İkimiz de güçlü durmaya çalışmaktan yorulduk belki de bilemiyorum. Benimkisi eski günlere duyulan özlem. Ben adım attığımda karşılığını yarım yamalak geçiştirme ile buluyorum. Bu sevginin sırası değil belki diyerek kendimi susturuyorum sonra. Beni hüzünlendiren de bu oluyor.
Çok teşekkür ederim temenniniz için.
Cicim ayları geçmiş. Bu forumdaki kadınlar gerçekten de hayatın gerçeklerini kabullenemiyorlar.kadın 3 çocuk yapmiş hâlâ genç kız romantizmi, bekarlık ilişkisi yaşamanın derdinde.bir kere bekar olsan bile ilişkinin ilk yıllarındaki coşku, mutluluk olmuyor işte.niye bizim kadınlarımız bu durumu kabullenemiyor bir türlü.zorla eski günleri getirmeye çalışsan da olmuyor yani.bedenler, ruhlar birbirini keşfetmiş, hatta sıkılmış bile.kendi doğasını bu kadar kabullenemeyen başka bir tür daha yok dünya üzerinde.bu tarz şeylerin başınıza gelmemesi istiyorsanız sıkıldıkça sevgili değiştireceksiniz.hem ailem olsun, hem çoluk çocuk yapayım hem ilk günlerdeki gibi aşk yaşayayım.oldu canim.böyle bir dünya bulursanız bana da söyleyin.
bi yardım mı alsanız evet ilgide ihtiyac ama karşı taraf belli ki yorgun her anlamda.
Bunlar otomatik olan şeyler değil mi ? Nasil akla gelmez ki.mesela yatağa birlikte yatınca ilk akla gelen sarılmak oluyor.hatta akla da gelmiyor, içgüdüsel olarak çekiliyorsun birbirine zaten.öyle değil mi ?Bazen insanlarin donemleri oluyor
Mesela bende esime sarilirim vs ama su ara hic oyle seyler aklima gelmiyor
Adam gelip sariliyor seni seviyorum lafini falan da kullaniyor bende o an ona soyluyorum tabi ama sonradan dusunuyorum hic kendim opmuyorum soylemiyorum diye
Bende soyleyeyim diyorum sonra unutuyorum gidiyor
Donemsel birsey bence
Bi ara da ben hep sarilirdim o demezdi falan ayar oluyordum ama simdi anliyorum yani insanin aklina gelmiyor her zaman bence
Ben tek bebek ile böylesi bir boşluğun içine düştüm ancak yazdığım şeyler hesaplı planlı olmayan, hayatın içinden karşımıza çıkan zorluklar. Bunu 3 çocuk ya da hiç cocuk ile yaşayan birçok kadın vardır eminim. Böylesi zorluklara rağmen birbirimizden güzel söz duymak için illa evlenmemize gerek olmadığını düşünüyorum. Bu anne babanız da olabilirdi, yakın bir arkadaşımız da. Sıkılarak insan değiştirmek benim ruhumun harcı değil. Ben hâli hazırda sevildiğimi bildiğim insan ilişkilerimde ters giden bir şeyleri nasıl düzeltebilirim ve nasıl birlikte mutlu olabilirizin derdindeyim. Bunu anneannemle dedemde, kayınvalidemle kayınpederimde gördüm. Bunu istemenin çok da doğal olduğunu düşünüyorum.
Önce kendi modunu yükseltip kendi içimde bir şeyleri halledip denemeliyim diye düşünüyorum okudukça. Umarım yardım almaya hiç gerek kalmaz. Teşekkür ederim yorumunuz için.
Ben de olmaya çalışıyorum zaten. Bebeğimizin hastalık dönemlerinde de biz hep birbirimize destek olduk, güzel sözler ile moral verdik. Ancak üst üste gelince bazı şeyler tekrar içine kapanmaya başladı. Onu tekrar oradan çıkarmak, eski güzel günlerimizi hatırlamak hem ona hem bana iyi gelir diye de düşünüyorum. Sonra bunu onun için mi kendim için mi istiyorumu sorguluyorum. Belki benim de ruhum, kafam iyice karıştı bilemiyorum.
O ayri
Kesinlikle açık açık konuşulmasından yanayım güzel bir sofra yada çay kahve masası çocuğu uyutup yavaştan girin ama suçlayıcı değil ben dili ile konuşun önce güzel şeylerden bahsedin iltifat edin övün sonra acı sonra yine güzel gerekirse ağlayın belki onun da size söyleyemediği şeyler vardır karşılıklı birbirinize kapatmışsınızdır kendinizi
Ağlayın derken yanlış anlaşılmasın ağlamaktan korkmayın duygularınızı yaşayın hissettirin anlamında yazdım
