erkek arkadasımla aramda yaklasık olarak 5 cm kadar boy farkı var, benim boyum 180 erkek arkadasımda 176...ilk baslarda inanılmaz derecede kafama takıyordum durumu, daha önce benden kısa erkek arkadasım olmadıgı için cok tuhaf geliyordu...erkek arkadaslarımın boyu 190 dan aşağıya düşmediği için genelde durumu kabullenemem diye düşünüyordum...şu an 1 senelik bir ilişkimiz var kafamda bu kompleksten tamamen kurtulmus durumdayım...onun içinde sorun bu durum ilişkinin baslarında, hatta topuklu giyip farkı iyice açma falan diyordu =) ama suan bir düğüne ya da herhangi bir organizasyona katıldığımız zaman topuklu giymemden vs hiç rahatsız olmuyor aksine böyle bir kadın benimle olduğu için çok şanslıyım diyor =) çevremizdekilerden yanada en ufak bi eleştiri ya da olumsuz bir söz duymadık, ailem dahi bu durumla ilgili tek kelime etmedi sadece mutlu olup olmadığımı önemsediklerini belirttiler o kadar...daha önce yanımda erkek arkadasım diye gezdirdiğim insanlara dışardan bakınca herkes cok güzel yorumlar yapardı ama hiç birinde mutlu bir birliktelik sürdü diyemem...hani derler ya karpuzuda dısına bakarak alırsın ama kestiğinde kelek çıktığını görürsün...aynen bu durum oluyordu...suan yanımda olan, hayatımda olan insanla o kadar mutluyum ki ona dair en ufak bir kusur göremiyorum..beni el üstünde tutuyor resmen, bana olan sevgisi bağlılığı herşeyin üstünde...benim içinde aynı durum geçerli, bende onu o kadar çok seviyorum ki arada 5 değil 10cm gibi bir fark dahi olsa hiç bir sekilde umursamam bu durumu...yarın bir gün bizim ne duruma düşeceğimiz belli mi? bir kaza geçirip yüzüne bakılmayacak bir hale bile gelebiliriz, kolumuzu bacağımızı kaybedebiliriz, hayatımızdaki insanı nasıl göründüğüne yanımıza yakısıp yakısmadıgına bakarak mı değerlendireceğiz yoksa ne kadar sevdiğimize, mutlu olup olmadığımıza bakarak mı? dış görünüş her zaman geçicidir, sevgi varsa ortada kimin nasıl göründüğü değil onunla ne kadar mutlu olduğun ne hissettiğindir bence önemli olan...