Ben sızı hatırladımçok tş ederim canım, hayırlısı işlh..
ne güzel demişsin, ben.. ben lise mezunuyum aylık ,iyi bir gelirim var.
bunu bende diyebilsem, ne işim olur üniyle, okumakla vs bu yaştan sonra, ama diyemiyorum, neden ?
çünki iş aradığım süreçte, lise mezunu olmam hep sorun hale geldi, tercihimiz, lisans, önlisans diyip reddedildim.
benim evlatlarıma düşkünlüğümü buraya yazdığım 2, 3 satırla kimse anlamaz, anlamalarınıda beklemiyorum açıkçası..
ama inanın o kadar zor zamanlar geçirdimki, bu bir başlangıç olabilirmi, çocuklarım için yapacağım bunu ama bunu yaparkende onlara zarar vermek isteyeceğim en son şey,
ailem bana evlerini açmakla, bir süre sonra da, kiracıyı çıkarıp, evlerini bana vermekle bana destekler, iş bulduğumda çocuklara bakma konusunda da annem destek, lakin başka bir şehire asla ve asla benimle gelmezler.
şuan bile yanımdalar, farklı bir ilde, annem fakanlar geçiriyor, sıkıldım bunaldım, daraldım, onuda anlıyorum ama
amalar işte ..
hayırlısı artık.. bikaç tercih yapacağım
335 ile girdim ben.. Anadolu Üniversitesi. .
hmm güzelmiş hayırlı olsun
Atatürk üni de bürosu yok.. tam hatırlamıyorum cnm ya.. 1 sene geçti. Ama son puanım okulla beraber 335 di
Şaka mı yapıyorsunuz? ?
oğlum 11, kızım 6 yaşında..
kızım bu sene 1. sınıfa başlayacak.
yeni bir şehirde, yeni bir hayat demek onun için.
baba yok, anne yok bir anda boşluğa düşermi ona haksızlık ediyormuşum gibi geliyor.
oğlum anlayabilir bunu yaş itibariyle ama kızıma anlatamam
ayugrasamam
can yoldaşım bana hep destek oldu inandı bana.. ve kpss önlisanstan 85 puan aldım kadro bekliyorum..
merhabalar hanımlar,
eski konularımı hatırlarsınız belki, bilmeyenler için kısaca anlatıyım, boşanma arifesindeyim, 2 evladım var ve
ayakta durmaya çabalıyorum.
lise mezunuyum, iş aradım bulamadım vs..
19 yaşında üni sınavına girecekken, aşık oldum evleniyorum, dedim ve girmedim.. hayatımın hatasını yaptım..
şuan 31 yaşındayım ve evlenirken yarım bıraktığım işi, boşanırken tamamlamak istedim..
ygs ye girdim ve lys ye girmeye hak kazandım.
aradan geçmiş 14 yıl, kitap kapağı açmadan girdim ve kazandım.. çok şükür..
sonuçların bugün açıklanacağını biliyorduk, annem, babam neyse ben masucuktan, henüz sonuçlar açıklanmamışken, yaşasınn yuppii kazanmışım diye annemin yanına koştum, annemde 0 sıfır tepki, yüzünde bir tebessüm, o kadar eminki kazanamayacağımdan.. babamda keza aynı şekilde..
oğlum okuldan geldi o sırada, kapıyı açtım kazandım oğlum dedim üniyii,
yaw he he anne, bende ronaldoyum dedi..
kendimi o kadar kötü hissettimki, moralim 0 oldu.. şaka yaptım dedim hepsine açıklanmadı henüz.
neyse sonuçlar açıklandı, kazanmışım ve gülerek gittim alın dedim hiç biriniz güvenmiyordunuz, kazanmışım işte..
annem başladı, çocuklar ne olucak, ben 2 sine bakamam, oğluma, babannesi baksın, ben ikisine yetişemem, 2 yıllık dışardan oku, ne kadar olumsuzluk varsa hepsini sıraladı..
14 yıl sonra ilkez üni sınavına girip kazandığıma sevineyimmi, bu olumsuzluklar karşısında üzüleyimmi bilemedim..
lys den de iyi bir puan alırsam, çocuklarımı 4 yıl bırakıp okumalımıyım, başlarında baba yok zaten, annede üniye başlarsa, annane ve babanede kalacaklar, düşününce kendimi kötü hissediyorum. 14 yıl önce yaptığım hatayı tekrar yapmak istemiyorum
O zaman kimse okumasın etmesin.. torpil yapacak birini bulalım. . Olur mu öyle?? Tabi iş bulmak kısmet işi ama gelecek nesiller içim eğitimli insanlara ihtiyaç var. Konu sahibinin durumu çok farklı tabi..
