Kuş zarafeti yok, arizona kertenkelesi gibi çoğu :)))Ve bugün bu konudan sonra şu reelsin karşıma çıkması çok iyi değil mi kuş kadar olamiyorlar gene sorguladım erkoları
KesinlikleKuş zarafeti yok, arizona kertenkelesi gibi çoğu :)))
Konuya bağlarsak, evde her isteği pişen erkek o yemeklere bile burun kıvırıyorsa kendisi pişirsin bir zahmet de kadın da bir gün olsun hazır sofraya otursun.
Erkekleri şımartmaya gelmiyor, ne kadar verici olursan o kadar daha fazlasını istiyorlar.Kesinlikle
Siz de şiddet uygulamışsınız. Söyleyin bakalım, şiddet böyle mi başlıyor?Merhaba arkadaşlar. Düşünemediğim değerlendiremediğim için sizlerden yardım istiyorum. Eşimle çok severek ve isteyerek evlendik 9. Yılımız. Son 3 yıldır çocuk istedik ama olmadı maalesef. Tüp bebek sürecine başladık daha fazla beklememek için. Ne kadar fazla ilaç kullanıldığını yaşayanlar bilir. Ben ilk başlarda iyiydim hatta iğneler beni hiç etkilemedi amma da abartıyorlarmış diyordum ama tedavinin ortalarına doğru özellikle opu sonrası sanırım hormonlarım tavan yaptı. Sabah gözümü açtığım andan itibaren içimde sinirden ateş yanıyor resmen. İzinde olduğum için evdeyim sıcaktan çıkamıyorum gündüz o da işleri zorlaştırıyor benim için. Her şeye alınıyorum her gün ağlıyorum. Dün akşam eşim işten gelmeden önce mesaj atmış çok açım ne yemek var diye ben de menüyü söyledim ve hiçbir şey almadan gelmesi gerektiğini yazdım. Beklediğim gibi eline yemekle geldi… bunu çok sık yapıyor yemeği beğenmeyince kendine yemek alıyor bence bu saygısızlık artık. Nereye kadar buzluğa atarsın aynı yemeği kaç gün yersin? Onu öyle görünce tartışmaya başladık ve benim bir anda gözüm döndü koltukta otururken elimdeki kırlenti ona fırlattım. Bir başka kırlenti de yere fırlattım. Sinirimin geçmediğini söyledim. Yemiyorsan atıyorum yeter artık diye mutfağa doğru yürürken eşime yaklaştım o da beni bileklerimden tutup koltuğa geri itti?? Ciddi anlamda şok geçirdim bu böyle mi olacaktı dedim. Arkadaşlar şiddet böyle mi başlar? Bi dahakinde üstüme yürüyecek diğerinde üzerime mi saldıracak? Kendimi odaya kapattım saatlerce ağladım ne yapacağımı bilemiyorum transfer zamanı yaklaşıyor iptal mi etsem boşansam mı evi mi terk etsem? 34 yaşındayım amhım düşük zaten 2 tane embriyom var ikisi de onunkiyle birleştirilip donduruldu. Ne yapacağımı bilemiyorum sabah gözümü gözyaşlarıyla açtım. Bu arada yanıma gelmedi salonda uyudu sabah kalkıp işe gitmiş. Mantıklı düşünemiyorum bu tablo nasıl görünüyor uzaktan?
Bundan sonra sadece kendi sevdiklerinizi yapın. Kocanız da duvarları kemirsin. Böyle adam her gün dışardan yemeye layık. Terbiyesiz, köftenin şeklini beğenmeyeni yeni görüyorumSevmediği bir yemek de değildi. Zaten onun sevmediği bir yemek pişmiyor evde. Bir gün gelip bu köfte niye parmak ben yuvarlak istiyordum diyebiliyor. Veya haftada bir mutlaka şu yemek olsun diyor yapıyorum ve yemiyor. Her gün evde taze yapılmış çorba olsun diyor ve içmiyor. Beni çok yargılamış herkes sevmediği yemekleri yapıp zorla yedirmeye çalıştığımı sonra da olay çıkardığımı düşünmüşler. Ama olay bu kadar ekstrem olunca akıllara gelmiyor.
bu adama neden çocuk yapmak için uğraşıyorsunuzSevmediği bir yemek de değildi. Zaten onun sevmediği bir yemek pişmiyor evde. Bir gün gelip bu köfte niye parmak ben yuvarlak istiyordum diyebiliyor. Veya haftada bir mutlaka şu yemek olsun diyor yapıyorum ve yemiyor. Her gün evde taze yapılmış çorba olsun diyor ve içmiyor. Beni çok yargılamış herkes sevmediği yemekleri yapıp zorla yedirmeye çalıştığımı sonra da olay çıkardığımı düşünmüşler. Ama olay bu kadar ekstrem olunca akıllara gelmiyor.
Önce sıkma ve itmelerle başlar.Sonra tokata geçer sonra ilerisi ilerisi.Boşanın hanfendi boşanınMerhaba arkadaşlar. Düşünemediğim değerlendiremediğim için sizlerden yardım istiyorum. Eşimle çok severek ve isteyerek evlendik 9. Yılımız. Son 3 yıldır çocuk istedik ama olmadı maalesef. Tüp bebek sürecine başladık daha fazla beklememek için. Ne kadar fazla ilaç kullanıldığını yaşayanlar bilir. Ben ilk başlarda iyiydim hatta iğneler beni hiç etkilemedi amma da abartıyorlarmış diyordum ama tedavinin ortalarına doğru özellikle opu sonrası sanırım hormonlarım tavan yaptı. Sabah gözümü açtığım andan itibaren içimde sinirden ateş yanıyor resmen. İzinde olduğum için evdeyim sıcaktan çıkamıyorum gündüz o da işleri zorlaştırıyor benim için. Her şeye alınıyorum her gün ağlıyorum. Dün akşam eşim işten gelmeden önce mesaj atmış çok açım ne yemek var diye ben de menüyü söyledim ve hiçbir şey almadan gelmesi gerektiğini yazdım. Beklediğim gibi eline yemekle geldi… bunu çok sık yapıyor yemeği beğenmeyince kendine yemek alıyor bence bu saygısızlık artık. Nereye kadar buzluğa atarsın aynı yemeği kaç gün yersin? Onu öyle görünce tartışmaya başladık ve benim bir anda gözüm döndü koltukta otururken elimdeki kırlenti ona fırlattım. Bir başka kırlenti de yere fırlattım. Sinirimin geçmediğini söyledim. Yemiyorsan atıyorum yeter artık diye mutfağa doğru yürürken eşime yaklaştım o da beni bileklerimden tutup koltuğa geri itti?? Ciddi anlamda şok geçirdim bu böyle mi olacaktı dedim. Arkadaşlar şiddet böyle mi başlar? Bi dahakinde üstüme yürüyecek diğerinde üzerime mi saldıracak? Kendimi odaya kapattım saatlerce ağladım ne yapacağımı bilemiyorum transfer zamanı yaklaşıyor iptal mi etsem boşansam mı evi mi terk etsem? 34 yaşındayım amhım düşük zaten 2 tane embriyom var ikisi de onunkiyle birleştirilip donduruldu. Ne yapacağımı bilemiyorum sabah gözümü gözyaşlarıyla açtım. Bu arada yanıma gelmedi salonda uyudu sabah kalkıp işe gitmiş. Mantıklı düşünemiyorum bu tablo nasıl görünüyor uzaktan?
E pişirme yemek alsın yesin. Sen bağırıp çağırirsan o da tepki verir. insanlara her şekilde duygularını belli etmeye hakkın olacak ama onların tepki vermemesini bekleyeceksin büyük haksızlık bence. Doğal insan tepkisi ki otur sakinleş demek istemis. 9 yıllık kocanın ne yiyip ne yetmediğini de biliyorsundur. Ben her gün istisnasız soruyorum. İşyerindeki yemekle çakişmasın diye. Bazen akşam patyum bile istediği oluyor kahvaltı gibi yiyoruz. Ne istiyorsa bu olur bu olur der ben secerim ya da direk bana bırakır. Yani anlaşmak kolay olsa gerek bu konuda. Sen hormondan falan değil bence stressten bu hale gelmişsin. Kocandan çıkarma bence sinirini stresini istersen bu tedavi sürecini daha iyi atlatmak için bi uzmanla görüş psikolojik yardım al. Abartılacak bişi olduğunu sanmıyorum. Boşanmak evi terketmek falan bunlar çok yersiz fikirler .Merhaba arkadaşlar. Düşünemediğim değerlendiremediğim için sizlerden yardım istiyorum. Eşimle çok severek ve isteyerek evlendik 9. Yılımız. Son 3 yıldır çocuk istedik ama olmadı maalesef. Tüp bebek sürecine başladık daha fazla beklememek için. Ne kadar fazla ilaç kullanıldığını yaşayanlar bilir. Ben ilk başlarda iyiydim hatta iğneler beni hiç etkilemedi amma da abartıyorlarmış diyordum ama tedavinin ortalarına doğru özellikle opu sonrası sanırım hormonlarım tavan yaptı. Sabah gözümü açtığım andan itibaren içimde sinirden ateş yanıyor resmen. İzinde olduğum için evdeyim sıcaktan çıkamıyorum gündüz o da işleri zorlaştırıyor benim için. Her şeye alınıyorum her gün ağlıyorum. Dün akşam eşim işten gelmeden önce mesaj atmış çok açım ne yemek var diye ben de menüyü söyledim ve hiçbir şey almadan gelmesi gerektiğini yazdım. Beklediğim gibi eline yemekle geldi… bunu çok sık yapıyor yemeği beğenmeyince kendine yemek alıyor bence bu saygısızlık artık. Nereye kadar buzluğa atarsın aynı yemeği kaç gün yersin? Onu öyle görünce tartışmaya başladık ve benim bir anda gözüm döndü koltukta otururken elimdeki kırlenti ona fırlattım. Bir başka kırlenti de yere fırlattım. Sinirimin geçmediğini söyledim. Yemiyorsan atıyorum yeter artık diye mutfağa doğru yürürken eşime yaklaştım o da beni bileklerimden tutup koltuğa geri itti?? Ciddi anlamda şok geçirdim bu böyle mi olacaktı dedim. Arkadaşlar şiddet böyle mi başlar? Bi dahakinde üstüme yürüyecek diğerinde üzerime mi saldıracak? Kendimi odaya kapattım saatlerce ağladım ne yapacağımı bilemiyorum transfer zamanı yaklaşıyor iptal mi etsem boşansam mı evi mi terk etsem? 34 yaşındayım amhım düşük zaten 2 tane embriyom var ikisi de onunkiyle birleştirilip donduruldu. Ne yapacağımı bilemiyorum sabah gözümü gözyaşlarıyla açtım. Bu arada yanıma gelmedi salonda uyudu sabah kalkıp işe gitmiş. Mantıklı düşünemiyorum bu tablo nasıl görünüyor uzaktan?
Yok artık ben de öyle dusunenlerdenim. Tmm geri aldım lafımi yemek yapma. Net. Ben kendime pişirir mis GB soframi kurar yerdim o da bı gün hamburger bı gün döner bigun disardan bilmem ne derken gecinsin gitsin.Sevmediği bir yemek de değildi. Zaten onun sevmediği bir yemek pişmiyor evde. Bir gün gelip bu köfte niye parmak ben yuvarlak istiyordum diyebiliyor. Veya haftada bir mutlaka şu yemek olsun diyor yapıyorum ve yemiyor. Her gün evde taze yapılmış çorba olsun diyor ve içmiyor. Beni çok yargılamış herkes sevmediği yemekleri yapıp zorla yedirmeye çalıştığımı sonra da olay çıkardığımı düşünmüşler. Ama olay bu kadar ekstrem olunca akıllara gelmiyor.
Konu yemek değilse, merak etmeyin şiddet görmüyorsunuz. Etkiye tepki verilmiş sadece. Eşiniz daha önce sinirlenip size birşey fırlattı mı? Cevap hayırsa demekki eşiniz öfkesini kontrol ediyor. Siz kontrol edememişsiniz suçluda değilsiniz zor dönemden geçiyorsunuz. Eşinizde sizi ittiği için suçlu değil. Eşitlik olarak görüyorum. Oturup konuşun, illa eşinizden adım beklemeyin.Merhaba arkadaşlar. Düşünemediğim değerlendiremediğim için sizlerden yardım istiyorum. Eşimle çok severek ve isteyerek evlendik 9. Yılımız. Son 3 yıldır çocuk istedik ama olmadı maalesef. Tüp bebek sürecine başladık daha fazla beklememek için. Ne kadar fazla ilaç kullanıldığını yaşayanlar bilir. Ben ilk başlarda iyiydim hatta iğneler beni hiç etkilemedi amma da abartıyorlarmış diyordum ama tedavinin ortalarına doğru özellikle opu sonrası sanırım hormonlarım tavan yaptı. Sabah gözümü açtığım andan itibaren içimde sinirden ateş yanıyor resmen. İzinde olduğum için evdeyim sıcaktan çıkamıyorum gündüz o da işleri zorlaştırıyor benim için. Her şeye alınıyorum her gün ağlıyorum. Dün akşam eşim işten gelmeden önce mesaj atmış çok açım ne yemek var diye ben de menüyü söyledim ve hiçbir şey almadan gelmesi gerektiğini yazdım. Beklediğim gibi eline yemekle geldi… bunu çok sık yapıyor yemeği beğenmeyince kendine yemek alıyor bence bu saygısızlık artık. Nereye kadar buzluğa atarsın aynı yemeği kaç gün yersin? Onu öyle görünce tartışmaya başladık ve benim bir anda gözüm döndü koltukta otururken elimdeki kırlenti ona fırlattım. Bir başka kırlenti de yere fırlattım. Sinirimin geçmediğini söyledim. Yemiyorsan atıyorum yeter artık diye mutfağa doğru yürürken eşime yaklaştım o da beni bileklerimden tutup koltuğa geri itti?? Ciddi anlamda şok geçirdim bu böyle mi olacaktı dedim. Arkadaşlar şiddet böyle mi başlar? Bi dahakinde üstüme yürüyecek diğerinde üzerime mi saldıracak? Kendimi odaya kapattım saatlerce ağladım ne yapacağımı bilemiyorum transfer zamanı yaklaşıyor iptal mi etsem boşansam mı evi mi terk etsem? 34 yaşındayım amhım düşük zaten 2 tane embriyom var ikisi de onunkiyle birleştirilip donduruldu. Ne yapacağımı bilemiyorum sabah gözümü gözyaşlarıyla açtım. Bu arada yanıma gelmedi salonda uyudu sabah kalkıp işe gitmiş. Mantıklı düşünemiyorum bu tablo nasıl görünüyor uzaktan?
Peki sizin ona tüm gücünüzde yastık fırlatmanız da şiddetin bir türlüsü değil miEvet herkes yemeğe takılmış ama konu yemek değil. Başka bir şeyden de çıkabilirdi. Ben gergin olduğumun farkındayım ama sakinleşemiyorum sürekli ağlıyorum durduramıyorum. Konu benim bileklerimden tutulup koltuğa itilmem.
Defalarca tüp bebek tedavisi gördüm bende maalesef insan çok sinirli oluyor ondan böyle oldunuz. Karşıdaki incinebilir olağan bir akış bu. Hiç yastık fırlatmadım ama agladigim y da aglattigim zamanlar oldu.Ben dışardan yemek istemediğim için bana almıyor.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?