Merhaba kızlar,
Öncelikle durumumu özetlemek sonrasında içinde bulunduğum psikolojiyi aktarmak istiyorum. Psikolojik yardım almayı denedim ama sanki karşımdaki kişi beni oyalıyor hissine kapılıyorum artık.
Şimdi ben üniversite öğrencisiyim Haziranda mezun olmam gerekiyor. Fakat okulum uzadığı için mezun olamıyorum. Ev arkadaşım mezun olup memleketine döndüğü için yeni bir ev arkadaşına veya yeni bir eve ihtiyacım var. Fakat kolay kolay insanlara güvenemediğim için zor bir durumla karşı karşıyayım.
Mezun olamadığım ve arkadaş grubum mezun olduğu ve neredeyse hepsi memleketlerine döneceği için arkadaş grubumla ayrılmam gerekecek. Part time çalıştığım bir yer vardı, geçtiğimiz 4 ay içerisinde bir üst düzeye çıkabilmek için firma içi başvurular yapmıştım fakat orasıda el değiştirdi, bir kaç tatsız olay yaşadım, işten ayrıldım. Halbuki çok memnundum sosyal medya, pazarlama satış üzerine çalışıyordum bir danışmanlık firmasında.
Erkek arkadaş konusunda sanırım kimseye güvenemediğim için tüm denemelerim boşa çıkıyor ve artık kimseyle denemek dahi istemiyorum.
Öte yandan ve en önemlisi ailem bazı sıkıntılardan dolayı borçlanmak durumunda kaldı. Anneme okulumun uzadığını söylediğimde çok üzüldü ama belli etmemeye çalıştı. Bana destek olacaklarını söylediler ne olursa olsun.
Benim psikolojime gelirsekte; şuanda param bittiğinde çok zor durumda kalmadan ailemden isteyemeyen ben Hazirandan sonra ailemden destek almayı kendime yediremem. Çünkü bana çok emek verdiler ve onlarda zor durumdalar. Öte yandan artık her şeyimi paylaşabildiğim güvenle evimi paylaşabildiğim bir ev arkadaşım olmayacak. Ya kendime yeni bir ev arkadaşı bulacağım yada tek başıma bir alana sahip olabileceğim bir yurt/apart. E arkadaş ortamım tamamen gidecek ve akşam yürüyüşüne dahi çıkabileceğim kimse kalmayaak bu şehirde.
Yeni iş bulmam, yeni ev bulmam ve yeni arkadaşlar edinmem gerek. Tıpkı 4 yıl önce üniversiteye geldiğim zamanki gibi sıfırdan başlamam gerek. Ve ben kendimi dibe vurmuş başarısız hissettiğim için kendimi evlere kapatıp napıcam diye arpacık kumruları gibi düşünmekten kendimi alamıyorum.
Tüm bunların içerisinden nasıl çıkacağım canlar bana bir akıl verin..
Öncelikle durumumu özetlemek sonrasında içinde bulunduğum psikolojiyi aktarmak istiyorum. Psikolojik yardım almayı denedim ama sanki karşımdaki kişi beni oyalıyor hissine kapılıyorum artık.
Şimdi ben üniversite öğrencisiyim Haziranda mezun olmam gerekiyor. Fakat okulum uzadığı için mezun olamıyorum. Ev arkadaşım mezun olup memleketine döndüğü için yeni bir ev arkadaşına veya yeni bir eve ihtiyacım var. Fakat kolay kolay insanlara güvenemediğim için zor bir durumla karşı karşıyayım.
Mezun olamadığım ve arkadaş grubum mezun olduğu ve neredeyse hepsi memleketlerine döneceği için arkadaş grubumla ayrılmam gerekecek. Part time çalıştığım bir yer vardı, geçtiğimiz 4 ay içerisinde bir üst düzeye çıkabilmek için firma içi başvurular yapmıştım fakat orasıda el değiştirdi, bir kaç tatsız olay yaşadım, işten ayrıldım. Halbuki çok memnundum sosyal medya, pazarlama satış üzerine çalışıyordum bir danışmanlık firmasında.
Erkek arkadaş konusunda sanırım kimseye güvenemediğim için tüm denemelerim boşa çıkıyor ve artık kimseyle denemek dahi istemiyorum.
Öte yandan ve en önemlisi ailem bazı sıkıntılardan dolayı borçlanmak durumunda kaldı. Anneme okulumun uzadığını söylediğimde çok üzüldü ama belli etmemeye çalıştı. Bana destek olacaklarını söylediler ne olursa olsun.
Benim psikolojime gelirsekte; şuanda param bittiğinde çok zor durumda kalmadan ailemden isteyemeyen ben Hazirandan sonra ailemden destek almayı kendime yediremem. Çünkü bana çok emek verdiler ve onlarda zor durumdalar. Öte yandan artık her şeyimi paylaşabildiğim güvenle evimi paylaşabildiğim bir ev arkadaşım olmayacak. Ya kendime yeni bir ev arkadaşı bulacağım yada tek başıma bir alana sahip olabileceğim bir yurt/apart. E arkadaş ortamım tamamen gidecek ve akşam yürüyüşüne dahi çıkabileceğim kimse kalmayaak bu şehirde.
Yeni iş bulmam, yeni ev bulmam ve yeni arkadaşlar edinmem gerek. Tıpkı 4 yıl önce üniversiteye geldiğim zamanki gibi sıfırdan başlamam gerek. Ve ben kendimi dibe vurmuş başarısız hissettiğim için kendimi evlere kapatıp napıcam diye arpacık kumruları gibi düşünmekten kendimi alamıyorum.
Tüm bunların içerisinden nasıl çıkacağım canlar bana bir akıl verin..