Az önce kardeşim aradı açamadım teli. Yaklaşık bir haftadır erkek arkadaşı ve arkadaşlarıyla tatildeler.Aradım tabiki bikaç defa.Fakat onun sesi öyle mutlu,hayat dolu geliyor ki bende onunla konuşurken mutlu bi ses tonuyla konuşmak zorunda hissediyorum kendimi ve zorlanıyorum.Ne bileyim asla kıskanmak değil tabi ki fakat onun o yaşadıkları mutluluğu karşısında kendimi mutsuz,zayıf hissediyorum.Her konuşmamızdan sonra ağlamak geliyor içimden.Çok imreniyorum.Dün ona telde ben senin bu yaşadıklarını benimkiyle rüyamda bile yaşayamam dedim ağlayıverdim.Yazık oda üzülmüş ablam üzülüyor diye.Bide her telde keyfin yerinde mi diye soruyor.Allah aşkına keyfim nasıl yerinde olabilir yani keyfimi yerine getirecek hiçbir şey yok diyemiyorum.
Sonra benim en mutlu günüm hangisiydi diye düşündüm az önce.Yaklaşık bir sene önce benimki Ankara'ya gelmişti.Arkadaşlarla pikniğe mangal yapmaya gitmiştik.Düşündüm de son yaşadığım en mutlu günüm o benim.Ne güzeldi...Ne kadar güzel...Onunla el ele yeşillikler içinde yürümek,arkadaşlarla eğlenmek ne güzeldi...Yaşadığım son mutlu günümdü.
Ben arada üzülürdüm özlerdim mesafe vardı aramızda.ıstediğim zaman yanımda olamıyordu.Bazen imreniyordum birlikte olan çiftleri görünce.Ben üzülünce bana hep "üzülme fıstığım gün gelecek bizde hiç ayrılmayacağız" derdi.Öyle bi mesajı halen cebimde kayıtlı.Az önce okudum tekrar tekrar...Zaten ders çalışırkende hep o mesajlarını okurdum yanımda hissetmeye çalışırdım onu.Güç alırdım.Hadi derdim sabret bak gün gelecek bizde hiç ayrılmayacağız derdim.ınanmıştım ona çok güvenmiştim.
ıyide ne oldu bize ne oldu???Neden neden beni bu kadar severken bıraktın neden?Sevgin bende kaldı özlemin bende kaldı da neden kendini ve mutluluğumu alıp gittin.Ben razıydım herşeye.Yeter ki sen sevseydin beni be dediğin gibi hep birlikte olsaydık.Sana ikimize adamaya hazırdım ben kendimi.Artık çok geç deme sakın...Ne olur dön ne olur dön artık!!!Çok özledim çok özledim seni, ne olur dön...Eller seni ben gibi sevemez ne olur dön...
Sonra benim en mutlu günüm hangisiydi diye düşündüm az önce.Yaklaşık bir sene önce benimki Ankara'ya gelmişti.Arkadaşlarla pikniğe mangal yapmaya gitmiştik.Düşündüm de son yaşadığım en mutlu günüm o benim.Ne güzeldi...Ne kadar güzel...Onunla el ele yeşillikler içinde yürümek,arkadaşlarla eğlenmek ne güzeldi...Yaşadığım son mutlu günümdü.
Ben arada üzülürdüm özlerdim mesafe vardı aramızda.ıstediğim zaman yanımda olamıyordu.Bazen imreniyordum birlikte olan çiftleri görünce.Ben üzülünce bana hep "üzülme fıstığım gün gelecek bizde hiç ayrılmayacağız" derdi.Öyle bi mesajı halen cebimde kayıtlı.Az önce okudum tekrar tekrar...Zaten ders çalışırkende hep o mesajlarını okurdum yanımda hissetmeye çalışırdım onu.Güç alırdım.Hadi derdim sabret bak gün gelecek bizde hiç ayrılmayacağız derdim.ınanmıştım ona çok güvenmiştim.
ıyide ne oldu bize ne oldu???Neden neden beni bu kadar severken bıraktın neden?Sevgin bende kaldı özlemin bende kaldı da neden kendini ve mutluluğumu alıp gittin.Ben razıydım herşeye.Yeter ki sen sevseydin beni be dediğin gibi hep birlikte olsaydık.Sana ikimize adamaya hazırdım ben kendimi.Artık çok geç deme sakın...Ne olur dön ne olur dön artık!!!Çok özledim çok özledim seni, ne olur dön...Eller seni ben gibi sevemez ne olur dön...
Son düzenleme: