancak beklentilerinize sonuna kadar saygı duymakla beraber hiçbirine katılmadığımı söylemek istedim.
İlişki. Sevgili. Aşk.
Sevildiğini hissetmek.
Sahiplenmek/Sahiplenilmek.
Hepimiz aynı şeyi yazıyoruz ama aynı şeyi okumuyoruz aslında. Siz farklı dolduruyorsunuz bu kelimelerin içini ben farklı. Diger yorum sahibeleri ve konu sahibesi de bizden farklı.
Mesela "eve varıp varmadıgının teyitini isteyen erkeğin eksikligini hissedecegini" söylemissiniz konu sahibesine.
Hani bi liste yapsam eksikliğini hissetmeyecegim ilk elli şey diye bu söylediginizin kesin o listede yeri olur.
Bu "öldük mü kaldık mı birbirimizden haberimiz olmasın" demek değil yanlış anlaşılmasın, mesaj atma/görüsme sıklıgı için de aynı şey geçerli, ya hep ya hiç mantıgıyla düsünmeyin.
Şehir dışı diyebilecegimiz uzun bi yolculuğa çıktıysam ya da nispeten güvende olmadıgım bi saatte/yerde kalacagım yere dönüyorsam; özetle güvenligimden endişe edilmesi ve gerektiginde hızlı haber alınıp müdahale edilmesi gereken bi durum varsa "varınca haber ver" cümlesi elbette mantıklıdır. Bunu sadece sevgiliniz sormaz zaten, aileniz de sorar arkadaşlarınız da.
Gel gelelim
-her buluşmadan sonra rapor verir gibi "ladyamore'dan semurcan'a... ladyamore'dan semurcan'a... eve varma islemi başarıyla tamamlanmıstır efendim." diye açıklama yapmak
-"neden bu kadar geç yazdın, neredeydin, nasıl ayagın kapının eşiginden geçer geçmez yazmasın da 10 dk sonra yazarsın" trbiyle muhattap olmak (dur bi üstümü degistireyim, belki sıkıştım tuvalete gideyim be adam/kadin)
-gün içinde saat saat oradan çıktım buraya gittim, buradan çıktım şuraya geçiyorum diye haber vermek (bakmayın aslında haber vermek de degil bu alenen izin almak, "geçme oraya" dese adam/kadın geçmeyecek çünkü adım gibi biliyorum)
Bunların hiçbiri benim gibi hisseden, düşünen bi insanın eksikliğini hissedeceği şeyler degil. Bırakın eksikligini aşkından ölse 1 aydan fazla tahammül edebilecegi şeyler de degil. Korkunç bi yük ve paranoya benim durdugun yerden.
"Sahiplenme kriterleri belirlemek"ten bahsetmişsiniz. Kelimenin kendisinden nefret etsem de (mesela hayatımda sen sahipsiz degilsin kadar karşıdakini kollayıp koruyayım derken tabiri caizse s.çıp sıvayan, karşıdakinin özgüvenini, kolunu kanadını kırıp aşağılayan bi cümle duymadım ben.) kastettiginiz şeyin aslında destek olmak, gereken yerlerde kollamak, hayatta yalnız yürümedigini hissettirmek, kimsesiz bırakmamak oldugunu anlıyorum.
Anlıyorum da "sahiplenme" göstergesi olarak saydıgınız davranısları zerre anlayamıyorum. "5 yasındaki cocugun annesinden bekledigi ilgi"den farklı bi şey çagrıştırmıyorlar kendi adıma. En basit haliyle bunaltıcı, aşırı, çocukça bi tür şımarıklık olarak görüyorum.
Konu sahibesinin örneginde benim gidecegim mezuniyet yemegi sevgilimin onayına tabi bi konu degil, olmamalı, olamaz. İmkan olda zaten davet edecekken koşullar müsait degil diye onunla gidemememi sorun haline getiremez. O yemekte giyecegim kıyafet icin ondan izin almamı bekleyemez. 60 tane insan saati bana sormayacaklarına göre orada saat kaça kadar kalacagımı o belirleyemez.
Ha ne yapabilir "dönemindeki insanları o kadar da sevmiyorken bu kadar hazırlık ve masrafa değer mi sence" diye fikrini belirtebilir, fikri kabul edip etmemek bana kalır.
Onu mezuniyetime götüremedigim için önce benim üzüldügümü bilir, "İstersen başbaşa, istersen sevdigin arkadasların ve onların sevgilileriyle ayrıca kutlarız mezuniyetini" diye bi öneride bulunabilir. Saate göre çıkışta katılmayı teklif edebilir.
Grup dönüş saatini geçe ayarlamışsa gelip almayı teklif edebilir ya da benim güvenli bi dönüs vasıtası bulmama yardımcı olabilir.
Karşımdaki bunları yapabildiginde ben sevildigimi hissederim mesela. "Yapamazsın, edemezsin, bağırırım, kıskanırım" diyen adamın da istedigi yere kadar yolu var.