5 ARALIK 2013 ÇARŞAMBA
Henüz doğum iznine ayrılmadım.3 aralık ta kontrolüm vardı.bebeğin kilosu gelişimi çok iyi ama tansiyonum yüksek çıkmıştı 13/9 .doktor tansiyonumu kontrol altında tutmamı söyledi ve tahlil verdi. şaşırdım ysa benim tansiyonum hep düşüktü ama o gün müdüre çok kızmıştım ondan mı oldu acaba diye tekrar tansiyonumu hastaneden çıkmadan ölçtürdüm 9/6 gayet normaldi.heralde yanlış ölçtü kız dedim.ertesi gün iki saat dersin ardından tahlillerimi alıp doktora gösterdim acıkmıştım ama bebeğim o kadar hareketliydiki eve geldim bişeyler yedim.hareketleri normale döndü çok acıkmış bebeğim dedim.ertesi sabah okul için hazırlandım bebeğim hareket etmedi ama dün çok hareketliydi ondandır diye düşündüm.o kadar pimpirikli olup her hafta kontrollere koşan bana nasıl bir rahatlık geldi hala anlmış değilim.okula gittim geldim hala hareket yok.eşim doktora gidelim dedi .hemen çıktık evden hastanedeydik ebenin biri beni nts yebağladı ama ses gelmiyodu seslendim.başka biri geldi ben duyuyorum bebeğin ters ondan derken ben hıçkırıklar içindeyim.o sırada eşim doktoru çağırdı.ve o an orada her şey bitmişti.doktor hayır dedi kafasını salladı ve odasına çağırdı yoktu ordada yoktu kalp atışı oysa iki gün önce nasılda atıyordu o kalp daha dün karnımda durmadan tepinen bebeğim ölemezdi dondum, dondum...ALLAHIM BU NASIL BİR ACI NASIL BİR ATEŞ sanki cehennemdeyim .cehennem dedikleri yer böyle bir yer olsa gerek .kalbim ruhum yanıyor...snra başka bir doktor ve hastaneye yatış.2 gün suni sancıyla bekledim ama bebek gelmedi.doğrusu gelsinde istemedim sarıldım bebeğime bir daha hiç sarılamama duygusuyla .herkes meğer banada bişi olcak diye doktora sezeryan olsun diye üsteliyolarmış.benim haberim yok.oysa ben bana bişey olca aklımdan bile geçmedi olsa ne olurdu ki...bebeğimle geçirdiğim son zamanlarımdı. 7 aralık sabahı bebeğimi sezeryanla aldılar kopardılar ciğerimi.ameliyathanede o kadar gösterin bebeğimi desemde göstermediler odaya çıkınca eşim bebeğimi getirdi.yeşil bir hastane çarşafı içinde oysa ben ona neler almıştım .uyuyor gibiydi meleğim aynı babası...ellerini ayaklarını gösterin dedim bakma dediler oysa o benim bebeğimdi yaşamasada o benim bebeğimdi.tamam dedim donuk bir bakışla kafamı çevirdim giderken bakmak istemedim.günlerce donuk baktım ağlamadım baktım baktım baktım...güneş niye doğuyor ,sabahlar neden oluyor dedim.gökyüzüne ağaçlara insanlara hr şeylere kızdım. benim bebeğim yokken her şey nasıl devam ediyor diye...bebeğimi memlekete götürdüler aradan 1 hafta sonrada ben gittim mezarına ertesi gün tekrar gittim. dedim kalamam artık bu şehirde ben ...kalamadım annemlerde .