23 yasindayim ve kisa bi zaman önce nisan attim. 2bucuk senem gecti o insanla ve seviyordum güveniyordum. mutluydum ve hep mutlu olacagimiza inaniyordum, her nekadar bakis acilarimiz uyusmasada. ve nisanlandim. keske nisanlanmasaydim daha önce bitseydi dedim. cünkü insan farkli düsününceleri olan bi insanla mutlu olamazmis bunu anladim. düsünceler bakis acisi uyum hepsi cok önemli. seviyorum demek yetmiyor. sevdigim insanla cok kötü seyler yasadim. sevgiliyken belki uyusmazlik düsünce farkliliklari fazla göze batmiyor ama is ciddiye binince nisan olunca yada evlenince hersey degisiyor. görmedigin yönleri görüyorsun dahada uyusmazliklar oluyor. suan ayrildik ve zor günler geciriyorum. özlüyorum cok özlüyorum ama pismanlik hissetmiyorum cünkü biliyorum evlenseydimde ayrilirdim mutlu olamazdim. olmayinca olmuyor. herkesin karsisina elbette anlasacagi uyusacagi insan cikcakdir, ve emin ol mantik cok önemli. etrafimda birsürü örnek var mantik evliligi yapan ve hepside cok mutlu. sevgi ask bi zaman sonra bitiyor ve ozaman her hareketi batmaya basliyor. cekilmez hale geliyor o insan. ama anlastigin ayni düsünceleri paylastigin insanla zaten hayat her türlü cekilir.
geriye bakma önüne bak, böyle olmasi gerekiyordu de ve düsünmemeye calis.
Alllah hakkinda hayirlisini versin insallah..