canım ağlama anne yazısını ben de okudum kim yazdıysa ellerine yüreğine sağlık o kadar güzel mi olur bir yazı her okuduğumda içim ısınıyor o yazıyla, beni gerçekten tek mutlu eden sey sadece o yazı ve bana yasattığı hayaller, inanın artık mutlu olmak bizze cok uzak, içten bir sevinç cok zor artık, kucaklarımız dolmadan gülmek cok zor, geçen bir hastam dediki of yazık telef mi oldu bebek dedi, o laf aklımdan hiç gitmiyor, gerçekten koca koca bebeklerimiz telef oldu, eskiden de sehit haberlerine üzülrüdüm ama şidmi hiç izleyemiyorum, tv de ne zaman bir cocuk ölmüş deseler içim kahroluyor, lütfen allahım son acımız olsun hepimizin, hamile melek anneleri sağlıkla tek avazda bebeklerini kucaklasınlar, bizim de önce karınlarımızı sonra kucaklarımızı doldur yarabbim, içimizde ki evlat acısını dindir allahım, bu acı baska hiçbir seye benzemiyor,hiç azalmıyor hiç hemde, azaldı sanıyorsun tekrar coğalıyor,bazen diyorum ki neden benim basıma geldi diye isyan için değil sadece meraktan nerde hata yaptım diye, acaba geçmişte yaptığımız bir hatadan mı yüzümüz gülmedi diyorum, nerde yanlıs yaptım acaba
çok özlüyorum kızımı kızlar, gözümde sürekli bir damla yaşla yasıyorum her an akmaya hazır, her an içim yanmaya hazır,çiçekçilerden nefret ediyorum bebeğimin mezarına giderken aldığım çiçekleri hatırlıyorum sadece, keske kızımın mezarıyla aynı yerde olsaydım her zaman giderdim, doyamadım ben kızıma hiç doyamadım,onsuz cok eksiğim cok gücsüzüm, cok caresizimçok mutsuzum,herkese rol yapmaktan bıktım ben hiç mutlu değilim hem de hiç