Şiddete meyilliyim..

Bizden nasıl bir yardım bekliyorsunuz? Sizin profesyonel bir destek almanız lazım çok geç bile kalmışsınız. Evliliğinize yansımasını geçtim sosyal hayatınızda büyük bir sıkıntı bu durum. Bu zamana kadar hiç destek almaya çalışmadınız mı? Hadi siz yanaşmadınız hiç aileniz yardımcı olmadı mı size kızım doktora götürelim diyen olmadı mı? Eşinizin bir gün ters anına gelir size karşılık verir Allah korusun bir taraftan biri hastanelik olur. Çocuğunuz var mı bilmiyorum ama yarın bir gün ona şiddet gösterme ihtimaliniz yüksek. Acilen doktora gidin
 
Başkasının yumrugunu yemeyen kendi yumruğunu balyoz sanırmış.Esin ses etmediği icin siz devam ediyorsunuz vurmaya.Lakin birgun sabri taşıp oda size el kaldırırsa şaşmayın.Ofke kontrol kursları varmis katılmayı deneyin,ve acilen psikolojik yardim alin.
 
Bunları yazarken kendimden o kadar çok utanıyorum ki. Dışardan çok sakin sessiz masum duran biriyim. 3 senelik evliyim ve kv ile yaşıyorum. Arkadaşlar ben bekarken de öylrydim sinirliyken insanlara vuruyorum ve zarar da veriyorum o anki snirle insanlara bütün gücümle vuruyorum. Evlendim bu sene de eşime öyle yapmaya başladım. Hafta sonu eşim sadece bir saat geç kaldı diye ve bir saat dışsrı geç çıkıcaz diye kıyameti kopardım eşim kapının önünde arabasını yıkıyordu eve geldiğinde saldırdım tokatlar attım ittim yumruk attım. Neye sinirlendiğimi bazen bilmiyorum bile. Dün akşam eşim kapının önüne çıktı arkadaşı geldi ben de gittiğinde sakindim bir saate gelicem dedi yirmi dakika geç geldi diye gelir gelmez sırtına yumruk attım. Sonra çok pişman oluyorum ama ne değişiyoki. Ve sanırım eşim tepki vermediği için daha da cesaretleniyorum. Başka birisi olsa daha büyük tepki verir eşim sadece sinirleniyo ve gülüyo susuyo susuyo diye daha da vuruyorum. Amacım ne inanın bilmiyoruö. Bekarken kız kardeşimin suratını çizmiştim ve böyle baya kötü olmuştu bi kere onun kafasını tutup itmiştim ve kız kardeşimin boynu kırılcaktı az kalsın. Brn bu pis huyumdan kurtulmak istiyorum çinkü evliliğime yansıyo. Kendimden nefret editorum utanıyorum. Bazen sıkıntı çektiğimde hakettiğimi düşünüyorum. Çünkü kendimi tutamıyorum ve sinriden etrafımdakilere zarar veriyorum. Bana kınamadan fikir verin lütfen
İyi bi dayak yesen hiç bişeyin kalmaz sen ancak nazının geçtiği insanlara vurabiliyorsun o yüzden dışarda sessiz sakinsin umarım hataya düşüp tanımadığın birine saldırmazsın gözünü hastahanede açtırırlar vallahi tedavi olman gerek
 
Bunları yazarken kendimden o kadar çok utanıyorum ki. Dışardan çok sakin sessiz masum duran biriyim. 3 senelik evliyim ve kv ile yaşıyorum. Arkadaşlar ben bekarken de öylrydim sinirliyken insanlara vuruyorum ve zarar da veriyorum o anki snirle insanlara bütün gücümle vuruyorum. Evlendim bu sene de eşime öyle yapmaya başladım. Hafta sonu eşim sadece bir saat geç kaldı diye ve bir saat dışsrı geç çıkıcaz diye kıyameti kopardım eşim kapının önünde arabasını yıkıyordu eve geldiğinde saldırdım tokatlar attım ittim yumruk attım. Neye sinirlendiğimi bazen bilmiyorum bile. Dün akşam eşim kapının önüne çıktı arkadaşı geldi ben de gittiğinde sakindim bir saate gelicem dedi yirmi dakika geç geldi diye gelir gelmez sırtına yumruk attım. Sonra çok pişman oluyorum ama ne değişiyoki. Ve sanırım eşim tepki vermediği için daha da cesaretleniyorum. Başka birisi olsa daha büyük tepki verir eşim sadece sinirleniyo ve gülüyo susuyo susuyo diye daha da vuruyorum. Amacım ne inanın bilmiyoruö. Bekarken kız kardeşimin suratını çizmiştim ve böyle baya kötü olmuştu bi kere onun kafasını tutup itmiştim ve kız kardeşimin boynu kırılcaktı az kalsın. Brn bu pis huyumdan kurtulmak istiyorum çinkü evliliğime yansıyo. Kendimden nefret editorum utanıyorum. Bazen sıkıntı çektiğimde hakettiğimi düşünüyorum. Çünkü kendimi tutamıyorum ve sinriden etrafımdakilere zarar veriyorum. Bana kınamadan fikir verin lütfen
Temiz bi dayak yesen duzelirsin aslinda ilacin yok burada psikologa git ona Paran yoksa ayril o adamdan haaa insallah cocugun yoktur tedavi olmadan yapma
 
Bunları yazarken kendimden o kadar çok utanıyorum ki. Dışardan çok sakin sessiz masum duran biriyim. 3 senelik evliyim ve kv ile yaşıyorum. Arkadaşlar ben bekarken de öylrydim sinirliyken insanlara vuruyorum ve zarar da veriyorum o anki snirle insanlara bütün gücümle vuruyorum. Evlendim bu sene de eşime öyle yapmaya başladım. Hafta sonu eşim sadece bir saat geç kaldı diye ve bir saat dışsrı geç çıkıcaz diye kıyameti kopardım eşim kapının önünde arabasını yıkıyordu eve geldiğinde saldırdım tokatlar attım ittim yumruk attım. Neye sinirlendiğimi bazen bilmiyorum bile. Dün akşam eşim kapının önüne çıktı arkadaşı geldi ben de gittiğinde sakindim bir saate gelicem dedi yirmi dakika geç geldi diye gelir gelmez sırtına yumruk attım. Sonra çok pişman oluyorum ama ne değişiyoki. Ve sanırım eşim tepki vermediği için daha da cesaretleniyorum. Başka birisi olsa daha büyük tepki verir eşim sadece sinirleniyo ve gülüyo susuyo susuyo diye daha da vuruyorum. Amacım ne inanın bilmiyoruö. Bekarken kız kardeşimin suratını çizmiştim ve böyle baya kötü olmuştu bi kere onun kafasını tutup itmiştim ve kız kardeşimin boynu kırılcaktı az kalsın. Brn bu pis huyumdan kurtulmak istiyorum çinkü evliliğime yansıyo. Kendimden nefret editorum utanıyorum. Bazen sıkıntı çektiğimde hakettiğimi düşünüyorum. Çünkü kendimi tutamıyorum ve sinriden etrafımdakilere zarar veriyorum. Bana kınamadan fikir verin lütfen

Kesinlikle acilen tedavi olmalısınız.
 
Öncelikle eşinizi tebrik ederim bu huyunuzu bilerek mi evlendi sonradan olsana alttan mı alıyor kolay kolay kimse dayanmaz ..kendi ruhsal sağlığınız İçin tedavinizi olun Allah şifanızı versin inşallah
 
Bu yazıyı ilk okuduğumda bir erkek yazabileceğini düşündüm . O kadar okuyoruz ki erkek şiddetini . Şimdi ise bir kadın yazıyor ben şiddet uyguluyorum diye öncelikle bunu kabul etmen çok güzel bir şey . Kendini biliyorsun en azından .Kendini bilmeden hiç üzülmeden zevkle yaptığın bir şey olsaydı işiniz çok zordu . Ama gerçekten geç olmadan bence tedavi olmalısınız .
 
Yanlış yaptığınızın farkındasınız sonucta kendinizi frenlemeyi deneyin.. eşiniz de bigün sabrı biter size geçirir sonra onu taşlarız.. halbuki durum bambaska.. :işsiz:
 
Aklınız başınızda bir insansınız. Farkındasiniz bu önemli. Gider tedavinizi olursunuz.Üstüne düşerseniz düzelirsiniz de.Ama lütfen tedavi olmadan çocuk asla düşünmeyin
 
Buna öfke kontrol problemi deniyor işte.
Normal bir insanda sinire karşı otokontrol devreye girer. Mantığını kaybetmez.
Çünkü problemini konuşarak, trip atarak veya atmayarak göstereceğini bilir. Sizde bu yok. Yani bunun tedavi edilmesi gerekir..

Bazıları "kocan vurursa görürsün bir daha yapamazsın" yazmış ama bu asla çözüm değildir. Aksine eşinize vuramaz sizden daha güçsüz birine yönelirsiniz.

Bir de şımarıklık diyen olmuş. Bence aksine çocukluğunuzda yaşadığınız şeyler zemin hazırlamış olabilir. Altında yatan şey bulunmalı.

Gerekirse hipnoz yöntemi bile uygulanabilir size.
Çocukluğun aslında güzel geçti ailemde hiç şiddet yok annem babam. Sadece beni çok kısıtladırlar her konuda fazlaca kısıtladılar bundna mu ditorum bazen
Burda bana bunu yapabilcek biri var mı acaba
 
İnsanım demişsiniz ama kusura bakmayın ama insan gibi davranmıyorsunuz. Ya da siz çevrenizdekilere zarar vermek isteyen birisiniz. Bunu sizi incitmek, size hakeret amacı ile yazmadım inanın ancak insan aklıyla hareket eder. Sinirlendim ve vurdum gibi bir şey insan için normal bir davranış değil. Sizin canınıza kast edilmiştir, müdafa edersiniz ya da bir savaşa girmişsinizdir ve amacınız zaten karşı tarafa zarar vermektir, o zaman vurursunuz. Siz şiddet gösterirken karşı tarafın güçlü olsun olmasın, fiziksel ve psikolojik olarak negatif etkileniceğini bilmiyor musunuz? Biliyorsunuz. Neden ailem, eşim, dostum dediklerinize vuruyorsunuz? O zaman apaçık onlara zarar verme niyetindesiniz, yok değilim diyorsunuz mesajlarınızda ama sizin aklınız yok mu? Ne demek kendimi tutamıyorum?
O an eşimden nefret editorum düşmanım var sanki karşımda. Amacım canının yanması üzülmesi zaten... malesef bunun gerçekten inanlıkla hiç bir alakası yok ama çok kısıtlanıyorum sürekli evdeyim dışarı çıkıp hava almak istesem izin yok kısıtlanıyorum hep kısıtşandım bundan mu nedir bilmiyorum eşim psikolojin bozuk diyo sğrekli ağlıyorum saatlrrce sonra duruyorum düzrlim istiyırum ama psikologa gidersem ilaçlarla ya daha kötü olursam
 
Bunları yazarken kendimden o kadar çok utanıyorum ki. Dışardan çok sakin sessiz masum duran biriyim. 3 senelik evliyim ve kv ile yaşıyorum. Arkadaşlar ben bekarken de öylrydim sinirliyken insanlara vuruyorum ve zarar da veriyorum o anki snirle insanlara bütün gücümle vuruyorum. Evlendim bu sene de eşime öyle yapmaya başladım. Hafta sonu eşim sadece bir saat geç kaldı diye ve bir saat dışsrı geç çıkıcaz diye kıyameti kopardım eşim kapının önünde arabasını yıkıyordu eve geldiğinde saldırdım tokatlar attım ittim yumruk attım. Neye sinirlendiğimi bazen bilmiyorum bile. Dün akşam eşim kapının önüne çıktı arkadaşı geldi ben de gittiğinde sakindim bir saate gelicem dedi yirmi dakika geç geldi diye gelir gelmez sırtına yumruk attım. Sonra çok pişman oluyorum ama ne değişiyoki. Ve sanırım eşim tepki vermediği için daha da cesaretleniyorum. Başka birisi olsa daha büyük tepki verir eşim sadece sinirleniyo ve gülüyo susuyo susuyo diye daha da vuruyorum. Amacım ne inanın bilmiyoruö. Bekarken kız kardeşimin suratını çizmiştim ve böyle baya kötü olmuştu bi kere onun kafasını tutup itmiştim ve kız kardeşimin boynu kırılcaktı az kalsın. Brn bu pis huyumdan kurtulmak istiyorum çinkü evliliğime yansıyo. Kendimden nefret editorum utanıyorum. Bazen sıkıntı çektiğimde hakettiğimi düşünüyorum. Çünkü kendimi tutamıyorum ve sinriden etrafımdakilere zarar veriyorum. Bana kınamadan fikir verin lütfen

Şiddet eğilimi ile daha doğrusu insanlara ciddi boyutta şiddet uygulamakla ilgili çooookkkk uzun bir geçmişim var, o yüzden diyorum ki bu şiddet eğilimi değil şımarıklık, biri canına tak edip duvara çarpmamış seni henüz ,sende şiddet uyguladığını sanıyorsun o yüzden
 
ben de sizin kadar olmasa da sinirliydim,saldırganlık vurma hiç olmadı ama insanlar kaba dile bile bi yere kadar tahammül eder. Ailem bana sık sık seni anca biz çekeriz, böyle kimse çekmez seni derdi, yardım alın tedavi görün diyecek bir şey yok. biraz da huy edinmişsiniz tepki veren olmadıkça. ben sırf üslubum kaba diye bile çok tepki gördüm ve hep kendimi düzeltmeye çalıştım.sonuç olarak 32 yaşında gayet rahat kolay sinirlenmeyen biriyim. hayatınızda bazı boşluklar var belki de, elde edemediğiniz başarılar? hayatınızı dolu dolu yaşıyormusunuz sahip olduklarınızdan memnun musunuz?
Ben hayatta hiç bir şey başarmadım daha doğrusu başaramadım. Ailem tarafından çok ama çık kısıtlandım aşırı şekilde. Şimdi de eşim tarafından kısıtlanıyorum. Canım sıkılsa tek başıma yürüyüşe çıkamam bakkala bile gidemem az makyaj yapsam sildirirler. Sevgilim olmasına izin vermedi ailem korktum görürler duyarlar okursa diye. Sonra da okulumu bırakıp görücü usulü biriyle akraba evliliği yaptım kv ile yaşamayı kabul ettim. Evlendim çok istereyeek evlendim eşimle çok sevdim onu. Ama evlendikten sonra sirekli sorun çıkardım sğrekli ağladım sızlandım. Dram seviyorum sanırım vr eşimin beni dövmesi dövüp gelip benden özür dilemesi ve bunun için elimden geleni yapıyorum çıldırtıyoruö. Ama bu son bir sneedir inanılmaz çekilmez sinirli agresif eşim artık alıştı bana ayrı eve çıkarsak çok kavga ederix diyo haklı da ne yapmalu sizrce kime gitmeli
 
Back
X